Detached -Hyunmin

8

"Gerçekten bunu umursuyor musun?"

"Evet ona ne olduğunu bilmek istiyorum."

"O seni hatırlamıyor bile."

"Farkındayım ve neden hatırlamadığını bilmek istiyorum."

Jisung kaşlarını çatarak kollarını birleştirdi.

"O ölümden döndü."

"N-ne?"

"Senin başkasıyla nişanlandığını öğrenince şok oldu. Ve o zamanlar sınavlar başlamıştı, sürekli ders çalıştı. Seungmin'i bilirsin, sorunlarını unutmak için ders çalışır. Ama bu hepsinden farklıydı sadece ders çalışmakla kalmıyor, yemekte yemiyordu. Kendisini odaya kilitleyip herkesten uzak olmaya çalışıyordu."

Hyunjin, Jisung'u daha fazla dinlemek istemiyordu. Bunlara sebep olmak ona fazlasıyla acı veriyordu ama her şeyi neden unuttuğunu bilmek zorundaydı.

"Felix ve ben bir süre onun yanında kaldık, çünkü kendisine zarar verme ihtimali bizi korkutuyordu. Kaldığımız süre zarfında sürekli lavobaya gittiğini fark ettik ve bir gün onu kontrol etmek için arkasından girdigimizde kustuğunu gördük. Sen gitmeden önce onunla ilişki yaşadığın ve sürekli kustugu için hamile olduğunu düşündük."

Hyunjin kalbinde acı hissetmisti, onu hamile bırakıp gitmek çok büyük bi sorumluluktu...

"Hastaneye gittiğimizde hamile olduğu doğrulandı. Onun için endişelenmiştik her şey daha da kötü olacak diye düşündük ama o mutlu olmuştu. Bir bebeği olacağını öğrenince uzun zaman sonra gülümsedi."

Hyunjin sevgilisinin hep yumuşacık bir insan oldugunu düşünüyordu ve yanılmamıştı da.

"Mutluydu ama bir yere kadar..."

> FLASHBACK <

"Minji, adı Kim Minji olacak." Seungmin yeni doğmuş bebeğine kucağına alarak hayranlıkla baktı.

"Minji, çok hoş bir isim." Dedi Jisung.

"Bu isim, benim adımın ve Hyunjin'in adının birleşimi."

Arkadaşları sessiz kalmayı tercih etmişlerdi. Aylardır onun ismini kimse ağzına almazken, Seungmin buruk bir gülümsemeyle onu anmıştı.

Seungmin mutluydu, küçük kızına bakarken bile gülümsemeden edemiyordu. Kızına baktıkça Hyunjin'i hatırlıyordu, aynı babasına benziyordu küçük kız.

Ama bir sorun vardı ki Seungmin, Hyunjin olmadan tam bir aile olamayacaklarını düşününce kahroldu.

Aynı zamanda kızına bakacak bir birikimi bile yoktu.

Birkaç kaç saat sonra Seungmin odasından çıktı ve camın ardından kızına baktı. Gözlerinden yaşlar süzülürken, özür diledi minik kızından...

Kendini suçlu hissediyordu, kızına karşı suçlu olduğunu düşünüyordu. Ona zor bir hayat yaşatacağını biliyordu sanki dünyada ki en kötü ebeveyn olacağını düşünüyordu. Baksanıza, ona tam bir aile bile verememişti...