A Happily Ever After

Chapter Twenty

"Arden Village." I read out loud. Nakatingala na rin pala sila Ate Jessa sa arko at pinagmamasdan ang arko.

Walang nagmalakas na loob ang lumakad ang sugudin ang baryo. Peor mula rito sa pwesto namin, ay natatanaw pa rin ang mga kaganapan sa kabila. Tumayo lamang kami at pinagmasdan ang mga nangyayari.

Matataas ang mga bubong ng bawat bahay na magkakatabi. May mga kabayong nakatabi lamang sa gilid ng kanilang mga bahay. May mga kalalakihan ang humihila ng mga bagon na punong puno naman ng mga kung ano tinatakpan ng mga tela. Ang mga gulong ng bagon na iyon ay tumutunog sa mabatong daanan.

Umaga na kasi, kaya sabay sabay ang lahat na naglalakad patungo sa kung saan. May nagsasampay ng kung anong damit o tuwalya sa kanilang mga bintana, may nagwawalis sa harapan ng mga kanilang mga bahay.

Lalo kaming napalapit sa usok na nakikita ko kanina pa. At sigurado na akong pagluluto ng pagkain talaga iyon nanggagaling dahil may masarap at mabangong umiihip sa hangin.

"Food." Napahinga si Ate Selene sa tabi ko at napahawak din sa tyan. "Gutom na ako. Gusto ko na makakain nang maayos."

"Oi, you brats." Biglang tawag ni Kuya kila Ate Jessa. Nilingon siya ng mga ito. "You got money? Baka makabili tayo."

Walang sumagot. Nagkatinginan lang kami sa isa't isa. Napakagat nalang ako ng labi, habang kumukulo na ulit ang tyan ko. Naku, kailan kaya ulit kami makakain?

"I can steal those breads," dinig kong bulong ni Kuya habang nakatingin sa malayong kariton na may nakalagay na mga tinapay. "If it wasn't of my useless leg."

"I am not going to let you din." Sagot ko.

"I will not ask for your permission."

Isang boses ng lalaki ang biglang sumigaw mula sa malayo na sinasabayan ng pagtunog ng kampana. "PRINCESS BLAIDRAH HAD ESCAPED THE CASTLE! PRINCESS BALIDRAH HAS ESCAPED THE CASTLE!"

Biglang napatalikod si Ate Jessa at hinarap kami. Halata ang biglang takot sa kanyang mukha. "Let's leave."

She took a step, yet Stefan held her by the arm. "Calm down." Sabi niya. "Only the royalties and the aristocats know the face of the Princess. They won't recognize you here."

Nakikita ko ang marahang magbagal ng paghinga Ate Jessa bago siya tumango.

Hindi ko maiwasan na mapangiti! Kasi kung may taong kayang pakalmahin si Ate Jessa, si Stefan lang iyon. In the short time we had spent in this universe, it's evident that the two had already built a safe place with each other.

They're so cute.

Wala namang nakaka-bahala sa pangalan na 'Arden Village', kaya sinimulan na namin lakarin ang baryo. Ibang iba ito sa baryo kung saan kami unang nagkita nila Ate Jessa. Mas malaki kasi iyon, mas malawak, at para 'bang pinaka sentro dahil maraming tao at mga nagtataasang mga bahay. Dito kasi, mababa lang at karamihan ay isang palapag lang. Wala ring nagtitinda at mukhang mga bahay lang talaga ng mga maliliit na pamilya.

Everyone is minding their business as we walk by. Pero nakukuha ng lalaking nagaaanunsyo ang atensyon ng lahat. "PRINCESS BLAIDRAH HAD ESCAPED. THE THREE PRINCES OF NEIGHBOURING KINGDOMS ARE IN A CLASH TO FIND THE MISSING PRINCESS!"

Wala ng umimik sa aming lahat at naglakad lang, hanggang sa tuluyan na 'nga kaming nakalayo sa nagaanunsyo. His blaring voice faded out into the distance, especially when the road we're taking led us into the market proper of the village.

Napunta ang tingin ko kay Ate Jessa, na ngayo'y nakatanaw kung saan ang taga-anunsyo. I can see the glimmer of fear in her eyes. "Ate Jessa, no one knows you're here. It'll be alright."