Çocukluk Aşkım Ve Komutan

22. Ya Hayallerim

Sakince kafamı yerden kaldırdım.
Yerden kalkmak için hamle yaptığım sırada belimden tutup kaldıran iri cüseye baktım.

Deniz...

Düştümte tek kaldıran insan deniz...

Gözlerindeki pişmanlığı gördüm.

İçim yandı. Kendi canım yanarken onu ilestirmek istedim.

Peki oda benim gibi korkuyormuydu?

Ben korkuyordum. Annem dediğim kadın kardeş demişti.

Benim parçalandığımı görüyor muydu? Gözlerimden anlıyormuydu?

Ben onun gözlerinde anlıyordum.

Gelen sesle gözlerimi denizden ayırmak zorunda kaldım.

" Ay siz ne kadarda romantiksiniz. Gözlerim sulandı. Ama kardeşine böyle aşkla bakmalısın yakışmıyor. Hoş bişiy deyil gören olsa ya aa ayıp..." Dedi ve kahkaha ardından bana baktı.

" Ne yazık" dedi sesini inciltirek. "Sana açıyorum Melike. " Dedi ve dudaklarını büzdü. " Bunca insan senin güçsüz bir kız olduğunu görücek. Oda yetmezmiş gibi sevgiyi başka kollarda aradığında görücek. Duydum ki çocukluk aşkın için gelmisin. Bu sevgiyi başka kollarda aramak deyil mi ? Konuş küçük dilini mi yutun?" Dedi ve 32 dış sırıttı. Anne dediğim kadın...

O kadına İnanma sen acınacak biri deyilsin ne kadar başarılı olduğunu görmezlikten geliyor. Umursama bu sözleri beni dinle.

Olmuyor sözle silah gibi canımı yakıyor. Hemde çok yanıyor.

Hayır yakmicak. Umursama dikdur. Dinle dinle ve sorna sana yaptığı hasarları anlat

Ama 10 dan fazla asker var. Benim yıkımımı dinlicekler olmaz ben

Hayır onları hep görüyorsun konuş anlat duysunlar anlasınlar onlar bişey yapmaz konuş susma hep onu söyledi şeyler altında ezilme sen kendin ez ezilme ...

Peki peki

Gelen sesle oya da döndüm.

" Noldu gene kavga etimiz gibi ezilicek misin önümde seni yıkmayı seviyorum." Dedi gözlerim kocaman açıldı. Kahkaha attı, Bu halime

" Ya herkese baş kaldırıyorsun bana azını acamiyorsun. İşte sana bu yüzden açıyorum. Ortalığı yıkıyorsun ama ben seni istediğim gibi ezmeme izin veriyorsun. Bunca askerin önünde seni rezil..." Konuşmasına izin vermedim sözünü kesen ben oldum.

" Sen kendini ne sanıyorsun." Dememle

Bir adım atıp bana yaklaştı. " Ben kendimi herşey sanıyorum. Seni en şekilde maffedicek insan sanıyorum."

" Sen benim annem deyil misin?" Dememle konuşmadı.

Ben ona bir adım atım. Sesim busefer okadar yüksek çıkıyordu ki annem dediğim kadın irkilip bir kaç adım geri adım attı.

"BEN SENİ SEVDİM SENSE BENİ Bİ KERE OLSUN SEVMEDİN. SEVDİN Mİ ? DİYE SORMUYORUM. SEVMEDİN. SAÇIMI OKŞAMADIN. BENİ HİÇ ÖPMEDİN. NASIL KOKTUGUMU BİLİYOR MUSUN? HAYIR. BEN ALMANYA'DA SINAVLARDAN ÇIKIP EVE GELDİMDE BİKERE BİKERE YA GELİP NE ALDIN NE YAPTIN DEDİN Mİ? BABAM YARALARIMI SARARKEN O DÖRT DUVAR ARASİNDA ÇIĞLIKLARIMI HİC Mİ DUYMADIN? BENİ AMALİYAT İÇİN GELEN DOKTORUN AÇTIĞI KAPİLARI HİÇ Mİ DUYMADIN. DOKTORUN İLK GÜN ANNEN YOKMU NİYE YANINDA DEYİL SORUNU HİÇ Mİ DUYMADIN? O EVDE BEN VARKEN YOK MUŞ GİBİ DAVRANDIN SEN YEMEK YAPIP MASAYA TABAK KOYARDIN . EN ÇOK BU CANIMI YAKIYORDU. O MASAYA HEP 3 TABAK KOYDUN SEN,BABAM VE BURAK PEKİ BEN BEN NEREDEYİM. BEN YAŞARKEN ÖLMÜŞ GİBİ DAVRANDIN. POLİS OLUCAM DEDİĞİMDE BANA KURDUĞUN CÜMLELERİ UNUTMUYORUM. ' ÖLÜRSEN BEN BİLMİYCEM. VE BU BENİM UMRUMDA OLMİCAK.' BİR CÜMLE DAHA VARDI O BİR DAKİKA NEYDİ BAKALIM." dedim ve düşünüyormuş gibi yaptım.