ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 15

"ဒီ​နေ့ ​တော်​တော်​လေး​ကောင်းတယ်..ရာသီဥတုက​ အေးလာ​တော့ ပါဆယ် မှာစားတဲ့သူ​တွေများလာတယ်လေ..အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အလုပ်များ​နေတယ်ဆိုပါ​တော့"

ကျိုးကျင်းဇယ်က အိတ်ကပ်ထဲ လက်တစ်ဖက်ထည့်ထားရင်း ပြုံး၍စကားဆိုလိုက်၏။

"ပင်ပန်းသွားရပါပြီ"

ကျိုးကျင်းဇယ်က မ​ဝေး​သော​နေရာတစ်ခုအား လက်ညှိုးထိုးပြပြီး သူမအား သွားထိုင်ခိုင်းထားနှင့်၏။ ရွှီ​ဆွေလည်း ​နေရာ၌ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး တစ်သျှူးတစ်ရွက်ထုတ်ကာ စားပွဲခုံအား သန့်ရှင်းလိုက်ရင်း ပြန်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ကျိုးကျင်းဇယ်က ဆိုင်ပိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကြီးနားတွင် ရပ်​နေဆဲဖြစ်၍

"ဖက်ထုပ် နှစ်ပွဲ"

အမှာစာတင်ပြီးသည်နှင့် ရွှီ​ဆွေ၏မျက်နှာချင်းဆိုင်​နေရာ၌ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ အရိုးအဆစ်များထင်းရှင်း​နေသည့်လက်တစ်စုံအား စားပွဲ​ပေါ်သို့တင်လာပြီး ဘာ​တွေး​နေမှန်းမသိ။ သူသည် အစကတည်းက စကားများများမ​ပြောတတ်သည့်သူဖြစ်သလို ရွှီ​ဆွေကလည်း စကားနည်းသည့်သူဖြစ်ရာ နှစ်​​ယောက်သားမှာ ကသိက​အောက်နိုင်​နေကြ​တော့သည်။

အမျိုးသမီးကြီးက အ​ငွေ့တ​ထောင်း​ထောင်းထ​နေသည့် ဖက်ထုပ် နှစ်ပန်းကန် နှင့်အတူ ပန်းကန်ပြား​တစ်ပြားဖြင့် လက်ဖက်စိမ်ကြက်ဥ နှစ်လုံးကိုပါ စားပွဲ​ပေါ်ချ​ပေးလာ၏။

"ဆိုင်ပိတ်​တော့မှာမလို့ မင်းတို့အတွက် လက်​ဆောင်"

ကျိုးကျင်းဇယ်က ယဥ်ယဥ်​ကျေး​ကျေးဖြင့်ပင် စကားဆိုလိုက်သည်။

"​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ဖက်ထုပ်ပွဲကြီးတစ်ပွဲက ရွှီ​ဆွေ၏အ​ရှေ့သို့​ရောက်လာသည်နှင့် ​ဘေးနားတွင်ချထားသည့်ဘူးတစ်ဘူးကိုလှမ်းယူကာ ရှာလကာရည်များအား ပိုက်ဆံမ​ပေးရတိုင်း အလကား​လောင်းထည့်သလို ထည့်လိုက်​လေသည်။ ဤအချင်းအရာကို မြင်​နေရသည့် ကျိုးကျင်းဇယ်မှာ မျက်ခုံးပင် ​မြှောက်သွားရင်း

"အချဥ်​တွေ အဲ့​လောက်​တောင်စားနိုင်တာလား"

"အရသာကို ညှိ​နေတာ"