Κάτω από τα Δέντρα

5. Ο Ιχνηλάτης

   Χρειαζόταν μια ασπιρίνη. Επειγόντως. Ο πόνος στο χείλος του θα ήταν αρκετός για να αιτιολογήσει ένα αναλγητικό, όμως στη σωματική δυσφορία είχαν έρθει για να προστεθούν και όλα τα πράγματα που είχε φέρει η μέρα για να ακουμπήσει πάνω στην πλάτη του. Πάνω απ' όλα ήταν η συζήτηση με τη Σίλβα που τον είχε εξουθενώσει. Ήταν θαύμα που κατάφερε να βγει από το γραφείο της όταν ήρθε η ειδοποίηση από τον Χίνατα για την ιατρική εξέταση στην οποία έπρεπε να υποβληθούν όσοι θα απάρτιζαν την αποστολή στον Blair32. Στην πραγματικότητα, ο μόνος λόγος που κατάφερε να σύρει τα πόδια του μέχρι το νοσηλευτήριο ήταν η πιθανότητα κάποιου φαρμάκου από το ντουλάπι της Βάργκα.

   Δεν ήταν ο πρώτος που έφτασε στο νοσηλευτήριο. Στην οθόνη, που ήταν κρεμασμένη από τον τοίχο δίπλα στην είσοδο, έπαιζαν ακόμη χιόνια, γεγονός που σήμαινε πως η επιχείρηση για την αποστολή του ιχνηλάτη δεν είχε ξεκινήσει ακόμη. Ύστερα από την απάντηση που ήρθε από τα Κεντρικά, αποφασίστηκε να ακολουθηθεί το σχέδιο του Υπεύθυνου Ασφαλείας. Το σχέδιο περιλάμβανε ένα μικρό, τηλεκατευθυνόμενο, μη επανδρωμένο σκάφος, το οποίο θα προσγειωνόταν στον Blair32 και θα άφηνε τρία ρομπότ-ιχνηλάτες στην επιφάνειά του. Το χρονοδιάγραμμα δεν ήταν ακριβές. Σύμφωνα με την αναφορά, τα ρομπότ θα έμεναν μέχρι να συλλέξουν «Αρκετά Δεδομένα». Ύστερα θα αποφασιζόταν βάση αυτών των δεδομένων αν ο πλανήτης θεωρούταν αρκετά ασφαλής να σταλεί και ένα επανδρωμένο σκάφος. Ο Άντριου δεν είχε αυταπάτες για την ελαστικότητα του όρου Ασφάλεια στη συγκεκριμένη συνάρτηση. Η εντολή από τα Κεντρικά ήταν διπλωματική αλλά σαφής - έπρεπε να βρεθούν άμεσα ανθρώπινα πόδια στο εξωγήινο χώμα.

   Μέσα στο νοσηλευτήριο, σε ένα από τα κρεβάτια ήταν ξαπλωμένη η Άγκαθα Χόπκινς. Η Βάργκα που ήταν καθισμένη δίπλα της, συναρμολογούσε τη σύριγγα με την οποία θα της έπαιρνε αίμα. Δεν την ήξερε καλά τη Χόπκινς. Φορούσε τη σκούρα πράσινη στολή των μηχανικών και είχε βγάλει τα παπούτσια της τα οποία ήταν ακουμπισμένα στα πόδια του κρεβατιού. Ήταν μια νέα γυναίκα, στην ηλικία της Βάργκα με ένα οβάλ, μελαχρινό πρόσωπο, κατάστικτο από σημάδια ακμής, το οποίο είχε ένα λευκό χνούδι στο πηγούνι του και πάνω από το άνω χείλος. Η μύτη της ήταν μεγάλη και βολβοειδής και τα μάτια της, ασύμμετρα μικρά και χωρίς μεγάλη απόσταση ανάμεσά τους, είχαν ένα έντονο γαλάζιο χρώμα που τα έκαναν να ξεχωρίζουν μέσα στα σκούρα χαρακτηριστικά της. Τα χείλη της έμοιαζαν να έχουν μια φυσική κύρτωση προς τα πάνω, η οποία έκανε το πρόσωπο της να φαίνεται φιλικό και ήρεμο.