Part 9

19 3 7
                                    

.....

Στεκόταν σε μια γωνιά του σαλονιού.

Το πουκάμισο που φορούσε εφάρμοζε επάνω του τέλεια.

Το οποίο έκανε το καλογυμνασμένο στήθος του να φαίνεται μέσα από το πουκάμισο.

Τα ρούχα που φορούσε ήταν λες και είχαν ραφτει πάνω του.

Η καλογραμμένοι κυλλιακοι έκαναν την εμφάνιση τους κάτω από το πουκάμισο τού.

Ενώ η προσοχή του ήταν στραμμένη
σε μια κοπέλα.

Η κοπέλα φορούσε ένα φόρεμα στο χρώμα μαύρο, το οποίο αποκαλύπτε το μεγαλύτερο μέρος του στήθους της.

(Για όσες/οι αναρωτιούνται φορούσε αυτό 👇)

(Για όσες/οι αναρωτιούνται φορούσε αυτό 👇)

Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.

Την φιλούσε παθιασμένα στον λεμο.

Τα χείλη του πάνω στον λεμο της.

Τα δόντια του να μπηγονται στο δέρμα της.

Αφήνοντας της μικρές δαγκώνεις.

Ενώ στο χαμόγελο της κοπέλας σχηματισμένο ήταν ένα χαμόγελο, τα μάτια της κλειστά.

Το θέαμα έκανε την καρδιά μου να ραγίσει βαθιά.

Καυτά δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα ρόδινα μάγουλα μόυ.

Δεν ήξερα πως είχα να ρίξω και αλλά δάκρυα.

Ήμουν χαρούμενη για αυτόν καταβαθως.

Φαινόταν χαρούμενος οπότε αυτό μου ήταν αρκετό.

Και ας μην ήταν μαζί μου.

Και ας μην ήμουν αυτή που τον έκανε να χαμογελάσει η να γελάσει.

Να του δώσει ηδονή.

Αλλά και πάλι.

Το θέαμα ήταν επίπονο.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που το αντίκριζα.

Ούτε και η τελευταία...

Αλλά ο πόνος ήταν ο ίδιος με την πρώτη.

Ένιωθα πως δεν ήμουν αρκετή για άλλη μια φορά.

Ποτέ δεν ένιωσα αρκετή για εκείνον.

Έκλεισα τα μάτια μου αφήνοντας όλα μου τα δάκρυα να πέσουν.

Εκείνος είχε την προσοχή του ακόμα στραμμένη στην κοπέλα.

Γύρισα την πλάτη μου προς αυτή την σκηνή.

Σκούπισα τα δάκρυα μου με τον αντίχειρα του χεριού μου.

Τα δάκρυα όμως συνέχισαν να πέφτουν σαν ποτάμι στα μάγουλα μου.

Πέρασε μέσα από το πλήθος.

Βρήκα την πόρτα της ταράτσας και πήγα προς το μέρος της.

Έβαλα το χέρι μου στο πόμολο και την άνοιξα.

Βγήκα έξω στην ταράτσα.

Περπάτησα προς ένα τοιχακι στο οποίο κάθησα.

Το ένα πόδι μου έξω από το τοιχακι.

Η θέα ήταν μαγευτική.

Όλοι η πόλη φαινόταν από εδώ.

Τα φώτα της πόλης ήταν σαν τα αστέρια του σκοτεινού ουρανού.

Κοίταξα προς τον δρόμο.

Αυτοκίνητα περνούσαν κάθε λίγα δευτερόλεπτα.

Κάποια με μεγάλη ταχύτητα.

Αλλά με λιγότερη.

Η mascara είχε γίνει ένα χαλί.

Δεν είχα την όρεξη να την σκουπίσω.

Ξανακοίταξα την θέα στην οποία χάθηκα.

Οι σκέψεις μου πλημμύρισαν το μυαλό μου.

Ευχήθηκα να μην το είχα κοιτάξει ποτέ.

Ευχήθηκα να μην τον είχα γνωρίσει.

Εάν δεν τον είχα κοιτάξει τότε δεν θα τον είχα ερωτευτεί.

Ούτε θα τον είχα αγαπήσει στην πορεία.

Λένε πως η αγάπη είναι μια ανάμνηση που κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει.

Αλλά μπορεί όσο να γίνει ένας πόνος που κάνεις δεν μπορει να επουλώσει.

Πονουσα πολύ.

Δεν το άξιζα.

Δεν μου άξιζε.

.......

Γεια σας ❤️❤️❤️❤️

Νέο κεφάλαιο.

Λυπητερό έχω να πω.

Επίσης μένουν αλλά δύο κεφάλαια μέχρι να ολοκληρωθεί το πάρτι 🥳🥳🥳🥳

Στο τελευταίο θα υπάρχουν και εξέλιξης 🤗

Αυτά από εμένα.

Εάν θέλετε μπορείτε να μου γράψετε ιδέες.






The Way I Loved YouΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα