PİCASSO 🍁/TEXTİNG

2.7

" Benim bir oğlum var !"

Tanrım uzun bir süre bu cümleyi duymak istemiyorum. Ellerime betonlar dökülsün atlas ,düşemeyen her bir damla yaşın için lanetler olsun bana.

~~~~

Uzun sayılabilecek bir süredir oturduğumuz yerde duruyorduk.Ne bir tek söz, ne bir tıkırtı.Sadece nefes alıp veren iki beden.Daha fazlası yoktu. İleride bir martının sesi kulağımı tırmaladığında derin bir rüyadan uyanır gibi irkildim.Atlas ayağa kalkıp benim farkına dahi varmadığım adamın sesini duymuş bir elinde demlik diğerinde iki çay bardağıyla gelip yerine tekrar kuruldu.

İkimize de çay doldurmuş bir süre dışarıyı izlemiş ve sonunda beklenen konuşmanın başlangıcını yapmıştı.

" Deli olduğumu düşünüyorsun değil mi ?"

Sorması en büyük hatasıydı bence.Tabi ki de böyle düşünüyordum.Tek kaşım havaya kalkmış kafamı sağa sola garip bir şekilde sallayıp onaylıyordum söylediğini. Gülümsedi.

"Biraz fazla takıntılı biri olduğumu kabul ediyorum. Ama bu çok önceleri edindiğim bir alışkanlık.Değer verdiğim insanlara karşı durduramadığım bir alışkanlık bu çağlar. Neyse bunları boşverelim ve burada olmamızın nedenini sana açıklayayım."

Beklenti dolu gözlerle ona bakmaya başladığımı biliyorum. Yerimde huzursuzca kıpırdanıp anlatacaklarının en azından mantıklı bir sebep içeriyor olmaları için içimden dua ediyordum. Yoksa bunca eziyet bunca çile bir hiç uğrunaysa ne yapacağımı kestiremiyordum.

" Ben cehennemin içine doğdum sanardım hep çağlar.Hayatım boyunca hiç mutlu insanların, gülen yüzlerin  doldurduğu bir masada yemek yemedim. Uyumadım.Hep ensemde korkunun soğuk nefesini taşıdım.Annem cılız kendi halinde bir ev hanımıydı.Babamla tanışmadan önce ögretmenmiş aslında. Sonra babamla tanışınca bırakmış herşeyi o sıra annemin ailesi istememişler babamı sanırım olacakları önceden hisseden bir tek onlarmış. Benim babam boksör çağlar.Öyle lisanslı saygın olanları kast etmiyorum. Eski fabrikalara kurulan kafeslerde dövüşen bin türlü pisliğin kol gezdiği yerlerde dövüşen bir boksör."

Tek bir kez gözlerini kaçırmadan anlattığı herşey beni bir hayli şaşırtmıştı.Elimden geldiği kadar duruşumu bozmamaya çalışsamda bu kadar değişik bir aile yapısına sahip olduğunu hiç düşünmemiştim. 

" Babam hep kötüydü çağlar.Bazı insanlar iyi olamıyor. Ve bunu kabullenmek bazen hayatta yapacağın tek mantıklı şey oluyor. Ben onu öyle kabullendim. Gereksiz onca detayı geçersek bir gün babam bir dövüş için para alıyor. Yenileceğine dair. Babam diye demiyorum ama gerçekten iyi bir boksördü yenildiği o kadar az maç vardı ki insanlar sadece kazanacağına dair para yatırırdı.Bilirlerdi çünkü maçı her zaman o kazanırdı.Ama o gün o maç öyle olmadı çağlar.Babamın yenilmek için aldığı deliler gibi para, planı yapanların karşı adama yatırdığı servet.Ortalık karıştı çağlar.Bir şeyler olduğu o kadar belliydi ki herkes farkına varmıştı bunun.O kadar uçuk derecede para akışı vardı ki aklın şaşar.İşte o maçta babamın dizi kırıldı hastaneye kaldırıldı ama hemen hastaneden kaçmıştı beklememişti biliyordu çünkü çalıştığı adam en kısa sürede oynanan oyunu anlayacaktı.Bir an önce kaçıp kurtulması gerekiyordu.Ama başaramadı. Düşündüğünden de hızlı olanları anlayan patron babamın peşine düştü. O ara belki hatırlarsın birden fazla cinayet haberi vardı gazetelerde.Yer altında kargaşa 12 ölü 5 yaralı.İşte o cehennem gibi olan olayların merkezinde babam vardı.Babam onu bulamazlar sandı sanırım.Ya da onlardan daha zeki olduğuna inandı. Yurt dışına kaçmaya çalışırken yakalamışlar onu neyi var neyi yok almışlar.Öldüresiye dövselerde yok olmuyor içinde yanan ihaneti söndürememiş patronu.Babam işte o an konuşmuş. BENİM BİR OĞLUM VAR !"