"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benim için neden korkacaktı ki? Ben onun için neydim ki? Koca bir hiçtim..."
6. BÖLÜM: KURTULUŞ
Adel'in Ağızından;
İki gün olmuştu ve kimseden ses Seda yoktu. Artık nefes almakta zorlanıyordum. En son iki gün önce Barlas'ın sesini duymuştum. Ve bir daha kimseyle konuşmamıştık. Onlardan haber beklemekten başka çaremiz yoktu. İki gündür hiç bir şey yememiştim. Getirdikleri yemekleri içim almıyordu. tek yaptığım ara ara su içmekti. Açlıktan ve uykusuzluktan artık ölmek üzereydim. Aklıma Barlas'ın söyledikleri geliyordu. Acaba ne yapıyordu? Bizi arıyorlar mıydı? Benimle konuşurken sesi çok şeydi, korkmuş gibiydi... Benim için korktuğunu düşünmüyordum. Tüm korkusunun Deniz'den kaynaklı olduğuna emindim. Benim için neden korkacaktı ki? Ben onun için neydim ki? Koca bir hiçtim...Yada Güneş. ne haldeydi kim bilir ne kadar korkmuştu? Onu o kadar özlemiştim ki tek istediğim burdan çıkınca ona sıkı sıkı sarılmaktı. Aklıma iki gün önce olanlar gelmişti.
İki gün önce:
Gözlerimi zorlukla açtığımda başımda hissettiğim sızıyla yüzümü ekşitmiştim. Eski püskü depoya benzer bir yerdeydik. Etrafıma baktığımda yanımda elimi tutan Deniz'i gördüm. Uyandığımı fark ettiğinde heyecanla bana döndü.
"Adel! Uyandın!"
"Evet birtanem uyandım."
Deniz bana sarıldığında başımdaki sızıyı umursamadan gülümsedim. Nerede olduğumuzu bilmiyordum, Korkudan gözlerim çoktan dolmuştu bile ,ben böyleydim çabucak ağlardım özellikle de korktuğumda..
"Adel ağlama!"
Deniz, bana üzgün gözlerle bakarak konuştuğunda içim burkulmuştu. Eminim o da korkuyordu. Gözlerimi telaşla silip Deniz'e gülümsedim.
"Ağlamıyorum canım. Bak geçti."
Deniz tekrar bana sarıldığında bende ona sıkıca sarılmıştım.
"Ağlama hiç lütfen."
Deniz'e cevap bile veremeden içeri giren iri yarı adamla Deniz'i daha çok kendime çektim.
"İyi miyiz?"
Adamın yüzsüzce sorduğu bu soru beni çileden çıkartmaya yetmişti.
"Ne istiyorsunuz bizden?! Küçüğcük çocuk o daha, ne istiyorsunuz!"
Adam bana doğru eğilerek konuştu, yüzüme yaklaşması midemi bulandırmıştı.
"Önce bir sakin ol küçük hanım."
Adam eliyle saçımı geriye attığında kafamı hızla yana savurdum.
