« Υπάρχει λόγος ; »

« Φόνος...; »

Αν-Άννα λέγε! Γιατί σκότωσες τον Δημήτρη;
Πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Ο Δημήτρης σε λάτρευε περισσότερο και από την ζωή του!
Γιατί τον μαχαίρωσες; Πως μπόρεσες;;
Η Άννα δεν μιλούσε.
Από τα μάτια της έτρεχαν μόνο δάκρυα.
Αν-ΜΙΛΑ!
Είπε φωνάζοντας και χτυπώντας το χέρι του επάνω στο τραπέζι.
Σηκώθηκε από την καρέκλα του νευριασμένος και την πλησίασε.
Το χέρι του πήγε στο κόκκινο σημάδι που είχε στον λαιμό της.
Αν-Τι είναι αυτό;
Κατάπιε αναπνέοντας γρήγορα και του απάντησε με το κεφάλι της κατεβασμένο.
Α-δεν..ξέρω..
Πήρε το χέρι του απότομα και πήγαινε πάνω κάτω στον χώρο από τα νεύρα του.
Αν-ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΙΕ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΗΡΕ ΕΙΝΑΙ!
Γιατί δεν το φοράς; ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ!
Γιατί το έχασες εκεί που τον σκότωσες!
Τα χέρια της κάλυπταν τα αυτιά της ενώ έτρεμε ολόκληρη μη μπορώντας να σταματήσει να κλαίει.
Αν-Άννα..μιλά.. Μίλα..πριν χάσω την υπομονή μου..ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ;;
Προσπαθούσε να καλύψει τα αυτιά της για να μην ακούει μέχρι που πήγε κοντά της και της απομάκρυνε με δύναμη τα χέρια κοιτάζοντας της στα μάτια.
Αν-Μιλά..πριν χάσω την υπομονή μου..
Τον φοβόταν. Γυάλιζε το μάτι του.
Α-με..πονάς..
Είπε κοιτάζοντας τους καρπούς των χεριών της που τους είχαν ακινητοποιήσει τα δικά του χέρια.
Α-α..άφησε..με..
Αν-πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό..;
Δεν άντεξε. Άρχισε να φωνάζει προσπαθώντας να απομακρυνθεί από εκείνον.
Α-ΑΦΗΣΕ ΜΕ!..ΜΕ ΠΟΝΑΣ!..ΑΦΗΣΕ ΜΕ!
Αν-ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ;
ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ;
Κατάφερε να σηκωθεί από την καρέκλα της και εκείνος από τα νεύρα του κόλλησε τα χέρια της στον τοίχο όπως και όλο το σώμα της, κάνοντας της ξανά την ίδια ερώτηση ενώ τον κοιτούσε με απέχθεια, πόνο και μίσος.
Όπως και εκείνος.
Προσπαθούσε να προστατευθεί.
Κατάφερε να απομακρύνει τα χέρια της από τα δικά του ενώ τα μάτια της δεν σταματούσαν να τρέχουν δάκρυα καθόλη την διάρκεια.
Αν-ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΩΣΕΣ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ;;
Αντανακλαστική αντίδραση ήταν να αναποδογυρίσει την καρέκλα,
όσα μπορούσε μέσα στον χώρο.
Να φωνάξει. Να ξεσπάσει.
Αν-ΑΝΝΑ!
Α-ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑ ΕΓΩ..
Πήγε επάνω από το κεφάλι της ρωτώντας την ξανά.
Αν-Βρέθηκαν τα αποτυπώματα σου επάνω στο μαχαίρι! ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ;
Δεν άντεξε και ομολόγησε.
Α-ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑ ΕΓΩ!..Άλλον σκότωσα..
Είπε με την φωνή της να σπάει αφού ακούμπησε στον τοίχο έχοντας αφεθεί τελείως πια και έκλαιγε.
Αν-Τελείωσε ο χρόνος σου..δεν πρόκειται να ξεφύγεις..
Είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα του και χτυπώντας την πόρτα κατά την έξοδο του από το δωμάτιο ανάκρισης. Καθόλη την διάρκεια βρισκόταν εκεί η Αγγελική.
Δεν πρόλαβε να τον σταματήσει αλλά όταν έφυγε μπήκε μέσα και πήγε κοντά της.
Κάθισε δίπλα της στο πάτωμα ενώ η Άννα έκλαιγε με λυγμούς.
Αγ-Έλα αγάπη μου..ηρέμησε..
Α-δεν τον σκότωσα εγώ Αγγελική..πρέπει να με πιστέψεις..
Αγ-σε πιστεύω.
Δεν θα μπορούσες ποτέ να του κάνεις κακό. Κάποιο λάθος θα έχει γίνει.
Θα την βρούμε την άκρη.
Α-Με κατηγορούν ότι τον σκότωσα!..
Δεν γίνεται να πέθανε..δεν μπορεί…
Είπε και ξέσπασε σε κλάματα και την πήρε αγκαλιά η Αγγελική για να την ηρεμήσει.
Αγ-ηρέμησε κοριτσάκι μου,
θα την βρούμε την άκρη.
Α-δεν γίνεται να πέθανε..δεν μπορεί..
Αγ-ησύχασε σε παρακαλώ.
Α-εγώ τον αγαπάω.. είπε με την φωνή της να σπάει και να προσπαθεί μετά βίας να πάρει ανάσα.
Α-Δεν ξέρω πως έγινε..Δεν μπορεί..να με κατηγορούν..ότι το έκανα εγώ..
Η Αγγελική συνέχισε να την έχει στην αγκαλιά της προσπαθώντας να την ηρεμήσει.
Δεν κατάφερε όμως και πολλά.
Δεν την χωρούσε ο τόπος.
Ένιωθε πως είχε φύγει η ψυχή
από το σώμα της.
Α-δεν έχω κανένα λόγο για να ζω..
Αγ-ησύχασε σε παρακαλώ.
Α-θέλω να μάθω..θέλω..να μάθω..το πως..πέθανε..
Αγ-δεν θα σου κάνει καλό
να μάθεις..πίστεψε με.
Α-πες τους..πες τους..να με πάνε κοντά του..
Θέλω να του πω..πως..θα προσπαθήσω..να κρατηθώ για το παιδί μας..
Αγ-δεν θα σου κάνει καλό να πας.
Ηρέμησε αγάπη μου..σε παρακαλώ.
Α-Αγγελική..θέλω..να πάρω ένα τηλέφωνο..σε παρακαλώ..
Αγ-Φυσικά Άννα μου....θα σε πάω στο γραφείο για να μπορείς να μιλήσεις με την ησυχία σου...., είπε και τύλιξε το χέρι της απαλά γύρω από την πλάτη της Άννας καθώς σηκώθηκαν για να μην πέσει κάτω από την αδυναμία .
Έφτασαν στο γραφείο και την έβαλε να καθίσει σε μια καρέκλα δίπλα στο τηλέφωνο .
Αγ-Θα σε αφήσω για λίγο μόνη σου να κάνεις το τηλεφώνημα σου..Εγώ θα είμαι απ’έξω .
Ό,τι χρειαστείς..φώναξε με .
Η Αγγελική έφυγε από το γραφείο και έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Το βλέμμα της Άννας κοιτούσε στο κενό . Ένιωθε τα μάτια της να τσούζουν από τα δάκρυα. Είχαν γίνει κατακόκκινα .
Είχε χάσει την γη κάτω από τα πόδια της . Ένιωθε πως θα κατέρρεε....αλλά δεν μπορούσε....έπρεπε να μείνει δυνατή για το παιδάκι τους που μεγάλωνε μέσα της.
Το χέρι της ασυναίσθητα κατευθύνθηκε στην κοιλιά της και άρχισε να την χαϊδεύει απαλά .
Έκλεισε τα μάτια της σφιχτά και πήρε μια βαθιά ανάσα.
Προσπάθησε να ηρεμήσει τους χτύπους της καρδιάς της αλλά μάταια.
Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που της είπαν...ο Δημήτρης της είναι νεκρός...και κατηγορούν την ίδια για την δολοφονία του...
Pov Άννας :
Δεν μπορεί να έχει συμβεί αυτό...δεν μπορεί... Πήρα γρήγορα το τηλέφωνο στα χέρια μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό του Δημήτρη.
Το σήκωσα αλλά μου εμφανίζε πως ο συνδρομητής δεν είναι διαθέσιμος.
Δεν γίνεται αυτό...θα τον ξανά πάρω...θα του αφήσω μήνυμα....μπορεί τώρα να μην μου απαντήσει αλλά σίγουρα όταν δει το μήνυμα θα έρθει να με βρει ....
Α - Δημήτρη... αγάπη μου...σε παρακαλώ όταν δεις αυτό το μήνυμα έλα να με πάρεις γρήγορα....Δημήτρη...μου λένε ότι έχεις πεθάνει...και με κατηγορούν ότι σε σκότωσα...σε παρακαλώ έλα να με πάρεις από το τμήμα...δεν το αντέχω αυτό..δεν το αντέχω....έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου..Δημήτρη...σε παρακαλώ..αγάπη μου έλα...δεν μπορώ να αναπνεύσω...γιατί μου το κάνουν αυτό...γιατί....γιατί ....τώρα που είμαι επιτέλους έγκυος στο μωράκι μας...δεν πρόλαβα να σου το πω..και..και να σου δείξω το υπερηχογράφημα..με το κοριτσάκι μας...θα αποκτήσουμε κοριτσάκι..αγάπη μου..και με κατηγορούν ότι σε σκότωσα...Δημήτρη δεν αντέχω άλλο...δεν αντέχω....
Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω...
Τότε ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και είδα την Αγγελική να έρχεται προς το μέρος μου,
πήρε το τηλέφωνο από τα χέρια μου και το άφησε επάνω στο τραπέζι.
Αγ-Άννα μου...Άννα μου...με ποιον μίλησες;...
Α - Με τον Δημήτρη μου...., είπε ανάμεσα σε λυγμούς.
Αγ-Άννα μου...
Α-Όχι... όχι...ο Δημήτρης μου ζει...μην τολμήσεις και πεις ότι πέθανε...μην τολμήσεις....
Αγ-Άννα μου...ξέρω ότι σου είναι δύσκολο.... αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω...ο Δημήτρης δεν θα επιστρέψει....
Α-Όχι..ο Δημήτρης μου ζει....δεν γίνεται να έχει πεθάνει...δεν γίνεται να έχει πεθάνει...δεν μπορώ να τον χάσω...δεν μπορώ....,
είπε και άρχισε να χτυπάει τα χέρια της επάνω στα πόδια της και ύστερα στο πρόσωπο της.
Αγ-Άννα μου...Άννα μου...σταμάτα σε παρακαλώ...σταμάτα...,
είπε και την έσφιξε στην αγκαλιά της .
Α-Δεν μπορώ χωρίς τον Δημήτρη μου....δεν μπορώ...το πρωί ξύπνησα στην αγκαλιά του και μου φιλούσε απαλά τα μαλλιά....μου έλεγε πόσο με αγαπάει...πόσο με λατρεύει...και κάθε μέρα χάιδευε ασυναίσθητα την κοιλιά μου... χωρίς να ξέρει πως μέσα εκεί μεγαλώνει το κοριτσάκι μας..το μωράκι μας...δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον Δημήτρη μου...δεν μπορώ..., είπε πλαντάζωντας στο κλάμα.
Τότε εμφανίστηκε ο Μάνος στην πόρτα .
Μάνος-Κυρία εισαγγελέα, θα πρέπει να μεταφερθεί η κυρία Ροδίτη στον ανακριτή.
Αγ-Εντάξει Μάνο...σε λίγο...
Του είπε ενώ εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά ενώ γύρισε ξανά στην Άννα χαϊδεύοντας την απαλά στα μαλλιά.
Αγ-Αννούλα μου...πάμε λίγο έξω να πάρεις καθαρό αέρα..θα σου πάρω και κάτι να φας...
Α-Δεν θέλω τίποτα...
Αγ-Αγάπη μου..πρέπει να φας κάτι...σκέψου το μωράκι σας..σε παρακαλώ..
Δεν πήρε απάντηση από την Άννα.
Η Άννα σηκώθηκε και ακολούθησε τον Μάνο προς το μεταγωγικό όχημα για να την πάνε στον ανακριτή .
Η κλήση έκλεισε και το μήνυμα έφτασε στον Δημήτρη.
Pov Δημήτρη :
Ακούστηκε τότε μια ειδοποίηση από το τηλέφωνο μου ...το πήρα στα χέρια μου και το άνοιξα... ήταν μήνυμα από έναν αριθμό που μου φαίνεται γνώριμος...το πάτησα και έβαλα δυνατά τον ήχο για να ακούσω το μήνυμα.
«Δημήτρη....»
Το αίμα μου πάγωσε... το μήνυμα το είχε αφήσει η Άννα....η φωνή της ήταν σπασμένη....
«Δημήτρη... αγάπη μου...σε παρακαλώ όταν δεις το μήνυμα αυτό έλα να με πάρεις γρήγορα.... Δημήτρη... μου λένε ότι έχεις πεθάνει...και με κατηγορούν ότι σε σκότωσα...σε παρακαλώ έλα να με πάρεις από το τμήμα...δεν το αντέχω αυτό..δεν το αντέχω.... έχω χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου Δημήτρη...σε παρακαλώ αγάπη μου έλα...δεν μπορώ να αναπνεύσω...γιατί μου το κάνουν αυτό...γιατί....γιατί ....τώρα που είμαι επιτέλους έγκυος στο μωράκι μας...δεν πρόλαβα να σου το πω...να σου δείξω το υπερηχογράφημα με το κοριτσάκι μας...θα αποκτήσουμε κοριτσάκι..αγάπη μου..και με κατηγορούν ότι σε σκότωσα... Δημήτρη δεν αντέχω άλλο...δεν αντέχω....»
Το μήνυμα σταμάτησε απότομα και η καρδιά μου έσπασε σε χίλια κομμάτια.
Πόσο βλάκας είμαι ... πόσο βλάκας είμαι...θα έπρεπε να το είχα καταλάβει πως η Άννα είναι έγκυος...θα έπρεπε να είμαι δίπλα της... θα έπρεπε να της είχα πει για την κατάσταση στην οποία ήμουν μπλεγμένος...να ήξερε τουλάχιστον για το σχέδιο και πως όλο αυτό το κάνω για να την προστατεύσω... γιατί φοβάμαι να μην την πειράξουν... αλλά εγώ μάλλον της έχω κάνει το μεγαλύτερο κακό...και αν δεν με συγχωρέσει θα έχει απόλυτο δίκιο....της προκάλεσα τον χειρότερο πόνο και ξέρω πως αυτό δεν θα το ξεπεράσει ποτέ....
Θα αποκτήσουμε κοριτσάκι....το μωράκι μας είναι κοριτσάκι ...θα αποκτήσουμε την κορούλα μας....το πλασματάκι μας....
Τα δάκρυα δεν μπορούν να σταματήσουν να τρέχουν από τα μάτια μου... βαθιά μέσα μου ήμουν τόσο ευτυχισμένος και ένιωθα τόσο ευλογημένος... εξαιτίας μου η Άννα υποφέρει....την πλήγωσα....της διέλυσα την καρδιά...με παρακαλούσε να πάω να την πάρω... έκλαιγε με λυγμούς...και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα...και όλα αυτά της τα προκάλεσα εγώ...
Εμένα που η Άννα με θεωρούσε το άτομο που δεν θα την πλήγωνε ποτέ...και εγώ αυτό ήθελα...
Δεν ήθελα ποτέ να την πληγώσω...δεν ήθελα ποτέ να την βλέπω να κλαίει...και όμως την πόνεσα με τον χειρότερο τρόπο....το έκανα για να την προστατέψω αλλά τελικά την κατέστρεψα... Θέλω πραγματικά...να τρέξω και να πάω να την βρω...να την βγάλω από εκεί μέσα...και να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να της πω ...«αγάπη μου εδώ είμαι και δεν πρόκειται κανείς να σε πειράξει....στο υπόσχομαι...ούτε εσένα..ούτε το κοριτσάκι μας...» ...αλλά δεν μπορώ.... κάτι όμως μέσα μου, μου λέει να το κάνω....και αυτό είναι η αγάπη μου για την Άννα....δεν γίνεται....θα πρέπει να πάω να την βγάλω εκεί μέσα....δεν θα αντέξει άλλο θα καταρρεύσει... πρέπει να πάω....
Η Αγγελική αφού παρέδωσε την Άννα στον Μάνο πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο γραφείο του Ανδρέα.
Αγ-ευτυχώς σας πρόλαβα.
Πρέπει να σας πω κάτι σημαντικό σχετικά με την Άννα.
Αν-Τι έγινε; Τι άλλο έκανε;
Αγ-Η Άννα είναι έγκυος.
Σ-Τι;
Αν-πως είναι έγκυος; Από πότε είναι έγκυος;
Αγ-Δεν ξέρω..
Σ-γιατί δεν είπε τίποτα;
Αν-πότε σου το είπε;
Αγ-πήγα να την δω μετά την ανάκριση που της έκανες και της ξέφυγε.
Συγκεκριμένα μου είπε:
«Φοβήθηκα πολύ..
Όμως είχα αποφασίσει..πως το ήθελα αυτό το μωρό..και ετοιμαζόμουν να του κάνω έκπληξη..για να του το πω.
Ήξερα..πως το ήθελε περισσότερο από μένα. Αλλά τώρα δεν ξέρω πια..τι νόημα έχει.
Δεν μπορώ..να το μεγαλώσω μόνη μου..
χωρίς τον Δημήτρη…Φοβάμαι..
Δεν θέλω..να μείνω μόνη μου..
Δεν θέλω..να είμαι μόνη μου..»
Δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν.
Αγ-Ανδρέα..άφησε την να τον δει,
έστω για μία τελευταία φορά.
Ξέρεις πόσο τον αγαπούσε.
Αποκλείεται να το έχει κάνει η Άννα.
Αν-καλύτερα να μην τον δει.
Αγ-Ανδρέα..
Σε παρακαλώ..είναι σαν ζωντανή-νεκρή.
Η μόνη της ελπίδα για να ζήσει
είναι το παιδί τους..Άφησε την να πάει.
Ο Ανδρέας δεν της απάντησε.Αν-Σταύρο..πάμε;
Σ-άντε..πάμε.
Μεταφέρθηκαν προς τον ανακριτή ενώ πριν μπουν μέσα ο Ανδρέας
απομακρύνθηκε για να κάνει ένα τηλεφώνημα.Όμως τον πρόλαβε άλλος.