What Are The Chances? (ProfessorXStudent)

Chapter 5

"You and your excuses." iiling iling na sabi nito na tila hindi naniniwala sa sinabi ko. "Mag-practice ka mamaya, sinasabi ko sayo Alvarez." sambit pa nito.

"Copy, ma'am." sagot ko saka sumaludo sakanya. Magpa-practice talaga ako mamaya, nandito na siya eh.

"You may go." pagpapa-alis nito sa akin pero hindi ako umalis sa pwesto ko at prenteng sumandal pa.

"Dito muna ako ma'am, breaktime naman eh. Nag-lunch ka na po?" sagot ko na ikinatingin niya saakin.

"Hindi tambayan ang office ko, Alvarez. Umalis ka na." masungit na sabi niya at hindi pinansin ang tanong ko.

"Ayaw. Namiss kita ma'am eh, tagal mo kasing nawala." dire-diretsong sabi ko na ikinagulat niya.

"W-what the hell are you saying?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Alin po? Yung namiss kita?" nagtataka kong tanong ulit sa sinabi ko kanina.

Nakita kong napalunok siya at umayos ng upo.

"And why do you miss me?" pormal na tanong nito.

Kumibit balikat lang ako at ngumiti ng malaki sakanya.

"Matagal po kasing hindi kita nakita, hindi lang ako sanay." sagot ko naman sakanya.

Ang lakas naman ata ng loob ko ngayon. Baka dahil sa excitement at saya na nararamdaman ko dahil nakita ko na ulit siya.

"Whatever, Alvarez. I have a lot of things to do kaya umalis ka na dahil nakaka-abala ka." pa-irap na sabi niya.

"Edi tulungan nalang po kita. Mamayang 3pm pa naman yung next class ko eh." sagot ko at kitang kita ko na ang inis sa mukha niya dahil sa kakulitan ko.

"Makulit ka ha. Fine, get those papers on the side. Irecord mo lahat ng scores at huwag kang tatayo hanggat hindi mo natatapos." sabi niya saka tinuro ang gabundok na papel na nasa gilid.

Napalunok naman ako at hindi makapaniwalang tiningnan siya. Ang dami jusko baka bukas na ako matapos niyan.

"Ah hehehe sabi ko nga po lalabas na ako." sabi ko at tumayo na para umalis.

"And where do you think you're going? Stay here and start recording the scores. 'Yan ang napapala ng mga makukulit na kagaya mo." pagpigil nito sa akin kaya wala akong nagawa kundi sundin ang utos niya.

Bagsak ang balikat na lumapit ako sa tambak ng mga papel at binuhat ito papunta sa couch na may lamesa din sa gitna.

"Hindi yan magsusulat mag-isa kung titingnan mo lang." rinig kong sabi ni Prof. sa akin dahil sandali akong natulala.

Hindi naman kasi ito yung tulong na gusto ko eh, nakakaiyak. Inumpisahan ko nang irecord lahat at mabuti nalang dahil naka-alphabetical order lahat at hindi na ako mahihirapang hanapin yung mga pangalan.

"It's almost 3pm, baka ma late ka pa sa next class mo at ako yung sisihin mo. You can go now." napatingin naman ako kay Prof. Xanther nang magsalita ito.

"Hindi pa tapos, ma'am." sagot ko naman.

"It's okay. Ipaparecord ko nalang sa machine mamaya yang mga natira sa faculty room." sagot nito na ikinalaglag ng panga ko.

What the hell?! May machine naman pala silang ginagamit pang record tapos ako yung pinahirapan niyang mag-sulat.

"Seryoso ka ma'am? Bakit hindi mo sinabi?" hindi makapaniwalang tanong ko.

Ngumisi naman siya na parang nang-aasar.

"You didn't ask." kibit balikat na sagot niya. "Matuto ka kasing sundin kung ano ang sinasabi sayo." iiling iling na dagdag pa niya.