BAŞIMIZA GELENLER (TAMAMLANDI) 🖤

|29| Final Part 1

Talha aradan geçen uzun zamandan sonra Hazel'i kucağına alıp banyoya götürdü. Suyu ayarlayıp küveti doldurdu. Karısının soyunmasına yardım etti. Tek tek bir bebek gibi onu yıkadı. Hazel ağladı. Talha ağladı. Karısının yüklerinden kurtulmasına yardım etti. Sardı onu güzelce yatağa oturttu. Saçlarını taradı. Bir kere tarıyor bir kere öpüyordu. Hazel sonunda bir seylerin iyileşmeye başladığını düşündü. Onun en başından beri tek ihtiyacı olan oydu. Küçük kızı içerden uzun süreden sonra gülümseyerek ona el salladı.

Hazel aynada Talha'nın komik hareketlerini izlerken uzun zamandır yüzünün unuttuğu tebessümle aynadan Talha'ya gülümsedi.

Talha ona aynadan göz kırparken hala bir saçını tarayıp bir öpücük konduruyordu.

"Böyle yapacaksan daha çoook uzun sürecek"

"Uzun sürsün istiyorum zaten" diyip tekrar göz kırptı. Hazel utanmış şekilde gözlerini kaçırırken yüzündeki tebessüm biraz daha büyüdü.

Talha saçlarını sonunda taramayı bitirince ki Hazel bu arada sıkıntıdan küçük bir kriz geçirmek üzereydi, kurutmayla kuruttu. Hazel'in ben kendim giyinirim itirazlarına aldırmadan güzelce giydirdi. Güzelce yatırdı. Kendisi hızlı bir duş alıp hemen karısının koynuna sokuldu. Göz göze uzandılar. Talha Hazel'in kahve bukleleriyle oynuyor biraz onu izliyor, biraz saçlarıyla oynuyordu. Hazel dudaklarını büktü. Talha kaşlarını çattı.

"Çatma hemen kaşlarını"

"Karıcım yine saçmalayacaksan hiç konuşma ben alıştım sessizliğine"

Hazel Talha'nın dalga geçtiğini bilsede bu sefer kaşlarını çatan kişi oydu. Ayrıca Talha'nın koluna da bir tane geçirdi.

"Sana mı soracağım Talha ister saçmalarım ister mantıklı konuşurum."

Talha abartılı bir yüz ifadesiyle Hazel'in vurduğu kolunu tuttu. "Aaaa acıyor. Orada benim savaş yaram vardı. "

Hazel ilk başta anlamazken Talha'nın devam etmesiyle ister istemez endişelendi. Çatık kaşları endişeli bir hal alırken Talha sırıtarak konuşmasına devam etti. " Bir prensesi kurtarırken yaralanmıştım. Onur yaramdır."

Hazel kendisini okulda kurtardığı zamanı hatırlarken gülümsedi. Talha'nın dudaklarına bir öpücük kondurdu.

Tekrar tekrar.

Sonra yanağını da öptükten sonra kocasının kolları arasına sığınıp uzun zamandır çekmediği huzurlu uykunun derinliklerine kendini bıraktı.

Hazel sabah namazının ardından yatmadı. Kendi kendisine kararlar almıştı. Ağlayarak sızlanarak bir yere varamayacağını anlayınca olanları kabullenip hayatına devam etmeye karar vermişti. Ne kendisinin ne de Talha'nın bir suçu yoktu. Bunu anlaması iki haftada sürse anlamıştı. Bu adamın gazabından kurtulmak için her şeyi yapmışlardı. Evlenmişlerdi. Korumalar tutmuşlardı ama fayda olmamıştı. Talha her şeye rağmen daha fazlası olmadan yetişmişti. Şükretti Hazel bir kere daha.

Günlerdir Talha'nın ne kadar üzgün olduğunu görüyordu. Kendisine söylemesine rağmen Talha da farklı değildi. Yemek yemiyor çok az uyuyor sürekli kadının peşinde dolaşıyordu. Artık toparlanmanın vakti gelmişti. İki haftalık yas onun için yetmişti.