GECENİN ATEŞİ

6. BÖLÜM

Kusura bakmayın, söyleyemeyeceğim sebeplerden dolayı geç geldi bölüm.

Bölüm şarkıları

Kolpa-Bsni Aşka İnandır
Pinhani- Geri Dönemem
Aşkım Nur Yengi- Yalancı Bahar
Çağan Şengül- Kırlangıç

İyi okumalar canlarım ♡

Oy ve yorum yapmayı unutmayalım :)

İyiliğinize inanılmasını istiyorsanız,ondan hiç söz etmeyin...

"Hazen, yalan olduğunu söylesen inanırım, " dedi.

Yalan olduğunu söyleyemezdim... Aramızın daha iyi olacağını düşündüğüm an lanet olsun ki bir şey çıkıyordu... Bu sefer olacaklardan gerçekten korkuyordum...

Ama Nevin sana and olsun ki bunu sana ödeteceğim...

Sessiz kalmayı seçtim. Karnımda büyük kasılmalar oluyordu. Belki öğrenecekti, belki farklı bir zamanda farklı bir şekilde öğrenecekti ama Nevin yüzünden konuşup anlaştığımız gün öğrendi.

İnsan yaşattığını yaşamadan ölmezdi, Nevin umarım bana yaşattığından daha kötü bir şey yaşarsın. Buna hakkın yoktu.

Büyük adımlarla karşıma geçti. Her dakika... Her saniye... Her salise kasılıyordum.

"Hazen susarak konunun doğru olduğunu kanıtlıyorsun, yalan olduğunu söyle. Susma, susma, " dedi. Hiç birimizin beklemeyeceği bir şey yaptım.

"Özgür, Nevin'in söyledikleri doğru. Uraz'ın yanına gittim. " dedim.

Başımı kaldırıp siyah irislerine baktım. Gözlerime öyle farklı bakıyordu ki nasıl baktığını anlayamadım, nasıl bir duyguyla bakıyordu, bilmiyorum.

Kolumdan tutup beni arkasından sürükledi. Bunu aniden yaptığı için engel olamamıştım. Arkadan Doğukan'ın Emrah'a bağırdığını duydum.

"Emrah koş abi koş! Belli etmiyor ama patlamaya hazır bomba gibi!" demişti.

Bedenimi ani bir korku sardı. Merdivenlerden aşağa indiğimizde düşmekten korktuğum için diyer elimle kolunu tuttum. Bir basamak aşağıdaydı. Göz yaşlarım durmaya niyetleri yokmuş gibi akıyordu. Onların varlığına alışmak zorunda kalmıştım.

Çok hızlı gidiyordu ve ona yetişmek için elimden gelen her şeyi yapıyordum.

Alt kata geldiğimizde Emrah, Doğukan ve Gece, Özgür'ü durdurmaya çalıştı. Buraya bizden hızlı asansörle gelmiş olmalıydılar. Doğukan ve Emrah Özgür'ü tutmak için uğraşıyordu, Gece ise Özgür'ün sıkıca tuttuğu kolumu çekiyordu.

"Ya bırak kızı! Kız senin için gitti o embesilin yanına! Gelmiş bir de ne yapıyorsun, yazık lan sana! " dedi Doğukan. Çok gergin görünüyorlardı.

Özgür ani bir şekilde kolumu serbest bıraktı.
Göz yaşlarımın arasında ona baktım. Bulanık görüyordum. Gece beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama sakinleşmeme gerek yoktu. Az da olsa beklediğim tepkilerdi.

"Hazen benimle gelecek, engel olmayın. Ters bir şey yapmayacağım. " dedi tok bir sesle.

Hızlı hızlı nefes aldığım için göğsüm kakıp iniyordu. Karnımdaki kasılmalar... Onları saymıyordum bile.

"Özgür bak ben senin için gittim, dinle bizi önce, " dedim.

"Hazen! Sen kimsin!? Kimimsin!? Ne hakla gittin!? Hiç bir şeyim! Bir daha benim için bir şey yapma! " diye yüzüme bağırdı.