" ထမင်းစားရင်း...စကားက များနေတာကို
ကလေးတွေလား မင်းတို့ "
" တော်ပါတော့ ဗျာ ...ရပြီ မဟုတ်လား "
" ဟာ...ငရစ် ဟေ့ရောင် "
" သား ရစ်လေး "
" နေပါစေ...ထားလိုက် "
" ဟယ်...သားကြီးရယ် ထားလို့ရမလားကွယ် !
ကလေးက ဒဏ်ရာ ရသွားတာလေ "
" အေးလေ...ကိုကြီးကလည်း မညှာမတာ "
" ဘာ...! ပါးစပ်ကို ပိတ်ထား မင်း
ပါးစပ်က ပြောမရတော့ မင်းတို့ ခြေထောက်တွေ
ကမြင်းထနေတာ ငါ မသိဘူး ထင်လို့လား "
" ကိုကြီးကလည်း...စနေတာပဲကို !
အဲ့လို ဖြစ်မယ် ဘယ်သူကထင်မှာလဲ "
" ဖောင်းးး "
" အ "
" သောက်ပါးစပ်ပိတ်ထား "
စိုင်းမှာ နာရင်းရိုက်ခံရပြီး ပူထူပြီးကျန်ခဲ့တာတောင်
ကိုကြီး ခြေလှမ်းတွေကြောင့် ပြုံးဖြဲဖြဲ ဖြစ်သွားတာ
ထိန်းမရ သိမ်းမရ
" ဒေါက် "
" အားးး မေမေ "
" အရိုက်ခံရတာတောင် မျက်နှာပိုးက မသေဘူး "
" မေမေ့သားကြီးက...ဆရာဝန်ဖြစ်ရမှာမဟုတ်ဘူး
မာဖီးယားခေါင်းဆောင်ဖြစ်ရမှာ သိလား !
ဆရာဝန်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်နဲ့ တခြားစီ "
" တယ်...ဒီကလေးကတော့ !
ထမင်းဆက်စား...ဒီည သားဖေဖေနဲ့ သားအကိုက
နောက်ကျမှာ "
" မစားတော့ဘူး...မေမေ !
ငရစ်ဆီ လိုက်သွားပြီး သွားချောင်းလိုက်ဦးမယ်"
" ဟဲ့ ဟဲ့ ...ဒီကောင်လေး "
စိုင်းတစ်ယောက် နှစ်ခြံကူးသည့် တံခါးမှနေ အဖြူရောင်စံအိမ်ဆီ ခပ်သွက်သွက် ခြေလှမ်းဖြင့် သွားလိုက်တော့သည်။
" ဟော...သားစိုင်း သားသူငယ်ချင်းကိုစိတ်မချလို့
လိုက်လာကြည့်တာလား "
ဧည့်ခန်းတွင် TV ထိုင်ကြည့်နေသော အန်ကယ်လ်က ဆီးကြိုမေးလိုက်တော့ ဟဲခနဲ မျက်နှာချိုသွေးပြရင်း
" ဟုတ်တယ်...အန်ကယ်လ် !
ငရစ် သူ့အခန်းထဲမှာ မဟုတ်လား "
" ဟုတ်တယ်...သားစိုင်း !
သားဂုဏ်လည်း ရှိတယ် တက်သွားလိုက် "
YOU ARE READING
💘ရင်ကိုခွင်းတဲ့သူ့အချစ်မြှား💘
Romanceအချစ်ကို ကဗျာတွေ စာတွေဖွဲ့ရလောက်အောင် ကိုယ်မနုရွ တတ်ဘူး နူးညံ့တတ်မှ အချစ်အရာမြောက်မယ်ဆို ကိုယ်ကျရှုံးဖို့ သေချာနေပြီပဲ ဒါပေမယ့် မင်းကတော့ ကိုယ့်နှလုံးသားသခင်ဖြစ်တယ် ( ဂုဏ်ရှိန်ပြင်းရှ ) အချစ်ကို အနက်အဓိပ္ပာယ်အများကြီးတော့ မဖွင့်ဆိုတတ်ပါဘူး ကျွန်တေ...
Part--3
Start from the beginning
