Bir Deli; Kalabalık Arasında

Deli sanılan bir akıllı

 "Bazen var'ı anlarsın yok ile" diye bir cümle okumuştum. Okuduğumda aklıma ayrılık, ölüm gibi soyut kavramlar gelmiş olsa da yaş aldıkça anladım ki öyle bir şey değilmiş. Bir evinin olmadığını anlarsın mesela. Bir işinin olmadığını, paran olmadığını, bir sabah uyandığında ailen kadar çok sevdiğin insanların o sabah yanında olmadığını bir birey olamadığını anlarsın mesela. Eğer yirmi yaşının üstünde hâlâ bir aile elindeyseniz aileniz sizin için herseyi yapan baskıcı olmayan anlayışlı varlıklı mükemmel bir ebeveyn olsalar da o evde artık vadenizin dolduğunu, ayaklarınızın üzerine sağlam basabilmek için kapıyı çekip çıkmanız gerektiğini anlarsınız. Ama cumle de "yok ile" denilen kısım var ya o sert kapı gibi sizin suratınıza çarpar. Paran yok, işin yok, kiminin diploması da yok hoş olanlar için de sonuç pek te değişiklik göstermiyor. Dolayısıyla evin yok, kendine ait bir odan kendi hayallerin kendi hedeflerin yok. Olanlarımız vardır elbet onlarda git gide ya sayısı azalıyor yada günden güne tükeniyor. Sözün özü bir hayatın yok. Var olan tek şey bedenin ve aklının. Kaygılarının aklını karıştırıp seni tüketmesinden fırsat bulabilirsen belki aklını kullanabileceğin yerler olacak hoş bu imkansızlıklar içinde nasıl olacak onu da bilmiyorum ya.

Ama yine de var olanları bu yok olanlar sayesinde anladın. Her kapıyı sertçe kapayıp anne babana dönerken varlıklarını bir şeylerin yokluğunda anladın. Ölümle kaybettiklerini geri getiremeyeceğini kalanlarla devam edeceğini anladın. Evim dediğin yuvam diye koştuğun insanı anladın. Ait olduğun yeri ve kişiliği anladın. Olduğun insanı kim olduğunu kendini ve sınırlarını kendini kaybettiğin de kendinin yokluğunda anladın.
O yüzden pârem kalk ayağa şu an heryer ve her şey yok oluştan biraz pay almış olsa da pes etme vakti değil. İlerde "Ben varım" diyebilmek için devam etmelisin. 

Bu yazıyı okuduğunda varlığına şükrettiğin her canlı ve her nesneye sarılarak tutuna tutuna yürüyebilmelisin. "Aslında sen kendi varlığını anlıyorsun günden güne kendi yokluğun ile" şimdi savaş boyalarını sürünüp kılıçlarını kuşanıp cenk meydanı dediğimiz hayat savaşında galip gelme zamanı.