BERFU (KAR TANESİ) +18

6. CAN KUŞU

Keyifli okumalar..❄❤

Ruh bağı..

İki insanın birbiriyle olan güçlü bir bağ. Nerede olursan ol seni bulacak insanla olan kader bağı.

Kapı durmadan kırılacak gibi çalınıyor kulaklarımı sağır ediyordu. Baran ne söylüyor bilmiyorum ama ben onu duymuyorum.

"Berfu'm, sakin olurmusun güzelim? Bak ben şimdi gidiyorum, kapıyı açacağım sen de beni bekliyeceksin. Derin nefes al ve ne olur sakin kal, şu an zamanı değil sevgilim." Son söylediklerini biraz duydum ve derin nefesler alarak başımı salladım. Baran anlımı öperek kapıyı açmak için gittiğinde kalbim daha da hızlı çarpmaya başlamıştı.

Gözlerimi kapatarak olacakları bekledim, kim olduğunu çok merak etsem de Baran'ı beklemek daha mantıklı geliyor. Omuzumda hissettiğim el ile irkilerek gözlerimi açtım, Baran karşımda ve gayet rahattı.

"Gelen kim?" Diye sordum, dakikalar sonra konuştuğum için sesim pürüzlü çıkmıştı.

"Doğu, gelmesi gereken bir kaç eşyamız vardı onları getirdi." Sonunda rahat bir nefes aldım ve kollarımı beline sararak başımı göğsüne yasladım.

"Çok korktum Baran, eğer bizi bulsaydı yapacaklarını tahmin bile edemiyorum." Aras'ı tanımıyorum ve şu an-a kadar yaptıklarına bakılırsa ondan her şeyi beklerim. Umarım bizi asla bulamaz ve umudunu kaybedersin.

"Biliyorum Berfu'm, gözlerindeki korkuyu ömürün boyu taşımana izin veremem, bunun yüküyle yaşayamam. Seni bir daha o hâlde görmeye katlanamam ben, lütfen iyi ol güneş gözlüm. Bana, bize izin verdiğin için sana teşekkür ederim sevgilim." Dediğinde başımın üzerinde derin nefesler alıyordu, kokumu soğuduğunu anladım.

"Üzgünüm sevgilim, biraz zor olucak ama alışacağım." Diyerek daha sıkı sarıldım. "Doğu ne getirdi?" Diye sordum aklıma gelenlerle geri çekildiğimde Baran da yanıma oturdu.

"Senin bana getirdiğin anılarımızı ve Boran abi ile annem bir şey göndermiş." Evinin önüne giderek kapıdan bırakıp döndüğüm anılarımız, yıllarımız, sevgimiz ve mutluluğumuzdu onlar, buna sevinmiştim ama Boran abimle Baran'ın annesinin ne gönderdiğini merak ediyorum.

"Ne gönderdiler ki? Tamam abimi anlarım ama annen?" Baran benim haklı olduğumu anlayarak başını sağladığında, onunda merak ettiğini anlamıştım.

"Bilmiyorum, getireyim bakalım." Diyerek gelenleri almaya gitti. Elinde iki büyük kutu ve iki zarfla geri döndüğünde elindekileri kucağıma bırakıp Boran abimin kendisine yazdığı zarfı açtı ve içindeki kağıdı çıkardı. Ben merakla onu izliyordum çünkü Boran abimin ne yazdığını şimdi daha çok merak etmiştim.

"Ben de okuyacağım Baran." Elindeki kağıttan başını kaldırdı ve bana kısa bir bakış atarak bakışlarını tekrar kâğıda çevirdi. Her ne yazıyorsa kaşları çatılmış ve sinirlenmişti. Okuması bittiğinde kağıdı katlayarak cebine koydu ve hızla telefonunu çıkarttı.

"Telefonun nerede Berfu?" Neye sinirlenmişti bu kadar ve telefonumu ne yapacaktı?

"Bir sorun mu var? Ne yazıyordu o kâğıtta Baran?" Diye sordum merakla, Baran ise hâlâ telaşla telefonumu arıyordu.

"Berfu'm telefonun nerede?" Israrla sorusunu tekrarlayınca arka cebimden telefonumu çıkartarak ona uzattım. Telefonum kapalıydı, ne olur ne olmaz diye açmamıştım ve açtığımda gelecek olan bildirimler beni ürkütüyordu. Baran telefonun kapalı olduğundan emin olduğunda kendi telefonundan da birisine mesaj atarak kapatmıştı.

Baran önce kendi telefonunu yere atarak parçalarına ayırdığında çıkan sesle bir adım geri çıktım. Hemen ardından benim telefonum da parçalanarak onun telefonunun yanında yerini almıştı. Baran derin bir nefes alarak telefonların içinde ki hatları alarak onlarıda kırdı.