BERFU (KAR TANESİ) +18

4. UÇURUM'UN UCUNDAKİ RUH

Keyifli okumalar..❄

Kader nedir?

Bir çok yanıt verebiliriz bu soruya değil mi?

Kadere ne kadar inansam da onu yönlendiren ve en zor anda iki seçenekten birisini seçen yine biz olduğumuz için ben kaderimin ellerimin arasında olduğuna inanıyorum.

Kendi kaderinizi kendiniz belirleyin, hayatın belirlemesine izin vermeyin, çünkü hayat sizi bir yere kadar sürükler, elbet pes eder ama siz etmeyin. Unutmayın kederiniz iki elinizin arasında ve sizin onu yönlendirmenizi beklemez, siz ancak ondan önce davranırsanız kazanırsınız.

Aşağıdan gelen bağırış sesleriyle gözlerimi açmıştım. Ne oluyor bilmiyorum ama hızla yatağımdan kalkarak üzerime bakmadan odamdan çıktım ve koşarak aşağıya indim. Normalde sessiz ve sakin bir aile olduğumuzdan bu kadar bağrış ve ağlama sesleri hayra alamet değildi. Nedense içimi bir korku sarmıştı.

Bazen gözlerimizin gördüğüne inanamayız ya işte ben tam o andayım. Gördüklerim yalan olmalıydı ya da ben hâlâ uykumun arasındaydım. Yerde dizlerinin üzerine oturan abim ve yanında bir kız vardı. Başlarına silah dayalıydı ve kız ağlıyordu.

"Abi ne olur yapma benim suçum onu bırakın!" Diye ağlayarak konuşuyordu kız.

"Sus Dilan, onu bırak bacın o senin, beni vur!." Mirza abimin konuşmasıyla annem,

"Yapma oğlum, sevmişler birbirlerini kıyma!" Diyerek ağlamaya devam etti.

"Abi!" Sonunda kısık da olsa sesimi çıkartabilmiştim. Koşarak abimin yanına gidiyordum ama önünde ki adam beni tutarak izin vermemişti.

"Bırak lan bacımı, çek ellerini!!" Boran abimin bağırmasıyla Dilan'ın abisi de başıyla bir işaret vermişti ve adam beni bırakarak geri çekilmişti. Hızla abimin yanına gittim ve diz çökerek ona sarıldım.

"Nerdesin sen abi?, Ne oluyor burada?" Abim kollarını belime sararak saçlarımı öpmüştü.

"Bir şey yok Berfum, odana çık ve seni çağırana kadar sakın aşağı inme!" Başımı iki yana sallayarak geri çekildim ve,

"Ne odasından bahsediyordun abi, ne oluyor burada?" Sonlara doğru bağırarak ayağa kalktım ve karşımda deve gibi duran adama baktım.

"Ben anlatayım, abin kardeşimi kaçırdı ve bende onları yakaladım sonucu ise ortada." Rahat ve bir o kadar ifadesiz sesiyle konuşarak cevap verdi. 'Bon onlotoyom abon kordosümü koçurdu ve bondo onları yokolodom.' İçimden sinirle onu taklit ettim nedense bu rahatlatıyordu.

"Bu onları öldürebileceğin anlamına gelmiyor. Baba bu adamı gönder yada ben göndereceğim." Diyerek babama döndüm.

"Anlaşılan kızın töreyi bilmiyor Hasan ağa, ya ölecekler ya da berdel olacak.!" Sözleri beynimin İçinde yankılanırken bir adım geri gittim, hayır bu olamazdı asla berdel olmazdım ama abimin ölmesine de izin veremezdim..

"Asla kızımı vermem Aras ağa unutasın berdeli!" Babamın cevabıyla, Aras denilen ağa müsfettesi gülümseyerek başını salladı.

"Bana fark etmez ölür giderler, ama ağalar toplandı bir de onlara danışmak gerek." Asla abimin ölmesine izin veremezdim onu bu insan müsfettelrinin insafına bırakmazdım. "Bir de sana soralım, berdel mi?, ölüm mü?." Bana dönerek sorduğunda,

"Berfu odana çık, berdel falan olmayacak.!" Diye bağıran Boran abimin sesini duymuştum ama nafile çünkü kararımı çoktan vermiştim ben.

"Berdel olacak, abimin ölmesine izin veremem." Hani bazen olur ya çok zor seçimler yapmak zorunda kalırız, bir uçurumdan kendimizi ya da sevdiğimiz birini atmamız istenir, hayatın en zor noktasıdır o an, işte ben tam o noktadaydım. Ve ben kendimi atmayı seçmiştim o uçurumdan, belkide bu uçurum benim sonum olucaktı, bilmiyorum ama artık her şey için çok geçti. Sesimle annem susmuş ve bana bakmıştı.