Chasing You (Henry)

Chapter Seventeen: Explaination

Babala! Ang chapter na ito ay rated SPG! You can skip the spg part if you're uncomfortable. Pero kung open-minded ka, hala sige, basa well. Hindi ako expert, kaya pagpasensyahan niyo na.

RHAXX

Hindi ko alam na makakaranas ako ng ganito, before, I thought, my life would have been good if I would just go with the flow. But I guess, I was wrong. Tama nga sila, hindi sa lahat ng pagkakataon ay palaging positive yung mangyayari sayo, sometimes there are some negatives happening in our life, yung iba nga mas grabe pa kesa sa nararanasan ko.

"Alam mo, Marv. Swerte yung babae na para sa 'yo." I said and then drank my 'I don't know how many bottles of beer'. We've been here for hours and I think I am drunk or maybe not? I don't know.

Pinigilan ako ni Marvin nung tutunggain ko na sana yung alak sa botilya, ngunit winaksi ko lang ang kamay nito at hindi nagpapigil.

Suminghot ako, may luha na namang tumulo mula sa'king mata. Sa tuwing maalala ko 'yung mga alaala namin ay sumisikip yung dibdib ko.

"Bwesit talaga ang mga lalaki, mga paasa! Kung kailan hulog ka na saka naman magloko!" I said, saka uminom ulit. Tinignan ko si Marvin na hindi makapaniwalang nakatingin sa akin. Ngumisi ako at tinuro siya. "Mga lashon kayo." I hiccup.

"Wag mo namang laha—" I stopped him by putting my index finger to his mouth.

"Shhhh, hindi nga pala siya nagloko kasi wala namang kami." Ani ko at tumawa. Napatigil lang ako sa pagtawa ng may naramdaman akong palad sa pisngi at kamay ito ni Marvin.

"Umiiyak ka na naman." Umayos ako ng upo, we're too close, naduduling ako lalo.

I drank and drank until I couldn't lift my hands anymore. Nakayukyok ako sa mesa habang hawak isang baso na may lamang alak. Hindi ko rin alam kung nasaan na si Marvin, wala na siya dito. Bwesit na yun, iniwan din ako. Naramdaman ko yung tawag ng kalikasan kaya umupo ako saka tumayo. Agad akong napahawak sa mesa ng biglang umikot yung paningin ko.

Naglilindol ba? Bwesit na to oh. Lakad lang ako ng lakad, kahit hindi ko alam kung saan ako patungo, ang dami pang tao, nakakahilo. Nabunggo ako ng babae dahilan para ma'out of balance ako. I thought sa sahig yung bagsak ko, buti nalang may mga brasong sumalo. Tinignan ko ito, parang kamukha niya si bo—

NAGISING ako sa isang familiar na kwarto. Bakit ako nandito? Napahawak ako sa aking ulo, para itong binibiyak sa sakit. Hang over nga naman oh. Pababa na sana ako sa kama ng may pumasok sa kwarto.

"I made your breakfast, ate, then drank this medicine to ease your headache." I rolled my eyes, na sana hindi ko ginawa, lumala lang yung sakit ng ulo ko.

Hawak ang ulo akong tumayo saka tinungo ang pinto, I need to get out of here. Bubuksan ko sana ang pinto ng may pumigil dito.

"Let's talk."

"There's nothing to talk about." I said, not looking at him. If you're curious who's he I'm talking to, no other than my boss- i mean Mr. Delos Reyes.

He put his hands on my shoulder and made me face him, "Rhaxx, let me explain-"

"No." Putol ko dito, "wala ka namang dapat i'explain sa akin. I understand, I know where I should stand, and I won't middle your life anymore. Well, except if I have a mission on you. So now, let me go. I have something to do." saad ko at pilit na tinanggal ang pagkahawak nito sa aking balikat.

"She is obsessed with me. 3 years ago, when I was in America, we hunted our enemies there and we found her. She was begging for help that time, so I did. And that's the start from her obsession towards me. She thinks I am her hero, that I should be with her, so that she will be safe. Sinabi ko naman na ayaw ko, but she's persistent. It's been 2 years since we didn't see each other, I thought she changed because I heard before she has a boyfriend, but I guess not." Mahabang paliwanag nito, he lifted my chin and met his eyes. "Hindi ko rin inaasahan na hahalikan niya ako, akala ko kasi ikaw yung kumatok and I missed you kaya nakangiti akong binuksan ng pinto, and it turns out na hindi pala. Hinabol kita, pero natagalan ako kasi pinigilan ako ni Cristie. Hindi kita naabotan sa parking lot pagkababa ko. Baby.." he held my face with so much care as he intently looked at me. "I'm sorry, I know I was a jerk for doing that, I made promises but kept on breaking. But believe me, there's nothing going on between me and Cristie. I don't want to lose you again." Puno ng pangamba at pagkamiss? ang nakikita ko sa kaniyang mata.