my furry mate {dutch}

hoofdstuk 6; veranderingen

Ashton's PoV

Ik weet niet wat ik moet doen, mijn mate heeft pijn en ik weet niet wat ik moet doen!

'Link je moeder!' Suggereert yuri
'Mam? Mama?' ×ja lieverd wat is er?× 'er is iets met Emily i-ik weet niet wat ik moet doen' mijn stem breekt aan het einde van de zin ×blijf waar je bent we komen eraan× 'we? Mam wie zijn we?'
×ik en Emily's familie×

Ik wil nog wat terug zeggen maar een gil van emily onderbreekt mij. Snel zit ik naast haar geknield, "Emily? Het komt goed ok??" Ik raak haar arm aan maar trek hem terug terwijl ik his van pijn. Ze is gloeiend heet! Ik kijk naar mijn hand en zie dat die helemaal rood is geworden. Wat gebeurd hier?!

Emily laat nog een gil horen, tranen stromen over haar wangen. Ik en mijn wolf kunnen het niet meer aan en nemen haar op schoot, de brandende pijn negerend. Ik wieg haar zachtjes en fluister kalmerende woordjes in haar oor.

Laurens PoV

Toen Ashton mij linkte rende ik snel het huis uit met Emily's ouders op mijn hielen. Ik was zo bezorgd! Niet veel later zien we ashton met emily gillend en huilend in zijn schoot.

Wayden, Emily's vader trekt een sprintje "LAAT HAAR LOS ASHTON" Bulderd hij. Ashton draait zich om zijn ogen worden langzaam zwart.

o god..... dit gaat niet goed zometeen weet heel de Blakehard familie dat weerwolven bestaan.

Ashton's PoV

Emily's vader bulderde dat ik haar los moest laten, yuri was woedend niemand maar dan ook niemand beveelt ons onze mate los te laten.

"IK BEVEEL JE HAAR LOS TE LATEN PUP" tot mijn verbazing voel ik yuri zich overgeven aan deze man en een piep geven. Noemde hij mij nou een pup?

Mijn lichaam gehoorzaamd zijn bevel en legt Emily voorzichtig terug neer op de grond. Haar vader duwt mij weg terwijl haar moeder haar in haar armen neemt. Ze is zachtjes aan het huilen.

Ik zet een stap naar voren, Wayden maakt zijn houding dreigend "blijf waar je bent pup" nog een stap dichterbij "ik zei BLIJF WAAR JE BENT" yuri piept weer maar ik loop gewoon door.

'Waarom doe je zo raar?' Vraag ik hem 'dat is een-' voordat yuri zijn zin af kan maken veranderd Emily's vader in een grote zwarte wolf. Oh daarom dus....... een alpha wolf.

"Becca neem emily mee" beveelt hij zijn vrouw, haar moeder knikt en rent snel weg met emily. Ik grom naar hem hoe durft hij mijn mate bij me weg te halen?!

We blijven een tijdje elkaar zo aanstaren als plots een luide huil door het bos trekt. De zwarte wolf heft zijn kop en piept zachtjes voor hij snel wegrent.

Ik besluit hem te volgen en shift in mijn lichtbruine wolf, mijn moeder verandert in haar chocola bruine wolf. Samen rennen we achter Emily's vader aan.

Als we ze vinden stokt mijn adem in mijn keel. Op de grond ligt een witte wolf, Emily's vader port haar zij zacht met zijn snuit. Een licht grijze wolf jammert en schuifelt dichterbij de witte wolf.

Yuri laat een klagende huil horen 'wat is er aan de hand?' 'Mate.....' is alles wat hij zegt. Haar vader heft zijn hoofd hoog en laat een hartverscheurende huil horen

een grijze wolf mengt zich bij hun groep, hij kijkt naar de wolf en jammert terwijl hij haar zacht port.

Iedereen heft zijn hoofd en huilt naar de maan....... deze nacht ben ik mijn mate verloren, een alpha koppel hun dochter en een pack hun toekomstige luna
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Emily's PoV

Het is zo donker waar ben ik? "Je bent ergens tussen tijd en ruimte, tussen leven en dood je bent op de grens van alles" klinkt een stem, dezelfde stem die ik al weken in mijn hoofd hoor.

"Hey! Ik ben niet zomaar een stem in je hoofd! Ik ben je wolf hoor!" Roept ze gekwetst "mijn wolf?" "Ja je wolf..... lieve schat jij bent een weerwolf" "dat kan niet! Weerwolven zijn sprookjes figuren" "nou bedankt" "sorry"

"Jij bent de legendarische witte wolf mijn kind" zegt een andere stem "wie bent u?" Een stralende vrouw komt te voorschijn "ik ben de maan godin en ik zie dat je je wolf Kiara hebt ontmoet"

"Ja moeder, we hebben al kennis gemaakt" antwoord mijn wolf Kiara. MOEDER?! ok nu begint alles een beetje te draaien.

"Kiara! We moesten dat voorzichtig brengen! Het is niet elke dag dat je te weten komt dat je het kind bent van de maangodin" berispt de maangodin kiara.

" wacht het spijt me maar ik denk dat u de verkeerde heeft mijn moeder is becca blakehard"

"Ik leg dit een andere keer uit mijn kind je moet nu snel terug anders was vandaag de laatste keer dat je ooit je familie zag, schiet op mijn dochter en vind je weg terug naar de levende"

"Emily je moet snel zijn! Als deze kamer helemaal wit is ben je dood!" Waarschuwt kiara voordat beide verdwijnen en de kamer langzaam wit wordt.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Muhaha nog een cliffhanger ik ben zo erg XD