ankara'yla bozuşuruz|texting

25

kalben-derdimin çiçeği
"derdimin çiçeği seni ne çok seveyim. aman hiç üzmeyeyim, kırıp dökmeyeyim, incitmeyeyim."

feza karaman

size ekin'in ne kadar güzel olduğundan bahsetmiş miydim?

mavi gözleri hafif kızarmıştı, gözaltıları şişmişti. kahverengi-siyahımsı saçları örgülüydü.

"ekin..." diyebildim. o ise normal bir şekilde "selam." dedi.

burdaydı, istanbul'daydı. artık aramızda 461 kilometre yoktu, sadece bir metrelik mesafe vardı.

çok güzeldi.

tebessüm ettim. "selam." dedim. dudakları titredi ve bir anda bana sarıldı.

şaşırmıştım.

gözyaşları omzumu ıslatmaya başladı. elimi saçlarına götürüp okşamaya başladım. "çok korktum." dedi.

benim için endişelenmişti.

"bir şeyim yok. iyiyim." dedim. geri çekilip yanıma oturdu. elini yanağıma yerleştirdi.

"nasıl oldu?" diye sordu. "kavga ettiğimiz gece motoruma çarptılar." dedim. tekrardan gözleri doldu.

"kavga ettiğimiz gece..." diye mırıldandı. "ama iyiyim ekin, hiçbir şeyim yok." dedim.

bir gün önce yoğun bakımdaydım alooo

burukça gülümsedi. "iyisin." dedi.

benim iyi olduğumu görmek için 461 kilometre gelmişti.

"çok güzelsin." dedim. şaşırdı. utandı. bu haline gülümsemeden edemedim.

"senin için çok endişelendim feza." dedi.

"adımı tekrar söylesene." dedim salak gibi. güldü.

"daha ne kadar burdasın?" diye sordum. "senin iyi olduğuna tamamen emin olana kadar." dedi.

ekin galiba sana aşık oluyorum.

"hmmm." diye mırıldandım. bana tekrardan sarıldı. ardından da "miraç yok mu?" diye sordum.

"ankara'da aylin bakıyor. hem sen dinlen, merak ettiklerini sonra konuşuruz." dedi

bugün deli gibi gelecek kaygısı bastı
27.9.23'