Harry en Henna Potter

5. De Hogwarts Express

De laatste paar weken van de vakantie waren iets beter te verdragen voor Henna. Ze werd nog steeds opgesloten, maar kon nu wel brieven sturen naar Harry met haar uil en zat gretig te wachten op zijn antwoord. Oom Vasco zou haar afzetten op het station, omdat hij dacht dat een perron 9 3/4 nooit kon bestaan, wat duidelijk op Henna's kaartje stond. Henna snapte ook niet waar ze het perron zou kunnen vinden, maar Hagrid zou toch zeker geen nep kaartje geven? Met haar bagage karretje en uil werd ze op het station gedumpt. Haar sneeuwuil had ze Ludwig genoemd. Harry had haar een brief gestuurd en vermeld dat zijn uil Hedwig heette. Dat werd de inspiratie voor haar uilen naam.

Henna durfde niet aan een medewerker te vragen waar het station was. "Waar is Perron 9 3/4" leek zo'n absurde vraag, al helemaal als je niks van de toverwereld wist. En dus was stap één naar perron negen lopen. 'Ma, ik weet waar we moeten zijn. We moeten door die muur. Ik heb me ingelezen.' hoorde Henna iemand zeggen die langs haar heenliep. Het was een meisje met lang bruin krullend haar, geflankeerd door twee volwassenen, klaarblijkelijk haar ouders. 'Perron 9 3/4, wat absurd...' zei haar moeder en nu wist Henna dat de kust veilig was. 'Sorry... excuseert u mij, weten jullie waar perron 9 3/4 is?' vroeg Henna aan hen. Het meisje en haar ouders keken om. 'Jazeker!' zei het meisje. Ze wees naar de muur tussen perron 9 en 10. 'Daar doorheen.'
Henna keek haar ongelovig aan. 'Door de muur?'
'Ja, ik doe het wel voor.'
Ze liep met haar ouders door de muur. Henna kon het niet bevatten. Toch pakte ze haar karretje stevig beet en rende op de muur af. De knal kwam niet. Er verscheen een vuurrode stoomlocomotief. Ze zag het bruinharige meisje verderop afscheid nemen van haar ouders. Henna besloot meteen haar koffer in de trein te doen en een plekje te zoeken. Ze had geen idee of Harry er al was, die kon ze altijd nog later zoeken. Ze zat bij het raam en niet veel later ging de coupé deur open. 'Oh, hallo!' zei het bruinharige meisje weer. 'Hoe heet je eigenlijk? Ik ben Hermione Granger.'
'Aangenaam, Henna Potter.'
'Maar natuurlijk!' Hermione staarde Henna aan. 'Ik heb alles over je gelezen!'
'Oh ja...?'
'Jij en je broer staan in: Moderne Magische Geschiedenis en De Opkomst en Ondergang van de Zwarte Kunst en in Grote Magische Gebeurtenissen van de Twintigste eeuw. Als ik jou was had ik dat allang nagekeken.' ze klonk een beetje bazig, maar daar kon Henna wel aan wennen. Hermione zwaaide uit het raam, daar stonden haar ouders. 'Ben je opgegroeid met toverkunst?' vroeg Henna haar. 'Nee. Mijn ouders zijn Muggle's. Allebei tandarts. Ik wilde wel goed bijzijn dus ik heb veel boeken bestudeerd.'
'Oh, ja ik heb mijn schoolboeken doorgelezen, maar ik denk dat ik nog lang niet van alles op de hoogte ben...'
'Daarom gaan we ook naar school.' zei Hermione en het fluitje klonk. Daarna begon de trein langzaam vaart te maken en Hermione zwaaide net zo lang naar haar ouders, tot ze niet meer zichtbaar waren. Daarna schoof de coupé deur open. Het waren de jongen en het meisje van de Diagon Alley. Er stonden ook twee zwaargewichten achter hen. 'Het waren dus Harry en Henna Potter die we op de Diagon Alley hadden ontmoet.' begon het meisje en ze bekeek Henna van top tot teen. Henna knikte langzaam. 'Ik ben Sarin Riddle, dit is-' maar de blonde jongen nam het zelf over. 'Draco Malfoy en Crabbe en Goyle.' Malfoy knikte naar de twee grote jongens achter hem. 'Je moest je ouders vertellen waar het perron was? Zijn ze geen tovenaars?' vroeg Riddle opeens aan Hermione. 'Eh- nee-' piepte Hermione. Riddle negeerde haar en keek weer naar Henna. 'Sommige tovenaars zijn beter dan andere. Ik denk dat diegene van de puurste soort de sterkste overlevers zijn. Ik kan je helpen bij het vinden van de goeie mensen en zorgen dat je een groot tovenaar wordt. Doe je mee?' Riddle stak haar hand uit naat Henna. 'Ik maak zelf wel uit wat de "goeie mensen" zijn.' antwoordde Henna.
'Wees niet zo brutaal! Weet je wel tegen wie-' begon Malfoy, maar Riddle snoerde hem de mond. 'Hou je erbuiten, Draco!' snauwde ze over haar schouder. Daarna keek ze weer naar Henna. 'Doe wat je wil, het zal me niets verbazen als je eindigt zoals je ouders.' Riddle draaide zich om en verliet als eerste de coupé, gevolgd door Malfoy, Crabbe en Goyle. 'Nou ja zeg!' zei Hermione toen de coupé leeg was. 'Bedankt trouwens voor-' Hermione gebaarde en Henna wuifde het weg. 'Ach nee geen dank. Iedereen met een beetje hersens zou hetzelfde doen.'
Vanaf toen wist Henna dat ze voor het eerst een vriendin had gemaakt. Ze kletste veel en toen het snoep karretje kwam kocht ze van alle soorten wat voor haar en Hermione. Ze vond het leuk om nu iets met een ander te delen. De uitleg van verschillende soorten snoepjes stond niet perse in een boek en dus ontdekten ze samen wat alles was. Ze aten Smekkies in Alle Smaken, Henna at er een paar die smaakte naar paprika, koffie, blauwe bes, snot. Hermione at er zelfs eentje met rotte eieren. Ze pakten Chocokikkers, die konden springen en dus moest je ze snel opeten en ze bevatte een toverkaart met een bekende tovenaar.

Niet veel later werd de coupé deur open geschoven. 'S-sorry hebben jullie een pad gezien?' een jongen met een rond gezicht stelde de vraag. 'Nee.' zeiden Henna en Hermione in koor. 'Moeten we je helpen zoeken? Hoe heet je?' vroeg Hermione. 'Neville Longbottom.' zei de jongen verlegen. 'Goed.' Hermione stond op. 'Wij gaan die kant op en jij vraagt mensen aan de andere kant.' stelde Hermione voor. Iedereen knikte en Henna en Hermione gingen wat coupe's langs. Na een aantal coupés opende Hermione degene waar Harry inzat met een roodharige jongen tegenover hem die net zijn toverstok ophees. De hele coupe lag vol met snoep. 'Harry!' zei Henna opgewekt. 'Hallo, hebben jullie een pad gezien?'
De jongens schudden hun hoofd. 'Oh dus je wilde gaan toveren?' vroeg Hermione kijkend naar Rons toverstok. 'Ja, ik heb van mijn broer een toverspreuk geleerd om hem geel te maken.' hij wees naar zijn rat die naast hem op de bank zat die uit een Smekkie doosje at. 'Nou, laat maar eens zien dan.' zei Hermione. 'Boterbloemen, goud, zonlicht en banaan, maak die dikke, domme rat geel als saffraan.'
Er gebeurde niks. Zijn rat zat gewoon door te eten. 'Weet je zeker dat het een echte spreuk is? Dan is het niet zo'n beste hè. Hoe heet je eigenlijk?' vroeg ze aan de jongen met rood haar. 'Ja jij moet vast Harry Potter zijn met zo'n zus.' zei Hermione knikkend naar Harry. 'Ron Weasley.' mompelde de roodharige 'En dit is mijn rat Scabbers.'
'Nou goed, wij moesten ons maar eens gaan verkleden, hè Henna? We zijn er zo.' zei Hermione. Henna knikte en zij en Hermione liepen terug naar hun eigen coupé met bagage. Daar kleedde ze zich om en zaten het laatste stuk van de rit uit.

Eenmaal aangekomen stapten ze allemaal uit de trein. 'Eerstejaars hierheen!' bulderde een vertrouwde stem. 'Hagrid!' zei Henna opgewekt. 'Hallo Henna.' zei hij op zijn beurt met een grijns. Harry en Ron kwamen er ook bijstaan. 'Hé Harry.' zei Hagrid net zo vrolijk. 'Wow.' bracht Ron verwonderd door Hagrids lengte uit. 'Hierheen.' leidde Hagrid de groep. Ze kwamen aan de rand van een meer te staan met een heleboel bootjes. 'Kies allemaal een bootje, ze varen vanzelf naar het kasteel.'
Harry, Henna, Ron en Hermione namen plaats in hetzelfde bootje. Toen iedereen zat kwamen de bootjes vanzelf in beweging. Het kasteel doemde op en werd steeds groter naarmate ze dichterbij kwamen. Alle eerstejaars stonden er met open mond naar te kijken. Eenmaal bij de klif aangekomen stapte iedereen uit zijn bootje. Hagrid deed een na controle. 'Hé, jij daar! Is dit jouw pad?' vroeg Hagrid aan Neville. 'Willibrord!' riep Neville opgelucht en hij snelde naar Hagrid toe, die de pad vast had. Toen Neville zijn pad weer terughad klopt Hagrid drie keer op de enorme kasteel deuren.