ကမ္ဘာဆယ်ခုကိုဖြတ်သန်းပြီးနောက်လွတ်မြောက်ဖို့ကျရှုံးခြင်း(ဘာသာပြန်)

Part 22

..............…

က်ိနင္သည္ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကို မူးေဝစြာ ဖြင့္လိုက္သည္။
သူ၏မ်က္လုံးထဲ ပထမဆုံး ျမင္မိတာကေတာ့ ခ်င္႐ူဝမ္ ရဲ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖစ္သည္။ . ေျခေထာက္မ်ားကို ေကြးထားၿပီး ဒူးေပၚတြင္ တင္ပ်ဥ္ေခြခ်ိတ္ထိုင္ကာ သူ၏ နက္ေမွာင္ေသာ သူငယ္အိမ္မ်ားသည္ က်ိနင္ ကိုၾကည့္ေနၿပီး သူႏိုးလာသည္ကို ျမင္သည္ႏွင့္ အသံနက္ႀကီးျဖင့္ "သခင္" ဟု ဆိုေလသည္။

ခုနက အိပ္မက္ေလးတစ္ခုပဲ.......

က်ိနင္ သည္ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္မ်ား အားလုံးသည္ အိပ္မက္ျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္သြားသည္။
အခုသူတို႔သည္ ယခင္ကလို မဟုတ္ဘဲ တရွားအင္ပါယာႏိုင္ငံ သည္လည္း သမိုင္းျမစ္ရွည္ႀကီးတြင္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္းက ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ၿပီး မရွိေတာ့ေခ်။

က်ိနင္ သည္ သူ မအိပ္မီကယင္ခ်င္းခြၽီ ၏ ကားထဲတြင္ ရွိေနသည္ကို မွတ္မိေနေသာ္လည္း ယခု သူ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူသည္ဤပ်ံသန္းေနေသာ ကားထဲတြင္ ရွိေနတုန္းျဖစ္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

အျဖဴေရာင္ပိတ္က်ဲစျဖင့္ ကန႔္လန႔္ကာတစ္ဖက္တြင္ အျပင္ဘက္ရွိ ေငြေရာင္ဆံပင္ႏွင့္နတ္ဆိုးႀကီးသည္ စားပြဲေရွ႕တြင္ ထိုင္ကာ တစ္စုံတစ္ခုကို ေရးေနသည္။

ခ်င္႐ူဝမ္ ၏အသံကိုၾကားၿပီးက်ိနင္ ႏိုးလာေသာအခါတြင္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကို ေမာ့လိုက္ၿပီး တခ်က္ၾကည့္လိုက္ကာ သူႏိုးလာခ်ိန္တြင္ သူ၏စုတ္တံမ်ားသည္ ခဏရပ္သြားၿပီးေနာက္ ထကာ က်ိနင္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။

မေန႔က သူသည္ယင္ခ်င္းခြၽီ နဲ႔ အိပ္ခဲ့ပုံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ပဲဒီႏွစ္ေယာက္ကသူ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္းမွာ ရန္မျဖစ္ခဲ့ေပဘူး။

က်ိနင္ သည္ တိတ္တဆိတ္ ဝမ္းေျမာက္ၿပီး အၿမီးေလးကိုဆြဲကိုင္ကာ "ခ်င္းခြၽီ" ဟု ေအာ္၍ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေသာ္လည္းသူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ကုတင္ေပၚသို႔ ျပန္လဲက်သြားခဲ့ၿပီး ေခါင္းလည္း မူးေႏွာက္ေနတယ္။

ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္အဆင္မေျပျဖစ္ေနရတာလဲ.........

သူ၏အၿမီးေလးက ငိုက္စိုက္က်သြားကာ ကုတင္ေပၚ ျပန္လွဲခ်လိုက္သည္။
သူ၏ နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ အသြင္အျပင္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ယင္ခ်င္းခြၽီ အနည္းငယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္တြင္ ကားအျပင္ဘက္တြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ႏူးညံ့ေသာအသံသည္ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည္-