Çocukluk Aşkım Ve Komutan

14.Kuş Ve Papatya

Mehmet ve Ali varmış. Bir kuş almışlar deniz kıyısında bakıyorlarmiş.

İkili kuşun yanına gelmiş. Sevmişler güzel sözler söylemişler,

uzaklara gitmeleri gerektiği için bırakmak istemiş Ali kuşu ama Mehmet izin vermemiş.

Onun yerine kuş yanlız lamsin diye yerde gördü. Güzel papatyayı koparıp kafesin yanına koymuş.

İkili evlerine dönmüşler

Kuş ikili gidene dek bakmamamiş.papatyaya

Gittikten sonra ise papatyaya yaklaşıp kokusunu içine çekmiş.

Söyle demiş.' papatya kardeş sende benle birlikte ölüp gidiceksin benim kötü kokan ölümün yanıda sende kötü kokucaksın' demiş.

Papatya ' ben kurduktan sornada güzel korkarım' demiş

Bu cevaba kuş gülmüş.

'niye ölmeyi düşünüyorsun.' demiş papatya

Kuş ' papatya kardeş aile nedir bilir misin?' demiş

Papatya ses vermemiş.

Kuş devam etmiş.

' aile seni büyütür. Sevgiyi öğretir. Sevmeyi öğretir. Bunlar ailenin görevidir.'

'Ben sevgisizlikten ölücem.' demiş.kuş...

Papatya alay etmiş.

' sevgiyi görmemiş olabilirim.ama ben açlıktan susuzluktan ölücemizi biliyorum.cunku Sevgi beden ihtiyacını görmez.' demiş
Papatya devam etmiş.

' ve değer vermezler ama ölünce değerli oluyor çoğu seyi ama beni naparlar bilmem' demiş

İki gün geçmiş.

İkili gelmiş. kuşun ölüsünu bulmuşlar

Çok süslü püslü bir şekilde gömdüler kuşu...

Papatya ise çöp gibi atmışlardı kenara

Papatya doğru söylemişti.

Sevgisizlikten deyil, açlıktan ölmüşlerdi.

Sevgi ya da sevmek karın doyurur mu?

Ailenin öğretmediklerini başkaları öğretir mi?

Alışık olmadığımız sevgiyi bulunca bırakmak istemez insan

Peki Sevgi karın doyurmaz ama ruhu doyurur.

Doyurmaz mı?

Bunu size bırakıyorum...