وريثة القصر

الفصل الخامس

ايلين بتعب : اه ماما بتعب لما تاكل شوكولاته كتير ، علشان كده زيزو مش بيرضى يخلينا ناكل كتير منها

عامر : مين زيزو ده يا ايلين

ايلين بتعب  ونوم : عاوزه انام يا عامر

ثم حمل ايلين واكمل حديثه قائلا :  طب يلا بينا  على البيت

واتجهوا  الى المنزل لينعموا ببعض الراحه والهدوء

______________________________________________

فى صباح يوم جديد وتحديدا فى عند رحيل و تاج

رحيل بعصبيه وهى تتحرك ذهابا و ايابا :  وانا اللى قولت هيتحمل المسئوليه ، انا غبيه ازاى ازاى اسيب ايلين معاها ده عديم المسئوليه

تاج بهدوء : رحيل اقعدى خيلتينى يا حبيبتى ، وبعدين حاولى تتصلى عليه تانى

رحيل بعصبيه : تاج انا عفاريت الدنيا قدامى ، مش ناقصه كلمه

كاد ان يبوخ تاج رحيل و لكن قطع حديثه ، رد عامر على هاتف رحيل

رحيل : انت فين يا استاذ

عامر بصوت نائم : فى ايه يا رحيل ، انتى كويسه

رحيل بعصبيه : هو طول ما انت حارق دمى هبقي كويسه

عامر وهو يحاول التركيز : اهدى بس فى ايه مش فاهم حاجه

رحيل : مروحتيش الشركه ليه

عامر و هو ينظر الى الساعه :  معلش يا رحيل والله محستيش بنفسي جاى متاخر امبارح

رحيل بعصبيه : متاخرة تانى ، البيه كان سهران زى عادته

عامر : فى ايه انتى شغال زعيق وخلاص ، وبعدين متقلقيش كنت فى المستشفى مش سهران بره

رحيل بقلق وهى تجلس على اقرب كرسي لها : مستشفى ، مستشفى ايه انت كويس ، العيال بخير

عامر : اهدى يا رحيل ، كله بخير ، ايلين بس تعبت شويه

رحيل بقلق: ايلين ، حصلها ايه عملت فيها ايه

عامر : لا حول ولا قوه الا بالله ، هو فى ايه بس يا رحيل هى قاعده مع شيطان

رحيل : البت حصلها ايه

عامر : مفيش انا معرفش انها عندها حساسيه من الشكولاته ، واكلتها ايس كريم بالشكولاته فتعبت ، و ودتها للمستشفى وهى دلوقتى كويسه

رحيل :  عامر انا يومين و جيالك ، انا مش هينفع اسيب معاك البنت اكتر من كده

عامر :  يا ستى متقلقيش ، ده انتى خايفه عليها اكتر من ابنك ، ده انتى مسئلتيش على عدى

رحيل بثقه : لا انا واثقه فى ابنى انو هيربيك

عامر بغيظ : طب تمام ، سبينى انام بقي ، علشان المفروض كمان ساعه هجهز الاكل لايلين زى ما الدكتور قال