Ay Çöreği(g×g)

Vanilya☆

l can't do this

Sınav haftası maalesefki başladı.Asel'in stresli olduğu bariz şekilde gözüküyordu.O stresli olunca ben kahroluyordum.Sınavlardan hep tam puan alıyor ama yinede stres oluyordu.Birazdan fizik sınavına girecektik ve elleriyle bacağını çiziyordu.

Bunu bilinçli olarak mı yapıyordu yoksa fark etmeden mi yapıyordu bilmiyorum.Sadece onun kendisine zarar vermemesini istedim.Biraz tereddütte kalsamda aklımdakini yaptım.

Elimi bacağına koydum.Elleri durdu.Bakışları beni buldu.
"Sen bunların üstünden geleceksin.Sana inanıyorum.Kendine zarar verme,dayanamam."dedim.

Gülümseyip ellerini elimin üzerine koydu.Şuan çok feci azmıştım.Ona belli etmemem gerektiği için sadece bacaklarımı birbirine bastırdım.

"Bana inandığın için teşekkür ederim Özgür.Bunu yapan ilk kişisin."Bakışlarında hüzünde hakimdi.
"Bunu hep yapacağım,inan bana."dediğimle beraber elleri ellerimi bıraktı.

"Şuan çok ihtiyacım var,sana sarılabilir miyim?"Bunu demesini hiç beklemiyordum.Tabikii seve seve başımı onaylar anlamda salladım.
Kollarını bana sardı.Kafamı boynuna gömdüğümde kokusunu içime çektim.Kokusunu çok seviyordum.İlk defa bu kadar net bir şekilde kokusunu almıştım.Vanilya kokuyordu ama hiç sert değildi.Tatlı bir vanilyaydı.

Bir elimle kahve saçlarını okşadım.Elimi kafasında bıraktım ve bir süre öyle sarıldık.Hoca geldiğinde kolları benden ayrıldı.Bu yakınlaşma benim titrememe neden oldu.Yavaşça fısıldadı.

"Üşüdün mü?"dedi.Çok masumdu.İnlememi ağlıyorum sanmıştı,şimdi de azgınlığımı üşüyorum sanıyordu.
"Evet bir üşüme geldi,hasta oluyorum sanırım."Kocaman bir yalandı.
"Al bakalım ceketimi."Vanilya kokan ceketini verdi.Ben almayınca direkt kendisi bana sardı.
"Hasta olursan bana söyle,ben seni iyileştiririm.Küçük kardeşime de hasta olunca hep ben bakıyorum."Kafamı anladığımı belirten bir şekilde salladım.

Artık hasta olmak istiyordum.