"Günaydın öğretmen hanım."
Barlas'ın uykulu mırıltısı kulaklarıma ulaştığında dudaklarım olabildiğince yukarı kıvrılmıştı .
"Uyan hadi Kahvaltı-"
Merakla sorduğum soru Barlas'a ulaştığında Barlas bir anda beni belimden çekerek yatağa yatırmış ve üstüme çıkmıştı. Ağırlığını vermeden yataktan destek alarak üstümde duruyordu.
"B-Barlas! Ne yapıyorsun?"
Barlas, saçları aşağı doğru dökülürken gülümsedi.
"Demek beni uyandırmaya geldin?"
"E-Evet."
Barlas'ın dudaklarında ki muzip gülümseme, utançtan kızarmama sebep oldu.
"Beni ittirmediğine göre orada rahatsın anlaşılan..."
Barlas'ın sorusuyla gerçekten onu ittirmediğimi yeni fark ediyordum.
"Barlas! Herkes evde biri görecek kalk-"
"Kardeşim-"
İşte şom ağzımın başıma açtığı dertlerden biri daha! Kapıdan gelen sesle bakışlarım sesin Sahibi buldu. Batuhan'ı...
"Aile var kardeşim!"
Batuhan eliyle yüzünü kapatırken utançtan domatese dönmek üzereydim.
"Barlas kalksana ya!"
"Kalkmazsam ne olacak?"
Batuhan gülmeye başladığında sinirle Batuhan'a döndüm.
"Batu gülmesene! Barlas kalk! ya sabır bıraksana beni! Batuhan yardım et sende."
Batuhan'ın gülüş seslerine Barlas'ın sesi karıştığında, sinirden deliye dönmek üzereydim. Barlas'ın bu kocaman cüssesinden iterek kurtulamıyorum.
"Batu!"
Batuhan parmaklarını kapattığı yüzüyle, iki parmağı arasını açık bırakarak bize bakmaya başladı.
"Ben şimdi sizi basmış oldum değil mi?"
Batu hala gülerken olabildiğince sinirle ve utançla Batu'ya döndüm.
"Batuhan!"
"Gittim ben! Siz devam edin."
Batuhan kapıyı kapatıp çıktığında Barlas'da gülerek üstümden çekilmişti.
"Şimdi kalkıp neden biraz önce kalkmadın?!"
Barlas gülmeye devam ederken yataktan yastığı kafasına attım.
"İstersen geri geleyim devam edelim."
Barlas'ın kafasına yanımda duran iki yastığı da atarken, Barlas gülerek yastıklardan kaçıyordu.
"Durun öğretmen hanım! Zaten canım acıyor..."
Barlas'ın yüzündeki gülümseme silindiğinde ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordum. Endişeyle gözlerim Barlas'ın gözlerine döndü.
"N-Neresi acıyor?"
Barlas hafifçe gülümsedi.
"Söylersem öpecek misin?"
Yüzündeki morluklara baktığımda gülümsedim. Yüzünün her yerini öpebilirdim. Yaralarını sarmak için her şeyi yapardım... Gözlerim Barlas'ın yanağındaki morlukları buldu.
YOU ARE READING
SİRİUS
General Fiction"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi." Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
38.BÖLÜM: KAN BAĞSIZ AİLE
Start from the beginning
