O gün, "Bir insan kaç kere ölür," demişti silahın namlusunu koluma sürterken.
Geçmişi düşünürken acıyla gülümsedim. "Bir insan kaç kere ölür, gece yüzlü adam?"
Ve, titreyen ellerimle tetiğe bastım.
••••
Yerde bir hançer. Ve Canavar'dan önce hançere...
Bölüm Şarkıları: Berk Baysal- Yaralarını Ben Sarayım Mor ve Ötesi- Deli
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm Görsellerimizden biri.
İyi okumalar♡ ~~~~
Fizikteki yer değiştirme kuralına göre; kişi ne kadar yol katederse etsin sonunda başladığı yere gelmiş olursa, hiç yol katetmemiş sayılırdı.
Yani amacı uğruna dayak yemiş, cam kırmış, onca yalan uydurmuş ben şu an hala başlangıç yerindeydim.
Öfkeyle yürürken attığım her adımda kendime lanet ediyordum. Biliyordum, daha hiçbir şey bitmemişti ve yeniden deneyecektim ama yine de kötü hissediyordum. Her ihtimali düşündüğümü zannetmiştim ama Eymen'in herhangi bir arkadaşının eve gelme ihtimalini düşünmemiştim işte, bu kişi bugün Eksen'di ama başka gün farklı birisi de olabilirdi. Bu durum Eksen'in suçu değil, benim ihtimal atlamamın bedeliydi.
Bugünü düşününce gülesim geldi. Planımı başaramamama sinirlenirken, yani aslında kendime sinirlenirken Eksen'e patlamıştım, öfkemi ona yöneltmiştim. İronik şekilde bu da psikolojideki yer değiştirme kuramıydı.
Fizikte olan yer değiştirme okuduğum bir buçuk yıllık lise süresince aklımda kalanlardandı, psikolojideki ise Araf'tan öğrendiğim bir bilgiydi. Düşününce Araf'ın psikolog olduğunu söylemesine inandığım için kendime kızamıyordum çünkü bana çoğu an gerçek bir psikolog gibi davranmış, hatta ayak üstü psikoloji öğretmişti.
Evin anahtarını çevirip ağrı ile anlık tökezleyerek eve girdiğimde etrafa baktım, o an banyoya girecek Araf'ın gözleriyle kesiştik.
Sitenin spor salonundan gelmiş olmalıydı. Halter yaka siyah bir atlet ile gri bir şortla duruyordu ve boynundan terler akıyordu. Ben konuşmaya başlayacakken yüzündeki endişelibakış ile durumun farkındalığınaulaştım.
Gözümün altı mordu, yüzümde bantlar vardı, dudağım patlaktı ve giysilerim savaştançıkmışgibiydi.
Yüzümü şaşkınlıkla inceleyen Araf birkaç saniye içerisinde yanıma geldiğinde şok içinde yüzümü avuçlarının arasına aldı. "Eymen seni dövdü mü?"
"O biraz yürek ister," deyip gülümsemeye çalıştığımdaaklıma Eksen geldi. Eymen olmasa o da mı böyle alacaktı yüzümü ellerinin arasına?
Araf "Kızım duymuyor musun bir şey diyorum," dediğinde daldığımı fark ettim.
