PİCASSO 🍁/TEXTİNG

7.2

Geçişdir , arka arkaya gelen hazır bölümlerimiz var sıcak sıcak okuyun okuyun tüketin sona gelelim bu minnoşları bırakmamak için elimden geleni yapsamda vakit geldi kaçış yok vakit hüzün vaktidir. Ben yeni bölümleri düzenleyip yarın da yenisini atarım hadi iyi okumalar kelebeklerim

~~~~

Karşımda yemek yapan adamı izliyordum. Yemeğin altını kısıp biraz su ekledi. Elini beline astığı havluya silip bana doğru ilerlediğinde gülümseyerek bakıyordum. Gözlerinde yıldızlar vardı şerefsizim öyle mutlu öyle neşeli bakıyordu ki içimin katman katman alev aldığını hissettim.Eli ezberlemiş gibi sol yanağımı kavradı gözümden öpüp tezgahın diğer kısmına ilerledi.

Akşam yemeği hazırlamaya başlayalı neredeyse bir saati geçti her döndüğünde farklı bir yerden öpüyordu. Saçlarımı kokluyor öpüyor , gözümden , yanağımdan, dudağımdan, boynumdan sayamadığım kadar öpücüklere boğuyor adeta sevgi seline bürünmüş durumdaydım. Bazen yeterli gelmiyor elleriyle yanaklarımı avuçluyor sadece ismimi sayıklayarak arka arkaya sıralıyordu öpücüklerini. Bense sadece keyif alıyordum bu durumdan. Oturduğum tezgahtan sadece onu izliyor beni öptüğü her seferinde gülüyordum. Sevilmek , gerçekten sevilmek deli ediyormuş insanı. İnsanın birşey yapmadan dahi bu kadar sevgi almasını anlamaya ve daha doğrusu alışmaya çalışıyordum.

Atlas eline doldurduğu bir yığın malzemeyle bana doğru  yaklaşıp kollarını açtı, hiç vakit kaybetmeden gövdesine yapıştım. Boynuma yasladığı kafasından derin derin aldığı nefesleri duyarken kalbimin de hiç olmadığı kadar hızladığını hissediyordum. Bu çocuk her seferinde beni tetiklemeyi başarıyordu.

"Çağlar."

"Hmm."

"Çağlar"

"Hmm."

Kafasını kaldırdığında bakışlarındaki arzunun bin kat koyulaştığını görmemek mümkün değildi. Şuan ondan farksız olduğum söylenemezdi. Şelalenin içinde ve dışında geçen birlikteliklerimizden sonra yorgun olduğumu hissetsemde yükselişimi durduramıyordum.

~~~

ATLAS

Çağların kendinden geçmiş gözlerine bakarken içimde durdurmakta zorlandığım ne varsa hareketlenmeye başladı. Tuttuğum eşya yığınını tezgahta serbest bırakırken içimin gittiği kıvırcık saçlara ellerimi daldırıp çekiştirmeye başladım. Tanrım doyamıyordum. Çağlara doyamıyordum bir türlü sabahtan beri canını çıkarmıştım biraz fazla üstüne gittiğimin farkındaydım ama yapamıyorum. Daha iz bıraktığım yerlerin üzerinden bir kaç saat bile geçmemişken yenilerini eklemeye dünden razı olarak hırsla devam etmeye çalışıyordum.

Çağların beni durdurmayışı da buna çanak tutuyordu. Beni herşeyiyle kabullenirken ona tutulmaktan başka elden ne gelirdi ki. Hızla üzerindeki tsorht çıkartıp ellerimi üzerinde gezdirmeye başladım. Yara bere dolmuştu şerefsizim her bir yanı , bembeyaz tenine minik kırmızı güller donatılmış gibiydi. Bacaklarını belime sarıp gövdesini geriye atan çağlar durumdan bir haber yükselmekle meşgülken ben çağların güzelliğiyle ağlamak istiyordum. Ona dokunabilmek öpebilmek benim için o kadar mucize gibiydi ki bunun oluyor olduğunu kabullenmek çok zordu.

Boynundan başlayıp aşağılara devam eden yolculuğumda ilk duraklarım iki göğüs ucunda başladı öpüyor ısırıp bırakıyordum yetişemediğim kısımlara ellerimi ayarlıyordum. Şimdiden tam takım hazır ola geçtiğimin bilincinde ellerimin arasında kıvrandıkça kıvranan çağlara bakarken belinden tuttuğum gibi kucağıma çektim. Anlık hareketimle korkuyla boynuma sardığı kollarıyla yüzüme bakmaya başladı. Yüzü kızarmış aralık dudaklarından kesik kesik soluyordu. Ben bu çocuğu gördükçe nefesim kesiliyordu lan. Beni sonunda kalpten giderecekti. Saçlarını okşamaya başladım gözlerinin içine içine bakarken gülümsüyordum.

"Yorgunsun."dedim. O da yorgun olduğunu biliyordu ama birbimize karşı duramıyorduk. Başlamaya hazırlanan itiraz cümlelerini durdurmak için beni çağıran dudaklarına kapanıp içine hapsettim hepsini. Sonunda çağları bırakabildiğimde duralım dediğimden daha kötü hale gelmişti. Kendimi biraz toparlamaya çalışıp kucağımda çağlarla birlikte  ocağa doğru ilerledim.

"Gözümün önünden ayrılamazsın."

Söylediklerime gülerek karşılık verse de ses çıkarmadan kucağımda kalmaya devam etti.