နွေရိပ်ညို

အဆောင်မှူးကိုကြီး (၅)

-မိန်းမမသိအောင် စောက်ဖုတ်ခိုးနှိုက်မယ်-

"မိန်းမ..."

ခြင်ထောင်ထဲဝင်လာကတည်းက ခေါ်နေသည့် ဝင်ထွန်းကို သူကြည့်မရတော့။ လူက ဗိုက်ကြောင့်နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေရတဲ့ကြားထဲ ဒင်းက လီးတောင်ပြီး လိုးဖို့ပဲတာဆူနေသည်။

"မိန်းမ ငါလီးအရမ်းတောင်နေလို့လုပ်ပါကွာ။ ဖြေးဖြေးလေးပဲလိုးမှာလေကွာ နော် မိန်းမ"

"နင့်အကြောင်းငါမသိရင်မှတ်မယ်နော် ဝင်းထွန်း။ နင့်လီးက စောက်ဖုတ်ထဲဝင်ပြီးရင် ဘယ်တုန်းက ငြင်သာဘူးလို့လဲ။ မရဘူးဆိုမရဘူး။ ဗိုက်ထဲက ကလေးထိမယ်"

မိန်းမဖြစ်သူဆီက ခွင့်ပြုချက်မရတော့ ဝင်းထွန်းက မျက်နှာကိုဆူပုတ်လိုက်သည်။ တကယ်ဆို သူပြန်လာကတည်းက အညို့ကိုမလိုးရတာ တစ်ပါတ်ရှိနေပြီ။ မိန်းမဘယ်အချိန်လစ်မလဲဆိုပြီး မိန်းမလစ်မယ့်အချိန်ကိုစောင့်ရတာလည်း အမော။ သို့သော် သူ့မိန်းမက ရွာကပြန်ရောက်ကတည်းက အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်မထွက်တော့။ ထို့ကြောင့် ဝင်းထွန်းလည်း ခြေငြိမ်နေရသလို သူ့လီးလည်းစောက်ဖုတ်ငတ်နေလေပြီ။

တစ်ပါတ်လုံးမလိုးပဲ တင်းခံထားရတာကြောင့် ဒီညမှာတော့ သူ့လီးက တားမရ ဆီးမရတော့။ မိန်းမကိုခွင့်တောင်းတော့လည်း မိန်းမကခွင့်မပြု။ နောက်မယားလေးကိုလိုးဖို့ကျတော့လည်း မယားကြီးက မလစ်နှင့် မယားငယ်နဲ့ မယားကြီးကြားမှာ သူ့လီးက စောက်ဖုတ်ငတ်ပြီး မျက်နှာငယ်နေရရှာသည်။

ဝင်းထွန်းက အိပ်နေရာကနေ ထထိုင်လိုက်ပြီး ပြေလျော့နေသည့် ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ သူထထိုင်တော့ သူ့မိန်းမက ကျောပေးအိပ်နေရာကနေ ခေါင်းလှည့်ကြည့်လာသည်။ သို့သော် ချက်ချင်းပြန်လှည့်သွားသည်။

ဝင်းထွန်း သူ့မိန်းမမသိအောင် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်အပြင်ထွက်လိုက်သည်။

ချောက်!

"ဒါကဘယ်လဲ"

တစ်ချိန်လုံးငြိမ်နေပြီးမှ တံခါးချက်ဖွင့်သံကြားတော့ ခြင်ထောင်ထဲကနေ သူ့မိန်းမက လှမ်းမေးလာသည်။