Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerde ihanet varsa sözlerde sadakat aranmaz!
Her ihanet sevgiyle başlamazmıydı? Her kadın ihanete uğramazmıydı? Her insanın kalbi kırılmazmıydı? Her filmin sonu mutlu değilmiydi? Her kes öldürmezmiydi sevdiğini? Ama herkes öldürdü diye ölmez!
Evden çıktığım gibi arabama bindim. Arzunun evi benden 1saatliğine uzaktaydı. Gecikicektim ama doğru olanı görecektim. Çok fazla hız yapmak istemiyordum.
En sonunda istediğim yere varmıştım. Arabamdan inerek arabayı kitledim. Arzu bir apartman dairesinde yaşıyordu. Apartman 7katlıydı. Oda 4cü katta kalıyordu. Odası dışarıya baktığı için ışığı yanıyordu yani evdeydi. Apartmana girdiğimse asansörün olmadığını anladım. Basamakları iki iki çıkarak 4cü kata geldim. Ben hep 5ci katta yorulur dahada çıkamazdım. Arzunun evinin önüne geldiğimde birinci kapıyı açtım. İki kapısı vardı. İçeri girerek yerdeki ayakabılara baktım. Ne yani aslı kaanın ayakabılarından tanıyacakmısın? Delirdim yemin ederim. İkinci kapıya gelerek zile bastım. 2dk bekledim ama kapıyı açan ve ya sesi gelen birisi yoktu. İkinci kez elimi zile götürdüğümde kapı açıldı. Arzu uykulu gözleriyle bana bakıyordu. Ne yani geçmi kalmıştım? Yoksa daha erken mi görüşmüşler? 'Aslı hanım?' Arzu bana anlamaz gözlerle baktığında 'merhaba arzu bugünn seni iyi görmedim bi geleyim konuşalım dedim müsaitmisin?' Arzu biraz düşünerek önce arkasına baktı. Bir erkek sesi duydum ama bu kesinlikle kaanın sesi değildi. Evet evet bu kesinlikle kaanın sesi değildi. 'Üzgünüm aslı hanım çok isterdim ama müsait değilim' gülümseyerek elimi sağ koluna yumuşakca vurdum. 'Sorun değil iyi olduğunu görmek istemişdim hadi görüşürüz' oradan ayrılarak arabama bindim. Telefonum araba kaldığı için birsürü cevapsız arama gelmişti. Hepsi kaan ve defnedendi. Ne olmuşdu? Birşey mi olmuştu yoksa? Geldiğim yolu yeniden geri dönerek 120yle gidiyordum. 15dakika içinde eve vardığımda hemen arabayı kitledim eve doğru koşarak kapıyı çaldım. Defne kapıyı açtığında rahatlamıştım. 'Abla iyimisin?' İçeri geçerek derin bir nefes aldım. 'İyiyim iyiyimde neden o kadar aradın beni?' Defne birşey söylemeden beni kolumdan tutarak oturma odasına getirdi.
Kaan gelmişti. Oraya değilde burayamı gelmişti? Neden peki neden buraya gelmişti?
'Kaan? Senin ne işin var burda?' Kaan oturduğu yerdem kalkarak yanıma geldi. 'Şirketde odanda arzuyla konuştuklarımı duyduğunu biliyorum' kaşlarımı çatarak dinlemeye devam ettim. 'Evet duydum' ikisini gözetlemeye gittiğimi bilmiyordur inşAllah. 'Ben sana bir şey söylicem' ne sölicekti Allah aşkına? Duydukların yalanmı? Yoksa bildiğin gibi değilmi? 'Dinliyorum kaan' ifadesiz düz sesimle konuşuyordum. Kaan büyük bit iç çekerek elleriyle oynamaya başladı. 'Konuşsana ne diyeceksin?' Son kez derin nefes alarak sonunda konuştu. 'Ben ben arzuyla uzun zamandır ilişki yaşıyorum ve. Ve seninde bize saygı duyacağından eminim. Artık arzuyla daha yakınız ve onu çok seviyorum.'
Tamam. Bana saygı duymak düşer. 'Tamam sorun değil saygı duyuyorum.' Kaan yüzüme anlamsız ifadeyle baktığında artık sabrım tükenmişti.'ne yani bu kadar mı? Onca şey yaşadık sadece tamammı söyliceksin?' Kafamı aşağı eğerek sırıttım. Kaanın yüzüne bakarak onu baştan aşağıya süzdüm. ' ne bekliyordunki? Ağlayıp zırlayıp yerlerde sürünmemimi? Ben alışığım kaan ben alıştım. Ben bu hayatda hiç kimseye güvenmiceğimi anladım. Bunu kafama vura vura öğrendim. Şimdi bu bana garip ve ya üzücü gelmiyor. Kendi hayatın. Bende bulamadığını arzuda bulmuşsun bu kadar. Şimdi gidersen dinleneceğim' kaan gözleri dolmuş şekilde yüzüme bile bakmadan evden çıktı. Defne yanıma gelerek 'iyimisin ?' Etrafa bakarak 'çok iyiyim hadi güzel bi kahve yapta içelimm' defne anlamsız suratla bana baktığında bende odama çıktım. Üzerimi değiştirerek rahat şort takımımı giydim. Saçlarımı topuz yaparak ayağımada puff'larımı giyerek aşağıya indim. Defne güzelce kahve yapmıştı yanınada depresyona girdiğimde yediğim çikolatalardan ama daha yemiyordum çünki 1yıldır depresyona girmezdim. 'Aslı iyi olduğundan eminsin değil mi?' Defneyle birlikte kahve içiyorduk benim için endişeleniyordu onu anlıyorum. 'İyiyim güzelim neden ki?' Defne söylemekte kararsız kalıp sonradan söyledi. ' kaan beyle aranızda birşey olduğu kesin. Bakışlarından herşeyi anlıyordum. İkinizde bir birinize aşıksınız. Ama bu işte bişey var kaan bize geldiğinde çok üzgündü sanki savaştan çıkmış kayb etmiş gibiydi. Bence az önce söylediklerini isteyerek söylemedi' aslında defnenin dedikleri beni şüphelendirmedi değil. Ama yani belki isteyerek söyledi? 'Bak defne kimse sonsuz değildir her bitiş bir başlangıc değildir her bitiş bir bitişdir. Bunu unutma o yüzden yanında sadece ailen kalır' defnenin gözleri dolmuştu ağır bir cümle kurmuştum evet çünki bizim ailemiz yanımızda yoktu ama ben onları yanımda kalbimde taşıyordum. 'Bizim ailemiz yanımızda değil' defne kahvesini sehbaya bırakarak odasına çıktı. Onu üzmek istemiyorum ama bazen kabullenmek gerekir. Bende ortalığı toplayarak odama çıktım. Yatağıma girerek güzel bir uyku çekmek istedim. Gözlerimi kapatarak kendimi huzura bıraktım.
