Gitarist / Texting

|26|

Anıl Emre Daldal, B.

Arkın

İnsan hiç görmediği birine delicesine bağlanabilir mi? Ya da bir kişiyi sevmek için illa görmek mi lazımdı?

Aşk öyle bir duygu ki size asla yapamayacağınız şeyleri yaptırır. Ve siz hiç farkında olmazsınız. Çünkü gözünüz sadece o kişiyi görür. Ve benim de durumum şu an öyle.

Neredeyse 1 haftadır Naz'dan haber alamıyordum ve artık delirmek üzereyim. Ne mesajlarıma bakıyor ne de aramalarımı cevaplıyor. Bir şey olmuş çok belli ama umarım o iyidir.

Bana deseler bir kız başka şehire gidiceksin sadece gülerdim. Ben fark etmeden Naz çoktan hayatımın merkezine oturmuştu.

Peki şu an nerede miyim? Ankara'dayım.

Nerede oturuyor ya da şu an buralarda mı hiçbir fikrim yoktu. Tek bildiğim kalbimin sesini dinlemekti. Ve ben de dinlemiştim. Beni buralara getirmişti. Saat 4'e doğru geliyordu. Ve ben hala ne yapacağımı bilmiyordum.

Bir kafede oturmuş ne yapacağımı düşünüyordum. Kahveden son yudum aldıktan sonra arkama doğru yaslandım. Ve düşünmeye başladım. Hangi semtte oturuyordu bilmiyordum.

Birden aklıma gelen fikirle sırıtmaya başladım. Doğru ya ben okulunu biliyordum. Annesiyle konuşmam da okulunun adını vermişti. Heyecanla oturduğum yerden kalkıp hesabı ödedim ve bir tane taksi çağırmalarını istedim. Çünkü kaybolmak istemiyordum.

Ödemeyi yaptıktan sonra kafenin kapısına çıkıp taksiyi beklemeye başladım. Birazdan geliceğini söylemişlerdi. Yaklaşık 2, 3 dakika sonra taksi gelmişti. Hemen taksiye bindim.

"Abi ... Anadolu Lisesi'ne sana zahmet."

Taksici abi başını sallayıp "Tamamdır." dedi.

Yaklaşık 5 dakika olmuştu bineli ve ben dayanamıyordum. Naz'ı kaçırmak istemiyordum.

"Abi çok kaldı mı?"

"Yok 1, 2 dakika kaldı." Başımı salladım.

Abinin dediği gibi kısa sürede gelmiştim. Hemen ödemeyi yaptıktan sonra kolay gelsin diyerek arabadan indim. Ve okula doğru yürümeye başladım. Birazdan okul zili çalmıştı. Ve ben heyecanla tüm bahçeyi görebilecek bir yere geçtim. Heyecanla gözlerimi binadan çıkanlara çevirdim.

Kalbim çok hızlı atıyordu. Çok heyecanlanmıştım. İlk karşılaşmamız olucaktı. Yaklaşık 2 dakika sonra Naz'ı gördüm. O beni daha görmemişti yere bakarak yürüyordu. Onu gördükten sonra donmuştum. Artık kalbim depar atıyordu. Zaten güzel olduğunu biliyordum ama bu kadar güzel olucağını düşünmemiştim.

Bana doğru geliyordu ama beni hala görmemişti. Daha sonra kafasını kaldırıp sanki burada olduğumu anlamış gibi direkt gözlerime baktı ve biz ilk defa göz göze geldik.

Beni gördüğü gibi olduğu yerde dondu kaldı. Bunu beklemiyordu. Ben de bunu kendimden beklemiyordum. Ama her şey Naz içindi.

Biz hala göz gözeyken yavaşça ona doğru ilerlemeye başladım. O ise hala şokla bana bakıyordu. Ona doğru ilerlerken elim ayağımın boşaldığını hissettim.

Tam önünde durdum. Ne demem gerektiğini de bilmiyordum. Ne yapmalıydım, sarılsam olur muydu? Ya da merhaba mı demeliyim?

Ben bunları düşünürken Naz neredeyse fısıldıyarak konuşmuştu.

"Arkın.." deyip nefeslendi.

"Naz."

"Sen buradasın." Daha çok kendine söylüyor gibiydi. Sanki kendini inandırmaya çalışıyordu.