Detached -Hyunmin

7

Seungmin yağmurun yağdığını fark edince Minji'nin yanına gitmek için ayaklanmıştı fakat Hyunjin küçük kızı kucağına almış bir şekilde Seungmin'in yanına koşuyordu.

Hyunjin, Seungmin'in yanına gelince ona kızını teslim etti.

"Teşekkür ederim."

"Önemli değil."

"Baba yağmur yağıyor."

"Evet bebeğim, hadi eve gidelim."

"Eve nasıl gideceksiniz?" Hyunjin'in endişeyle sorduğu soruya Seungmin şaşırmıştı.

"Yürüyerek gideceğiz, evimiz zaten yakında."

"Şemsiyeniz var mı?"

"Hayır."

"Islanırsınız, ben sizi evinize bırakırım."

"Hayır, bunu yapmak zorunda değilsin."

"Lütfen Seungmin, ısrar ediyorum."

"Ama-"

"Minji'nin hastalanmasını istemezsin değil mi?"

"Evet..."

"O zaman sizi götürmeme izin ver."

"Peki."

"Takip edin beni."

Birlikte Hyunjin'in arabasına doğru yürüdüler ve kapıyı açıp bindiler.

Arabaya bindiklerinde, Hyunjin hemen motoru çalıştırdı. Minji de babasının kucağında mışıl mışıl uyuyordu.

Konumu haritalara girdikten sonra yola çıktılar.

"Bunun için gerçekten üzgünüm."

Hyunjin yanında ki adama bakti ve güven verici bir şekilde gülümsedi. "Sorun değil, bunu yapmam gerektiğini düşündüm."

Seungmin kızının yüzüne gelen saçları düzeltti ve ona hayranlıkla baktı.

"Minji çok huzurlu görünüyor." Dedi Hyunjin.

"Öyle."

Eve vardıklarında Seungmin, kızını uyandırmak için omzuna hafifçe dokundu.

"Minji, eve geldik bebeğim."

Küçük kız yavaşça gözlerini açtı ve elleriyle ovuşturdu. Ardında tekrardan babasının göğsüne gömdü yüzünü. Onun bu tatlı haline gülümsedi ikisi de.

"Getirdiğin için teşekkür ederim."

"Her zaman."

Seungmin, arabadan tam iniyorken son kez Hyunjin'e baktı.

"Şey, belki bir kahve falan içmek istersin?"

Hyunjin hem şaşırmıştı hem de heyecanlanmıştı.

"Olur, arabamı park edip geliyorum."