SİRİUS

21. BÖLÜM: KAYBETTİK

"Hadi gelin!"

Batuhan'ın sesiyle çadırdan çıktığımda, Barlas'ın da yanımdaki çadırdan çıktığını fark ettim. Çok kısa bir bakışmanın ardından gözünü ilk kaçıran Barlas olmuştu. Görkem'in elinden tutarak Batuhan ve Barlas'ın yaktığı kamp ateşinin etrafındaki minderlere doğru ilerledim. Hepimiz yerleştiğimizde bir süre sessizce kamp ateşinin sesi eşliğinde Güneş'in getirdiği yemekleri yemiştik.

"Civcivim hadi bir şeyler çalda dağılsın şu kasvetli hava!"

Batuhan gülümseyerek yanında duran gitarı çantasından çıkartıp eline aldı.

"Peki öyleyse. İlk şarkı benden. Gerisini istek olarak alacağım ona göre!"

Hepimiz kafa salladığımızda Batuhan parmaklarını gitarın üstünde gezdirerek başladı şarkısına.
...
"Sensiz ne günüm geçer
Ne аy ne güneş güzel
Derdim sen
Derdim bitmez..."
...

Batuhan şarkısını, Güneşe bakarak söylerken; benimde Gözüm hiç istemediğim birine gidiyordu. Barlas'a... ara ara bakışlarını yakalasam da çok sürmeden birimiz mutlaka gözlerimizi kaçırıyorduk. Ne ara bu hale gelmiştik bilmiyordum. Bize ne olmuştu? Barlas neden yapmıştı? Hayal kırıklığıyla kafamı iki yana salladım. Batuhan şarkısını noktaladığında Güneş heyecanla alkışlayıp Batuhan'ı yanağından öptü. Gülümsedim.

"İstekler hazır mı?"

Barlas bir anda herkesten önce davrandı.

"Hazır."

Batuhan soran gözlerle Barlas'a bakarken Barlas'ın gözleri beni buldu.

"Gittiğinde."

Barlas bu sefer gözlerini kaçırmamıştı. Batuhan cevap vermeden şarkıya başladığında, Barlas sonunda gözlerini benden alıp Batuhan'a dönmüştü.
...
"Susmasan olmaz mı?
Anlatsan bir kere
Önümde kilitli kapılar
Anahtarları sende

Gitmesen olmaz mı?
En azından bir gece
İçimde, bir kara orman
Yanıyor gittiğinde..."
...

Şarkının sözleri kulaklarıma dolarken hüzünle göz yaşlarımın arasında gülümsedim. Ne zaman akmaya başladığını farkına bile varmadığım göz yaşlarım beni epey zorluyordu. Bakışlarım Barlas'ı bulduğunda hüzünle bana baktığını fark ettim. Tekrar Batuhan'a döndüğümde Batuhan şarkısını noktalamıştı. Güneş yerde duran elimi sıkıca tuttuğunda Güneş'e bakıp gülümsedim.

"Başka isteği olan var mı?"

"Var."

Bu kez bunu söyleyen bendim.

"Çok yazık."

Batuhan hafifçe kafasını sallayıp şarkıya girdiğinde gülümseyerek Batuhan'a baktım. Barlas'a bakarak dinleyecek, söyleyecek gücüm yoktu.
...
"Belki durup dururken
Belki hiç beklemezken
Bir sarılsan geçer..."

Batuhan şarkıya devam ederken bir anda şarkıya girdim.

"Yollarım dikenli, taşlı, ellerimde
Fotoğrafın, yüzünde aynı gülümseme
Sormadım neden sonumuz geldi böyle
Çok yazık..."

Güneş, Barlas ve Batuhan şaşkınca bana bakarken, gözlerimi kapatıp kendimi gitarın tellerinden gelen huzur verici müziğe bıraktım.

"Kollarım yuvan, sarardı gökyüzünde
Yıldızım ağlarsan düşer ellerine
Korkmadım karanlığınla yüzleşmeye
Parladım..."