O gün, "Bir insan kaç kere ölür," demişti silahın namlusunu koluma sürterken.
Geçmişi düşünürken acıyla gülümsedim. "Bir insan kaç kere ölür, gece yüzlü adam?"
Ve, titreyen ellerimle tetiğe bastım.
••••
Yerde bir hançer. Ve Canavar'dan önce hançere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Görseli: Bora Özer
Ateş hattına hazır mısınız? Neler düşüneceğinizi çok merak ettiğim bir bölüm geliyor. İyi okumalar^^
~~
Kleist bir sözünde, "Pişmanlık, düşmüşlerin masumiyeti demektir," der. Eymen'in yaptıkları bana tam olarak bu sözü hatırlatıyordu.
Eymen'in bana uyuşturucu verdiği gecenin üstünden iki gün geçmişti. Geçirdiği uyuşturucu krizini çabuk atlatmıştı ve iki gündür beni sıklıkla arıyor, mesajlar atıyordu ama hepsi cevapsız kalıyordu.
Pişmandı, kendini açıklamak istiyordu. Bunu görebiliyordum, merak da ediyordum doğrusu. Hem yaptığına ne gibi bir masumiyet kılıfı öreceğini, hem de bana uyuşturucu zinciriyle alakalı bilgiler verebilme ihtimalini merak ediyordum. Ama merakımı içime bastırarak Eymen'in bana hiçbir ulaşma denemesine dönüş yapmıyordum.
Çünkü Eksen'in düşündüğü gibi Eymen de bu olayı küçük görüp direkt kollarına atılacağımı düşünsün istemiyordum. Beni kolay lokma zannetmemeliydi.
O gün Eksen'in evinden çıkar çıkmaz Araf'ı arayıp yaşananları anlatmıştım. Araf tahmin ettiğimin aksine plandan vazgeçelim dememişti, hatta tam tersi Eymen'in başına gelecekleri iyice hak ettiğini söylemişti.
"Artık Eymen'e karşı en ufak vicdan duyacaksan da bu olayla silinmiştir, Eymen yapacağın her şeyi hak ediyor."demişti sinirle. Çokhaklıydı. Korkup geri adım atmayacak, devam edecektim. Bu olay vesilesiyle Araf'ın kitabında geri adım atmak olmadığına da bir kez daha emin olmuştum.
Bu iki günlük zaman zarfında Eymen'den uzak dursam da araştırmalarıma devam ediyordum. Ama bu araştırmalar tek Eymen hakkında değildi. Öyle ki, bugünaraştırmamı olay yerinde yapacaktım. Bugünden sonra Eymen'in aramalarına dönecektim ama önce bugünkü planımı başarı ile atlatmam gerekiyordu.
"Madem bir müddet Eymen'i yok sayacaksın, bu süreçte ne yapacağını düşündün mü?"
Derin bir nefes verdim. "Düşünmedim ama Eksen'i araştırabilirim."
"Off," dedi Araf huzursuzca. "Bırak şu Eksen'i. Aklınca arkadaşını korumaya çalışan basit bir adam işte. Neden hiç odağını PUS'a vermiyorsun? 2 kez girip çıktın oraya. Hiç mi ilgini çeken bir şey olmadı?"
Kaşlarımhavalandı, kısa bir an düşündüm. O mekanda uyuşturucu satışı yapıldığına ben de Araf da emindik ama polise haber verip durumu ifşa etmemiz imkansızdı. Çünkü Pus'un o günbulduğum kapı dışında da onlarca kaçma yeri olduğu kesindi, henüz hiçbir şey planlamamışken bu hareket acele verilmiş bir karar olurdu.
