7.Bölüm-Sahte Çaklıt...

160 15 5
                                    

Ben bu adamı yolarım!

"Bu deliyi uzaklaştırın benden! Laz damarımı attırma benim cadı, sırf kızsın diye birşey yapamıyorum. Vallahi ilk abi köteğini yersin!"

Vallahi yolum yolum yolarım...

Yok arkadaş insanlar benim sabrımı sınıyor! Normal değil bu, vallahi bilerek yapıyorlar.

Nefes nefese koşarken beni sakinleştirmeye çalışan ikizimi, Savcıcığımı, Emir'i ve Yasemin hanımı umursamıyor oradan oraya koşup o akıl hastasını yakalamaya çalışıyordum. Ta ki o, benim oğullarına yapmayı planladığım işkence planlarını duyunca keyiflenen ve kahve içen Murat beyin arkasına saklanana kadar!

Hıh...

"Seni direk benim önüme atacak adamın arkasına saklanman, gerizekalılık değil de ne olabilir ki?"

"Mallık" diyen Emre'ye öpücük atıp "Ablasının en haklı bebeği" dediğim de,Emre ve Murat bey kahkaha atmaya başlamıştım ben de fırsattan istifade koşup, doğal afet iken suni sancıya dönen gıcık, sözde abimin saçlarına yapıştım.

1 Saat Önce

Yemek odasına girdiğim de karşılaştığım uuuup uzun bir masa ve de o uuuup uzun masaya dizilmiş orduya şaşkın bakışlarımı atarken Oğuz ile yan yana boş olan sandalyelere oturmuştuk.

Masanın bir başında Murat bey onun sağ tarafında sırasıyla Yasemin Hanım, Savcıcığım, odasına çat kapı daldığım Deniz, kara Toprak, hiç konuşmadığım sadece bir büyüğümüz olduklarını bildiğim ikiz abiler Asaf-Agir varken diğer başta Odun, Dağ, Kütük, Mal, Mafyatik polis memuru Ateş onun sağ tarafında güzeller güzeli muhteşemlikler abidesi birtanecik ben, Yakışıklı ikizim, Emre beybeyim, Emir aşkım, Çaklıt şef abi ve bir boş sandalye vardı. (Yazması ne kadar zordu biliyor musunuz birini mi unuttum yanlış mı yazdım derken🤯)

Biz oturduktan sonra Yasemin Hanımın başlayalım demesi ile hepsi tabaklarını doldurmaya başladı.

Bakın hepsi diyorum, neden? Çünkü Oğuz tabağımı aldı ve dolduruyor!

"Oğuz ne yapıyorsun acaba?" Diye sormam ile bakışlar bize dönmüştü.

"İkizimin tabağına yemek koyuyorum." Dediğinde sırıtıp "Niye benim elim ayağım yok mu, tutmuyor mu?" Dedim.

Ama birşeyi unuttum o benim ikizim laftan çok birşey yok bizde agaa...

"Öncelikle gördüğüm kadarıyla var, sonrasında ayağının olması tabak doldurmana yardımcı olmaz. Ayrıca içimden geldi sadece vicdansız!" Dedi.

"İkizim olduğunu bu kadar belli etme be vefasız!" Dediğim de ikimiz de kahkaha atmaya başlamıştık. Yasemin hanım mutlulukla bakarken diğerleri bu deliler ne diyo dercesine bakmıştı ama umursamadık. Ta ki Emre "Doğru biz kimiz ki, şakalaşalım, konuşalım, sarılalım! Hanım efendi ve Bey efendi birbirlerine yeterler. Kardeşlere kimin ihtiyacı var ki. Hele de sırf ablası ilk gününde yalnız kalmasın diye provasını iptal edip ablasının yanına gelen ama yüzüne dahi bakılmayan kardeşlere hiç gerek yok!" Deyip masadan kalktığın da bende hızlıca kalkıp beline sarıldım...

Arkadan çakma Çaklıtın "Daha ilkgünden ortalığı karıştırdı, Emre'yi bile sofradan kaldırttı!" dediğini ve Murat Beyin "Canım oğlum sus yoksa ben susturacağım!" Demesini umursamadım.

"Yaaa Emrem, yapma ablam böyle! Sen kardeşimsin o ikizim, aranızda dağlar kadar fark var! Sen benim yıllardır en büyük duamın yarısısın, o benim diğer yarım... Hem kendin diyorsun ilk gün diye kafam hiç yerinde değildi ki!" Dediğim de bir anda "Abim mi, ben mi?" Diye sordu.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Oct 19, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

GökkuşağımWhere stories live. Discover now