A Rose Hidden in The Thorns.

Chapter 24: Camera.

Tumayo rin siya't pinantayan ang mga tingin ko. "Ano ba kayo? Diyos? Bawal kunan nang litrato?"

"You could have asked for permission."

"Bakit kung nagpaalam ba 'ko papayag sila? Segi nga, Khai." Panghahamon niya.

There were something in his tone that annoyed me. Parang nanglalait siya.

"You could have at least tried." Diinan ko ang bawat salitang binitawan. "Yet you didn't. You invade our territory and privacy. Better delete that, kid, and I won't say a thing." Yun lang ang sinabi ko't nilagpasan na siya.

Hindi pa man ako nakakalayo nang may humila sa braso ko. His actions were fast. I just found myself laying on the floor after receiving a hard punch from Phoenix. Sa subrang gulat ko't hindi na 'ko nakareact sa nangyare. Agad niya 'kong pinatungan at pinagsusuntok.

Bago pa 'ko muling tamaan ng susunod niyang suntok ay nahawakan ko na ang pulso niya't sinuntok rin siya sa muka. Mukang nagulat rin siya sa ginawa ko kaya hindi siya nakagalaw. Wala akong sinayang na segondo't inalis siya sa ibabaw ko.

Hinawakan ko ang panga dahil pakeramdam ko'y tumabingi ito dahil sa suntok niya. "Tarantado. Problema mo?" I asked him.

He glance at me with anger in his eyes. Nagkaroon pa siya nang pasa sa muka dahil sa suntok ko. Bumangon siya sa pagkahiga sa sahig.

My eyes widen when I saw his camera on the ground. Mukang nasira. Hindi ko alam kung paano pero may basag na ang lense non. Nagkaroon rin nang gasgas.

Did I cause that?

Gosh, I didn't mean it. Hindi ko naman namalayan.

Walang imik siyang umalis at kinuha ang camera.

Naguilty naman ako habang pinapanood siyang umalis. Fuck! The heck was that, khai? You just ruined his Camera.

Umalis narin ako nang Auditorium at dumertso sa clinic. Pinagpahinga muna ako nang nurse sa isang kama. While laying on it,  I can't help but to feel guilty. The heck! I just ruined his Camera! I totally lost it!

I look up on the internet kung gaano ka mahal ang camera. Sinigurado kong pareho 'yon nang sakanyan. Sa estado kasi nang camera niya'y parang hindi na magamit. Tupi-tupi na, gasgas, basag pa ang lense. How could he still used that?

Well the closest price is around 23,000. At saan ko naman pupulutin 'yon? Sa puson nang nanay 'ko?

Minsan na nga lang makipag-away nadali pa.

Bumalik na 'ko sa classroom after mag pahinga. Boung klase'y tahimik lang ako, like normal. Mattew beside me is peacefully sleeping. Lagi naman tulog ang isang 'to. Last subject na nang klase nang maisipang pumunta muna ng banyo.

Hindi naman ganoon kalayo ang banyo rito. On my way, I heard a familiar voice. Hindi ganon ka familiar pero alam kong kilaka ko 'yon. At first I tried to fight the urge to middle, but I failed desperately. I followed that voice.

Napunta ako sa medyong tagong lugar. Nasa gilid ito nang maliit na gate na papuntang kabilang building. Madumi ang lugar kaya walang pumupunta rito.

When the voice got stronger I realized they were near. I hid behind the wall and tried to see them. My eyes widen when I saw Phoenix kneeling. Nakayuko siya't umiiyak. May roon siyang kausap pero hindi ko makita dahil sa pader.

"P-please, kaylangan na kaylangan k-ko y-yon." Umiiyak na pakiusap ni Phoenix.

May narinig akong tawa. "Fuck! Desperate much?" Then someone laughed.