Unforgotten Yesterday

[Kabanata Anim]

[What's Our Connection?]

Alhiya Velasquez,

'Antanga-tanga mo talaga, Lia. Bakit ba nagyabang-yabang kang mag quit sa trabaho? Saan ka ngayon kukuha ng maganda-gandang trabaho? Anlaki na ng sweldo mo don.

I let out a deep sigh, "What should I do, Ely?" I asked my bestfriend. Eleia has been my bestfriend since we're young. I was in my fifth grade when I met her, she was crying that time.

"Huy, ayos ka lang ba?" Tanong ko sa batang kanina pang walang tigil sa pag iyak. Sa tingin ko ay mas matanda ako sa kanya ng isang taon.

"Go away!" Usal nito sabay yakap sa mga tuhod niya.

"Bakit ka ba umiiyak?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Bakit ba nangingi-alam ka? Bakit ba hindi mo na lang ako iwan dito? Bakit ba kailangan mo pa kong kausapin? Hilig mo ba talagang ipinipilit yang sarili mo sa mga taong hindi ka naman gusto!" Napamaang ako sa aking narinig. Hindi ko lubos maisip na ganito ang sasabihin ng isang batang katulad niya. Tila ba ang mga mata niya ay puno ng hinanakit.

"Lia!" Nabalik ako sa reyalidad dahil sa nakakarinding sigaw ni Ely.

"Aray ha!" Angil ko sa kanya, pa'no ba naman kase binatukan niya na lang ako bigla.

"Pa'nong hindi kita babatukan? Kanina pa kitang binibigyan ng suggestion, pero halata namang hindi ka nakikinig." She even rolled her eyes on me. 'My god, pano ko ba naging kaibigan 'to?

"Sorry na, Ely. Ano ba yung sinasabi mo?" I even did my killer puppy eyes.

"Sinasabi ko lang naman na baka gusto mong dun ka muna sa pinagtatrabahuhan ng kapatid ko," she take a sip from her coffee.

"Sa library?" Tumango-tango siya. Well its not a bad idea, besides I like reading. Baka tagalan ko din ang trabahong yon.

"You know what?" Napatingin ako bihla kay Ely, "Hindi lang si Marilia ang kahawig mo, maging yung kaibigan ng kapatid ko." Tumingin siya sa mukha ko na para bang sinisipat niya ang bawat sulok ng mukha ko. "Ang pinagkaiba niyo lang ay mas mahaba ang pilik niya kaysa sayo, tsaka mayroon kang taling sa may likuran ng tainga mo, siya wala. And your style, your too girly and she's a bit, you know, boyish."

Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba siya o hindi. "You're not believing me, aren't you?" Napakamot ako sa aking batok. I awkwardly smiled. "Kung ayaw mong maniwala, dadalhin kita sa library bukas na bukas. Lagi kase yung nandoon, mahilig din siya sa libro gaya mo."

'Should I believe her? "Anyway, Ely, got to go. Punta muna ako sa malapit na library. Just fetch me up in my apartment. I love you, see you tomorrow." I didn't wait for her respond, baka lalo akong matagalan. May bagay kase akong gustong balikan sa library na yun.

That letter is haunting the hell out of me. It feels like, its calling me. Pumara ako ng taxi para pumunta sa library, the library is just 30 minutes away from Ely's place. Nabanggit na sa'kin ni Ely na sa library nagtatrabaho ang kapatid niya, but I never saw her sister.. I don't even know her name, o kahit na ang pangalan ng library na pinagtatrabahuhan nito.

Ely usually cal her sister turtle, and like her sister's identity... it's still a mystery why does Ely always call her sister a turtle. Is she that slow? Or like a turtle who's always hiding on its home... I mean, does she ever try to go out on her comfort zone?

"Hi, welcome to Museo-Biblioteca de Filipinas. How may I--" natigil siya sa pagsasalita ng makita ako. "Ikaw lang pala yan Lia." Nakangiti nitong usal sa akin.

'How did she know my name? Do I know her?

"Lia, come over here. Why are you standing there? Para namang bago sayo ang pagpunta dito," sabi nito sabay tawa. Nagpatianod ako ng higitin niya ko palapit sa may counter. "Ang tagal mong hindi nagparamdam ah," sabi nito habang nagsusulat ng kung ano sa isang notebook, log book ata ang tawag doon.

"At tsaka... nga pala, meron kang hindi sinasabi sakin ha. Hindi mo man lang sinabi sakin na naging part ka pala ng yes one band and that you are Marilia!" Hindi ganoon kalakas ang boses niya pero pasigaw niya itong sinabi. I was so confused right now. Its my first time here, and yet, she knows me, she knows my name.

"Why are you so quiet? You're not like that," baling niyang muli sa akin matapos niyang kausapin ang isang babaeng pumasok sa loob.

"Miss, sorry. But I don't know you, in fact, its my first time here. And you're creeping me out." Nagtataka siyang napatingin sa'kin.

She then... laughed. "Quit the act, Lia. You're not that good at it," muli niyang in-entertain ang kakapasok lang na grupo ng mga kababaihan.

Pagharap niya ay agad akong nagsalita, "This isn't an act, miss. Its my first time here and I don't know you."

Her eyes were now in sorrow, I can see it. "Quit the act, Lia Velasco."

"I am not Lia Velasco, I'm ---"

"Vi!" I was frozed. Kamukhang-kamukha ko siya, mas kahawig niya si Marilia.

"Lia?" Kumunot ang noo niya, at saka papalit-palit ang tingin sa aming dalawa. The smile on the woman's face immediately vanished.

"Who are you?" Tanong nung babaeng tinawag na Vi ng babaeng kamukha ko.

"Liwayway," her face look pale as she muttered someone's name.

"Pa'no mo siya nakilala?" I asked. Napaatras siya sa sinabi ko. "She's Lola Solidad's younger sister." Bakas na bakas sa mga mata niya ang gulat na nararamdaman niya ngayon. "I am Lia, Alhiya Velasquez."

- - -
102923

Note :

Stay tuned to Lia Maridel Velasco and Alhiya Velasquez story. Let's all follow their journey unraveiling the history of unknown story of Liwayway Velasco. To my silent readers out there, thank you for supporting my story.