Yakamoz Güzeli

7.Bölüm

"Ya of!Herkesin fotoğrafını ben çekmek zorunda mıyım!"diye bağırdım en sonunda sabrım taştığı için."Yeter be!Ben istediğimde kimse çekmez ama konu size gelince hemen çekmem lazımmış!Pışık!"Tam arkami dönüp gidecekken Yelda kolumdan tutup beni durdurduğunda ona bir umutla baktım.

Umarım benim fotoğraflarımı çekmek için durdurmuştur

Ben hala ona bakmaya devam ederken o elimdeki telefonumu aldı ve galeriye girip ona çektiğim fotoğraflara bakmaya başladı.Bu seferde hayal kırıklığıyla ona bakarken cidden çok yanlış arkadaş seçimleri yaptığımı fark ettim.Arkadaşlar birbirinin fotoğrafını çekerdi sonuçta değil mi?Ama beni çekmiyorlardı.

Olmaz olsun böyle arkadaş!

Derin bir nefes alıp elimi burnuma götürdüm ve gözlerimi yumdum."Ya sabır!"diye tekrar bağırarak elinden telefonu aldım ve lafımı da atıp abimin yanına ilerlemeye başladım"Merak etme fotoğrafları sana atarım!Ayrıca kimse benden bir daha fotoğraf falan çekmemi istemesin çünkü karşılıksız iş yapmam ben!"

Bahçeden içeriye girdiğimde oturduğumuz masaya doğru ilerledim.Abim masada oturmuş telefonundan bir şeyler bakıyordu.Yanına yaklaşıp oturduğumda bakışları hemen beni buldu.Daha sonra bir şey demeyeceğim düşünüp önüne döndü ve tekrar telefonuyla uğraşmaya devam etti.Bende tam telefonumu açıp sosyal medyaya girecektimki aklıma gelen şeylerle derin bir nefes alıp verdim çünkü hocam beni antrenmana çağırmıştı ve abimide yanımda istemişti.Gerçi abimi ne için istediğini hala anlamıyordum fakat o da tabiki benimle gelecekti."Abi,"diye ona seslendiğimde 'hı' diye bir ses çıkardı fakat hala telefona bakıyordu."Antrenmana gidiyoruz kalk."dediğimde hemen kaşları çatılmıştı.

Bir kere de o lanet kaşların çatılmasın be adam!

"Nedenmiş o?Ben niye geliyorum yani?"

"Bilmiyorum,hocama neden gelemediğimi açıkladığımda senin de benimle birlikte antrenmana gelmeni istedi."

"Of."diyerek telefonunu kapattı ve cebine koydu.Birlikte aynı anda ayağa kalktığımızda masadan uzaklaşarak annemi aramaya başladık.İçeride bulamayınca bahçeye çıktık.Gezinip aramadan önce olduğumuz yerde durup sağı solu yolladığımızda annemin tam solumuzda arkadaşlarıyla sohbet ettiğini gördüm.Bu hallerine içten bir şekilde gülümseyip yanlarına doğru ilerlemeye başladığımda abim de arkamdan geliyordu.Annemin yanına yaklaştığımızda annemin bakışları ikimize döndüğünde hemen konuşmaya başladım"Antrenmana gidiyoruz anne, hoşçakal"dediğimde hepsine el salladım.

Annemde bana tamam der gibi elini işaret edip daha sonra hoşçakal dermişcesine salladığında geldiğimiz yöne doğru yürümeye başladık.İçeri girdiğimizde kızlarında fotoğraf çekme işini bitirdiğini gördüm.

Çok şükür

"Çok şükür ciddenki bitmiş!"dedim ve ardından ekledim"Ben antrenmana gider! Hoşçakalın ey ahali!"dediğimde hepsi bana el salladı.

Niye bugün herkes böyle yapıyor

Abimin koluna girip yürümeye devam ettim.Binadan çıkıp yönümüzü antrenmanın olacağı yere doğru çevirdik ve yürümeye devam ettik.Zaten çok uzak değildi,10-15 dakikaya orada olurduk fakat kahvaltı yapmam zaten yarım saat sürmüştü ve fotoğraf çekme falan derken bir saate yakın bir süre olmuştu.

Umarım hocam canıma okumaz

Kızlar bana karşılık verince ikimizde yürümeye devam ettik.Dışarı çıktığımızda sağa, buz patenini yapacağımız yere doğru ilerlemeye başladık.

Gideceğimiz yere ulaştığımızda içerdeki gişeye doğru ilerlemeye başladığımda abimin beni izlediğini biliyordum.Gişeye biraz daha yaklaşıp Selim'in içeride olup olmadığına baktığımda sandalyede oturmuş telefona baktığını gördüm."Pişt Selim."dediğimde bakışları telefonundan bana döndü.'Hı' diye cevapladığında bakışlarını tekrar telefonuna çevirdi."Hı mı?Biz ne zamandan beri böyle anlaşıyoruz kendine gel be.Hı."En son onu taklid ettiğim için onda aynı benim gibi kaşlarını çatarak bana ters ters baktı.