1.Bölüm

237 12 22
                                    

Tarih atalım

Öğle yemeğimi yiyip odama hızla gidip yatağıma uçarcasına atlayıp yattıktan sonra sosyal medyada gezinip saatin gelmesini beklemeye başladım.Önüme çıkan bazı saçma videolara kendi kendime konuşarak cevap veriyordum"Ne saçma saçma videolar bunlar ya"

Kaydırdım

"Şaka yapıyorsun"

Kaydırdım

"Bu ne lan!"

Kaydırdım

"Siz ciddi misini-"diyeceğim sırada kapı birden hızlıca açıldı

"Bana mı seslendin ,kuzum"

"Yoo ,Anne.Nedenki?"

"İnsan hiç kendi kendine konuşur mu?Tabiki bana seslendin sanacağım."dedi ve kapıyı kapatıp tahminimce mutfağa geri döndü.

"E haklı tabi ,niye kendi kendime konuşuyorum ben!"diye mırıldandım ve ardından ekledim."Ama ben de haklıyım, bunlarda saçma sapan videolar atmasın."dedim.

Tam video izlemeye devam edeceğim sırada üstten bir bildirim geldi.

Yelda👽:Defne iki dakikaya
burda olmazsan
evden cesedin çıkar

Nedenki?

Yelda👽:Unuttum deme bana Defne gebertirim seni!

AA biz bugün buluşacaktık!

Şaka yapıyorum Yeldacım
sakin ol yoldayım

Aynen Defne hatta birkaç dakika sonra ordasın aynen.

E napalım, birazcık yalandan kime nolmuş?

Yataktan ayaklanıp dolabımı açtım ve dolabımdan en sevdiğim koyu mavi tişörtümü ve bir kot pantolonumu alıp üstüme hızla geçirdim.Çantamı odamın diğer köşesinden alıp telefonumu içine attım ve hızla odamdan dışarı çıktım.

Tam kapıyı açıp dışarı çıkacağım sırada"Defne,nereye kızım?"dedi babam.

"Acelem var baba,Yelda ile buz patenine gidiyorduk da.Ona öğretmemi istemişti.Anneme de söylersin sen çıktığımı."

"Ben bırakayım mı?"

Allah'ın bana gönderdiği kurtarıcımsın baba.Valla çok iyi olur.

"Çok iyi olur ,baba."dedim ve gülümsedim.Babama minnettar bakışlar atarken o mutfağa doğru yaklaşıp

"Meltem ,Defneyi bırakıp geleceğim."dediğini duydum.

"Tamam."

Babam, mutfaktan yanıma doğru geldi.İkimizde kapıyı kapatıp evden dışarı çıktık ve asansöre doğru yöneldik.

Ay şimdi asansörde falan kalmayalım.

Kafamdan böyle senaryolar kurmamalıydım.Sakın Defne.Bak denizi,dağları,çiçekleri falan düşün.

Ya deprem olursa!

Kafamda böyle senaryolar dönmeye devam ederken bı anda asansörün ışıkları söndü.Ben şok içinde kalırken babam telefonunun ışığını açtı.

Yakamoz GüzeliHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin