နွေရိပ်ညို

အဆောင်မှူးကိုကြီး (၃)

သင်္ကြန်သုံးရက်လုံး အဆောင်တွင်းအောင်းပြီး နှစ်ယောက်သား လိုးလိုက်ခံလိုက်နဲ့အချိန်ဖြုန်းခဲ့ကြသည်။ သင်္ကြန်အတက်နေ့ နောက်ဆုံးရက်မှာတော့ ကိုကြီးက ထူးထူးဆန်းဆန်းပင်။ သင်္ကြန်ထွက်လည်ဖို့ပြောလာသည်မို့ သူတို့နှစ်ယောက် ရေပက်ခံထွက်ဖြစ်ကြသည်။

အခုသူတို့ရောက်နေတာက လူသွားလူလာနည်းသည့် လမ်းကြားတစ်ခုတွင်ဖြစ်သည်။ ကိုကြီးပြောတာတော့ ဒီလမ်းကြားထဲသမီးရည်းစားအတွဲတွေလာတာများ၍ ချစ်သူလမ်းကြားဟုခေါ်သည်တဲ့။ လမ်းတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ထင်းရှူးပင်တွေကိုစီတန်းစိုက်ထားပြီး ကိုကြီးပြောသလိုပင် ဒီလမ်းက တကယ်ကို လူသွားလူလာနည်းလွန်းသည်။

ရေပက်ခံထားရ၍ ရေစိုနေသည့်အဝတ်တွေက ခန္ဓာကိုယ်တွက်ကပ်နေသည့်အပြင် လေအေးလေးကပါဝေ့တိုက်လာတော့ အအေးဒဏ်ကို ဘယ်လိုမှ အံတုမခံနိုင်တော့တာကြောင့် အအေးပြေလိုပြေငြား လက်နှစ်ဘက်ကိုကျစ်ကျစ်ပိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုကျုံ့မိသည့်။

"ကိုကြီး...."

လယ်ကွင်းစိမ်းစိမ်းတွေကိုငေးရင်း သူ့ပုခုံးပေါ်သို့ ဂျင်းဂျာကင်ကိုလွှာခြုံပေးလာရင်း ကိုကြီးလက်တွေက သူ့ခါးဆီသို့သိုင်းဖက်လာတော့သည်။

"လှချင်လို့ အတိုတွေဝတ်လာပြီး အခုတော့အေးနေပြီမလား"

"ကျွန်တော်ကအခုမှလူပျိုလေးပဲရှိသေးတာလေ လှချင်တာပေါ့။ ကိုကြီးလို လူအိုမှမဟုတ်တာ"

"ဒီကောင်လူအိုကြီးရဲ့လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုအလိုးခံထားရတာတောင် လူပျိုလုပ်ချင်နေသေးတာလား ဟမ်"

​"အင့်...."

ပြောရင်း ကိုကြီးက သူ့ဘောင်းဘီထဲလက်လျှိုထည့်လာပြီး သူ့လီးကို အားနဲ့ညှစ်လိုက်တာကြောင့် အော်ညည်းလိုက်မိသည်။

"အင့် ကိုကြီး နာတယ်"

"အနာသက်သာအောင်လုပ်ပေးမယ် ဒီဘက်လှည့်လိုက်"

ကိုကြီးက သူ့အရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်သည်။ ဘောင်းဘီချွတ်နေသည့် ကိုကြီးလက်တွေကိုကိုင်ကာ တားတော့ ကိုကြီးက သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။