Σε Θέλω🫀

Κεφάλαιο 9ο

Κάνω λίγο διάλυμμα από το διάβασμα και πηγαίνω να τσιμπήσω κάτι. Ανοίγω το τηλέφωνο μου και παρατηρώ ότι η ώρα είναι 22.45. Μαζί με την περασμένη ώρα παρατηρώ και μια κλήση από τον Αχιλλέα πριν από τρεις ώρες. Θα του στείλω μήνυμα γιατί είναι πολύ αργά για να πάρω τηλέφωνο.
                                  ²²°⁵⁰

εγώ
Κύριε Αχιλλέα μόλις είδα την κλήση σας γιατί προηγουμένως μελετούσα. Καληνύχτα.

                              ²²°⁵⁴
Αχιλλέας 🌸
Μπράβο το κορίτσι μου χαίρομαι που ακούω ότι μελετούσες. Λοιπόν κοιμήσου να είσαι ξεκούραστη αύριο και θα συζητήσουμε στο σχολασμα. Καληνύχτα👋.

Είδα αυτό το μήνυμα την επόμενη μέρα που έτρωγα πρωινό.

Γιατί νιώθω ακριβώς το ίδιο για δύο ανθρώπους; Ο Ιάσωνας είναι γλυκός, προστατευτικός, αστείος , και περνάμε όμορφα μαζί. Σε αντίθεση με τον Αχιλλέα που δεν ξέρω τίποτα για το πώς είναι στην προσωπική του ζωή, παρόλα αυτά μου αρέσει.

"Όλγα φεύγουμε;" ρωτάει η Άννα διακόπτοντας τις σκέψεις μου

"Ν-ναι ναι" λέει και παίρνω τα κλειδιά το αυτοκινήτου.

"Το ξέρω αυτό το βλέμμα του χαμένου" λέει κοροϊδευτικά η Άννα.

" Πηγαινε στο αμάξι να κλειδώσω και έρχομαι" της λέω με σοβαρό ύφος

Αφού φτάσαμε στο σχολείο συναντάω τη Θάλεια και της εξηγώ το δίλημμα στο οποίο βρίσκομαι

"Κοίταξε να δεις... Ο Ιάσωνας είναι πιο κοντά στην ηλικία μας και ίσως να έχει πραγματικό ενδιαφέρον. Αλλά ο κ. Χατζηχρήστου είναι απλά ένας καθηγητής που ενδιαφέρεται για την πρόοδο μιας ευφυούς και συμπαθητικής μαθήτριας του. Δεν νομίζω να θέλει κάτι παραπάνω και να το δείχνει τόσο ξεδιάντροπα" λέει την γνώμη της η Θάλεια.

"Λοιπόν επειδή μέχρι και οι τοίχοι έχουν αυτιά εδώ πέρα τον Ιάσωνα θα τον λέμε πεπόνι και τον κ. Αχιλλέα ανανά. Σύμφωνοι; "

"Ναι αλλά πως-" λέει η Θάλεια και την διακόπτει το κουδούνι

"Δεν έχουμε χρόνο για εξηγήσεις πάμε στην τάξη" της λέω και κατευθυνομαστε προς την τάξη .

Πρώτη ώρα γλώσσα πολύ βαρετά πέρασε . Και αυτή η κακή διάθεση που είχα επιδεινώθηκε όταν μας ανακοίνωσε ότι την επόμενη εβδομάδα γράφουμε διαγώνισμα εφ όλης της μέχρι τώρα διδακτέας ύλης.

Και κάπως έτσι περνάει η ώρα και καταλήγουμε στο τελευταίο δίωρο γεωμετρίας. Αφού καθόμαστε όλοι στα θρανία μας ο Αχιλλέας μας μοιράζει έξι φωτοτυπίες στον καθένα.

"Τι είναι όλα αυτά" ρωτάει η Θάλεια

"Εργασίες για το Σαββατοκύριακο. Και επειδή είναι σημαντικές για τον βαθμό σας επιλέξτε τριάδες για να συνεργαστείτε. Μέχρι την Δευτέρα τις θέλω όλες έτοιμες καθώς αν δεν είναι θα πέσει ο βαθμός σας κατά μία μονάδα. Κατανοητό;" Λέει με αυτό το αυστηρό αλλά ταυτόχρονα σέξυ ύφος του.

Εγώ κλασικά έκανα τριάδα με την Θάλεια και την Μαρίνα και όπως είναι κατανοητό δεν θα πάμε κλαμπ το Σάββατο. Θα κάτσουμε σπίτι μου και θα διαβάζουμε μέχρι αργά...

Τελειώνει το μάθημα συνεννοούμαστε για τα διαδικαστικά με τα κορίτσια και με πλησιάζει ο Αχιλλέας. Προβλέψιμο το ξέρω...

"Όλγα έλα μέσα στο γραφείο μου" λέει

"Εντάξει" απαντάω

Μπαίνω μέσα , αφήνω κάτω την τσάντα μου και κάθομαι στη μία απ' τις δύο καρέκλες που ήταν μπροστά στο γραφείο του. Και στην συνέχεια κάθεται και αυτός στην δερμάτινη καρέκλα γραφείου του.

"Λοιπόν τι με χρειάζεστε" λέω και ένα πνιχτό γέλιο του ξεφεύγει

"Ήθελα να σου μιλήσω για τα ιδιαίτερα. Λοιπόν... Που επιθυμείς να τελούνται" μου λέει και θαυμάζω την επισημότητα του ύφους του

"Αν δεν έχετε πρόβλημα θα ήθελα να γίνονται στο σπίτι μου" λέω και γνέφει θετικά

"Εντάξει. Όπως επιθυμείς σήμερα κατά τις 7 σπίτι σου μόνο στείλε μου την διεύθυνση"

"Θα σας την στείλω αλλά στις 8 έχω προπόνηση" απαναντησα

"Θα προλάβουμε έτσι και αλλιώς χαλαρά πράγματα στην άλγεβρα"

"Δεν καταλάβατε είναι σαρανταπέντε λεπτά μακριά από το σπίτι μου"

"Εντάξει θέλεις κατα τις έξι για σήμερα και να κανονίσουμε τις επόμενες μέρες το πρόγραμμα"

"Εντάξει τότε σήμερα στις 6 σπίτι μου" λέω χαμογελώντας και σηκώνομαι για να φύγω.

"Την τσάντα σου ξέχασες μικρή" λέει και κοκκινίζω

"Ευχαριστώ. Τα λέμε αργότερα." απαντάω παίρνοντας την τσάντα μου.

"Τα λέμε μετά" λέει και χαμογελάει ενώ εγώ είμαι καθοδόν προς την πόρτα.