BERFU (KAR TANESİ) +18

5. GÜNEŞ VE KAR

Keyifli okumalar..❄

Kar güneşin sıcağına katlanamazdı..

Hayat bir kısır döngüden mi ibaretti?

Size ilk sorum aşk nedir olmuştu, galiba şu an aşka dair bir tanım daha buldum. Özdemir Asaf'ın aşka dair bir tanımı;

'Aşk; Görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi. Ve öyle haindir ki; Nerede imkansız varsa gider onu sever.'

Belki de yıllar önce okuduğum ve anlamsız gelen bu şiirin, şu an bende bıraktığı iz çok derindi. O zamanlar bunu anlamam mümkün değildi, çünkü sevdiğim yanımda ve ben çok mutluydum. Aşk zaten başlı başına zorken, şimdi daha da zor olmuştu.

Baran karşımda kızarmış gözleriyle bana bakıyordu, ben ise olduğum yere çivilemiş gibi ne ileriye gidebiliyordum, ne arkamı dönebiliyordum. Aras'ın elini belimde hissettiğimde irkilerek geri çekildim.

"İyimisin?" Diye sorduğunda başımı salladım ve Baran'a bakmadan konağa girdim. "Berfu..Berfu beklermisin bir dakika?" Aras'ın arkamdan seslenmesini önemsemeden hızlı adımlarla odama çıktım.

"Aras ne oldu oğlum?"

"Berfu kızım, Berfu nerede?" Elif hanımın ve annemin seside çok geçmeden duyulmuştu ama onları da duymak istemiyordum.

Şu anda tek istediğim belkide günlerce uyumak. Ne kadar kaçarsam kaçayım hayat yine acımasızca beni gerçeklerle yüzleştiriyor ve ben artık gerçekten çok yorulduğumu hissediyorum. Evet herkese karşı güçlü duruyorum, ama bu bazen çok zor oluyor.

"Berfu gelebilirmiyim abiciğim?" Hazar abime seslenerek,

"Gel abi." Dedim ve hızlıca göz yaşlarımı sildim.
"Buyur abi."

"Nasılsın güzelim?" Hazar abiminde bu huyunu seviyordum galiba en çok. Bir sorun olduğunda, soruna değil şahsa odaklanır ve sorunumu çözmektense önce benimle ilgilenirdi.

"İyiyim desem inanıcaksın sanki abi." Dedim gülerek.

"İnanmayacağım ama inanmış gibi yapabilirim, bu seferlik." Dediğinde başımı salladım. "Annem geliyordu ama durdurdum, Boran abim olsaydı yukarı gelmeden Aras'ı dövebilirdi!."

"Neden?, Boran abim nerede? Ve abartma istersen abi, Aras'ın bir suçu yok, Boran abimde canavar falan değil!." Dedim, tamam kabul ediyorum sinirli ama o kadar da değildi abim, gerçeği öğrenmeden öyle bir şey yapmaz.

"Aras neden bu kadar sinirli ve neden bu kadar telâşlandı?" İşte en nefret ettiğim huyu da buydu, sorgu memuru!. Aras ağamız neden sinirlendi acaba. Bilmiyorum ve umrumda da değil.

"Of abi ya, başlama yine. Neyse ne! Ben yemeğe inmeyeceğim söylersin, uyumak istiyorum." Dediğimde abim bunun imkansız olduğunu söylermiş gibi bakıyordu.

"Aşağıdaki insanlar senin için burada yanlız." Çok da umarımdaydı, gitseler ne güzel olurdu şimdi.

"Banane abi gelirken bana sormadılar!." Dediğim de içeriye Boran abim girmişti.

"Berfu, bi sıkıntı mı var?" Başımı iki yana salladım. Evet abilerimin olmasını seviyorum ama bazen hiç çekilmiyorlar.

"Hayır abi, siz inin aşağı ben gelmek istemiyorum." Boran abim başını iki yana sallayarak;

"Annem anlattı Berfu, tamam bunu sonra konuşalım gülüm, ama aşağı inmeliyiz yemekten sonra hoca gelecekmiş." Nasıl unuttum ben bunu ya.

"Tamam abi." Sesim bir fısıltıdan farksız çıkmıştı.