Σε Θέλω🫀

Εισαγωγή

"Όλγαα" μου φωνάζει η Άννα έντρομη.

"Τι έπαθες παιδάκι μου;"της απαντάω και χωρίς δεύτερη σκέψη πηγαίνω προς το μπάνιο.

"Δεν μου λες τι στο καλό είναι αυτό που εμφανίστηκε στο εσώρουχο μου "

Κοιτάω για να δω τι εννοεί γιατί η αλήθεια είναι πως τρόμαξα με τα λεγόμενα της .
Αυθόρμητα ένα δάκρυ διασχίζει το μάγουλό μου.

"Αγάπη μου δεν χρειάζεται να φοβάσαι αυτό είναι λίγο αίμα " την καθησυχάζω.

"Και τι σημαίνει αυτό ;" Με ρωτάει με ένα βλέμμα γεμάτο απόρροια.

"Σου ήρθε περίοδος μωρό μου " λεω και ένα βλέμμα ανακούφισης σχηματίζεται στο πρόσωπο της .

"Και γω που νόμιζα ότι αρρώστησα ή κάτι τέτοιο " λέει η Άννα και την φιλάω στο μέτωπο .

Της δίνω μια σερβιέτα και ένα εσώρουχο ενώ παράλληλα της δείχνω πως να την τοποθετεί.

Κατευθύνομαι προς την κουζίνα και φτιάχνω την σπεσιαλιτέ μου που αρμόζει μόνο σε ξεχωριστές περιστάσεις και σήμερα είναι μια από αυτές !
"Χοιρινό με δαμάσκηνα εχει σήμερα το μενού" φωνάζω και κατευθύνεται προς το μέρος μου.

"Πιστεύεις ότι δεν μου έχει σπάσει τη μύτη τόση ώρα " αναρωτιέται θεωρώντας το αυτονόητο .

Όπως όταν είμαστε χαρούμενες έτσι και τώρα βάλαμε μουσική στην τηλεόραση. Αφού χορέψαμε και τραγουδήσαμε αρκετά μοιραζόμαστε ταυτόχρονα και ορμάμε στο φαγητό.

Και τώρα η κλισέ αλλά απαραίτητη γνωριμία που θα μας φέρει πιο κοντά..
Είμαι η Όλγα Αποστολάκη είμαι 17 ετών και ζω μαζί με την εντακάχρονη αδερφή μου Άννα σε μια εξοχική περιοχή λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη. Και μάλλον θα αναρωτιέσται γιατί δυο ανήλικες ζουν μόνες . Έχω την απάντηση σε όλες τις απορίες σας.

Οι γονείς μου χώρισαν πριν από περίπου επτά χρόνια, όταν ήμουν μόλις δέκα χρονών, τράβηξε ο καθένας τον δρόμο του και ξέχασαν ότι έχουν δύο παιδιά.
Βέβαια αυτό συνέβαινε σταδιακά ο πατέρας μου -ο θεός να τον κάνει - γύριζε τύφλα κάθε βράδυ ή δεν γύριζε καθόλου. Η μητέρα μου -παλι ο θεός να την κάνει είχε τους γκόμενους τον έναν μετα τον άλλον δεν ήξερες με ποιον πηδιόταν κάθε εβδομάδα.

Επίσης δημιουργείται το ερώτημα πώς ένα παιδί δέκα χρονών τα γνώριζε όλα αυτά. Εγώ σαν παιδί που ήμουν ιδιαίτερα οξυδερκής αντιλαμβανόμουν την κατάσταση που επικρατούσε σπίτι μας . Αφού εγώ μαγείρευα, εγώ συμάζευα ,εγώ πρόσεχα την μικρή μου αδερφή όταν γεννήθηκε . Γενικώς οι γονείς μου ήταν λίγο γεια σας πως λέμε δηλαδή μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινομαστε κάτι τέτοιο .

Βέβαια η αγαπημένη μου και παντοτινή μου μαμά ήταν η κύρια Νίτσα η αγαπημένη και αξιολατρευτη γειτόνισσα μας αυτή μου είχε μάθει να κάνω τις οικιακές εργασίες. Βασικά δεν οφείλεται στο ότι ήμουν οξυδερκής ανέκαθεν (αστειάκι) που γνώριζα όλα αυτά για τους γονείς μου η κύρια Νίτσα μου τα έλεγε και εγώ την εμιστευόμουν. Αλλά όσο μεγαλώνω και περνάνε τα χρόνια διαπιστώνω ότι έχει δίκιο γιατί αποκλείεται δύο συνηδιτοποιημένοι άνθρωποι να αφήσουν τα παιδιά τους ένα πουρνό και αφήνοντας τα απροστάτευτα .

Ευτυχώς μέχρι πριν από δύο χρόνια μας φιλοξενούσε η κύρια Νίτσα μέχρι που μπόρεσα να πιάσω δουλειά και να στηρίξω οικονομικά την οικογένεια μου. Φυσικά δεν χάνουμε ευκαιρία να επισκεπτόμαστε την μαμά όπως αποκαλούμε εγώ και η Άννα την κυρία Νίτσα ❤️ .