Harry en Henna Potter

1. Een groot fiasco

De twee felgroene ogen van Henna Potter gingen open en ze keek de kamer rond. De kamer deed haar wazig voor. Daarna sloeg ze haar ogen weer neer. Geen motorfiets... Geen vliégende motorfiets. Werd er niet gezegd dat dromen betekenissen konden hebben? Meestal kon de meest onsamenhangende droom een totaal logische betekenis hebben uit het onder bewuste. Misschien betekende dit wel dat er iets groots te wachten stond. Wat in feite ook zo was, ze zou na de zomer naar een nieuwe school gaan. Weg van haar enorm vervelende nicht Didi...
Maar waarschijnlijk betekende deze droom niks. Het was gewoon een fijne droom, en nu was ze terug aan de Magnolialaan in Little Whinging. Wakker worden in dit huis was nooit een pretje, al helemaal niet na zo'n fijne droom. Ze woonde bij de meest verschrikkelijke mensen die je je kon voorstellen: de familie Daunt. Ze deed haar ogen weer dicht en probeerde verwoed haar droom weer op te rakelen, maar dit werd bemoeilijkt door het harde bonzen op de deur. 'Opstaan!' schalde een hoge schelle stem door de gang. 'Opstaan en zorg voor het ontbijt!' Het was tante Camellia. Henna sloeg boos op haar nachtkastje en tastte naar haar bril. Het was zomervakantie, maar dat weerhield haar oom en tante er niet van haar aan het werk te zetten. Ze deed haar kledingkast open en zag haarzelf in de spiegel op de kastdeur. Zwart kort haar, felgroene ogen met een bril en, toen ze door haar haren streek, werd het meest opvallende aan haar uiterlijk zichtbaar. Het bliksemschichtvormige litteken op haar voorhoofd. Volgens haar oom en tante veroorzaakt door een auto-ongeluk, die er ook voor zorgde dat haar ouders omkwamen en ze nu met haar moeders zus en haar echtgenoot en dochter zat opgescheept. Aangekleed en wel liep ze naar beneden. In de keuken zat oom Vasco aan een tafel een krant te lezen en tante Camellia zat ongeduldig trommelend met haar vingers aan tafel. 'Schiet een beetje op! We moeten straks naar de verjaardag van Dirk!' zei tante Camelia Een goeiemorgen kon er tegen Henna nooit vanaf. De familie zou vandaag samen met haar andere oom, tante en neef naar de dierentuin gaan voor zijn verjaardag. Henna had ze nooit ontmoet, ze mocht nooit ergens mee naartoe en moest dan altijd blijven bij het intens saaie kattenvrouwtje mevrouw Figg en oude cake eten en fotoboeken bekijken die vol stonden met haar katten. Tante camellia was klein, mollig en had een dubbele kin. Haar kraaloogjes keken Henna venijnig aan. Zoals bijna altijd áls ze haar al aankeek. Henna liet een zucht ontsnappen en daarna pakte ze de koekenpan en wat eieren en spek. 'Zucht niet zo onbeleefd tegen je tante!' blafte oom Vasco vanachter zijn krant. Henna ging zwijgend verder met eieren bakken en stond met haar rug naar hen toe. Oom Vasco was lang en breed, iets wat een handig middel was om de kleine Henna mee te intimideren. Hij had al vroeg grijs haar gekregen en had een dikke grijze snor. Didi kwam beneden, dat was een roze strandbal met blond haar, in de vorm van Henna's nicht. Henna was haar favoriete boxbal. Henna begon eieren op het brood te doen en zette die op de keukentafel. Oom Vasco las een kaartje uit de post. 'Figg heeft haar been gebroken, dus niemand kan naar-' begon hij, maar hij zweeg abrupt. Henna luisterde met gespitste oren, toen ze nog een eitje ging bakken. 'Maar we kunnen haar niet méénemen.' zei tante Camellia scherp. 'Wat!' bulderde Didi. 'Zij mag níét mee! Dan is de dag sowieso verpest!'
Henna rolde met haar ogen, waarvan ze wist dat toch niemand het kon zien, want ze stond met haar rug naar hen toe. 'Ssst... stil maar Didi.' trooste tante Camellia haar en ze sloeg haar mollige armen om haar dochter heen. Over de schouder van Didi zei ze: 'Ze kan echt niet mee. Je weet dat ze dan-' tante Camellia zweeg. 'We kunnen haar ook niet thuislaten! Ik vertrouw haar hier niet alleen hoor, ze zou alles overhoop kunnen trekken, of slopen.' zei oom Vasco resoluut. Praten over Henna alsof ze er niet bij was, gebeurde vaker. 'Dan- dan-' tante Camellia zocht naar oplossingen. Ze had Didi losgelaten. 'Dan moet ze op het terras blijven zitten, totdat wij haar weer ophalen.' bedacht oom Vasco hardop. Tante Camellia knikte langzaam. 'En als iemand wat vraagt wat je daar alleen doet-' vervolgde oom Vasco luider, nu wel tegen Henna '-dan zeg je maar dat je niet van de dierentuin houdt en wacht tot je familie klaar is.'

Henna was blij dat ze mee mocht. Ze werd weliswaar op een terras gedumpt, maar daar blijven zitten was een tweede. Oom Vasco had haar voor vertrek nog even apart genomen, en gedreigd met opsluiting in haar kamer als ze besloot een ommetje te maken, maar Henna had dat het wel waard gevonden. Ze reden de parkeerplaats van de dierentuin op en stapten uit. Haar andere oom, tante en neef zouden al binnen wachten. Toen ze binnen waren, duwde oom Vasco haar drie pond in de hand. 'Daar moet je wel een watertje van kunnen kopen. Ga binnen zitten en wacht tot wij klaar zijn, begrepen?' oom Vasco stond zo dicht op haar, dat ze haar hoofd helemaal moest kantelen om hem te zien. 'Ja oom Vasco.' zei Henna. Even bleven ze zwijgend staan, toen begreep Henna dat dit haar clue was en ze liep naar binnen.

Henna zocht een plekje bij het raam en wachtte tot haar oom, tante en nichtje niet meer te zien waren. Toen liep ze het gebouw weer uit, en nam een ander pad dan zij hadden genomen. Henna vond de dag al te mooi om waar te zijn, ze zag olifanten, leeuwen, apen en zelfs giraffen en toen besloot ze een kijkje te nemen in het reptielenhuis. Henna gluurde eerst even kort naar binnen, om er zeker van te zijn dat haar oom, tante en nicht er niet waren en ging toen naar binnen. Ze zou een oogje op de deur houden. Eén reptiel sprong meteen in het oog. De grote boa Constrictor die achter een groot glas zat. Henna ging ervoor staan en zag dat hij sliep. Ze leunde tegen de reling voor het glas. Wat was hij mooi en imposant. Ze zat er een tijdje naar te staren, toen ze voelde dat iemand naast haar kwam staan. Geschrokken keek ze om. Het waren toch niet- maar nee, het was niet haar oom, tante of nicht. Ze schrok nog harder en ging wat meer opzij, zich vasthoudend aan de reling voor zich. 'J-jij!' kreeg Henna er stamelend uit. De jongen die naast haar stond was ook geschrokken en keek haar met open mond aan. Het was alsof Henna in de spiegel keek. Zwart kort haar, felgroene ogen, tenger en even lang, klein dus voor de gemiddelde 11 jarige. Hij droeg zelfs een bril, wat de gelijkenissen nog meer versterkte. Ze wilde bijna weten of hij ook een litteken in de vorm van een bliksemschicht had op zijn voorhoofd, maar die vraag was zo absurd, dat ze hem niet durfde te stellen. En of het nog niet absurder kon, klonk er naast hen nu gesis in de vorm van: 'Hallooo...' beide keken ze opzij. Het was de boa die zijn kop had opgetild. Nu zou Henna wakker worden. Dacht ze, er zou gebonsd worden op de deur door tante-
Maar dat kwam niet, wat wel kwam was een harde gil en snel volgde er een groot tumult. Verschrikt keek Henna naar de deur. Tante Camellia was verschenen, samen met haar andere tante; Petunia. 'Kom terug! Waarom zit je niet op het terras!' snauwde tante Camellia en ze rende waggelend naar hen toe. Oom Vasco en haar andere oom Vernon kwamen nu ook het reptielenhuis ingestormd, op de voet gevolgd door haar nicht Didi en neef Dirk. Tante Camellia greep Henna stevig bij de arm, zo stevig dat het pijn begon te doen. 'Auw! Laat me los!' krijste Henna. 'We gaan ervandoor!' zei tante Camellia en ze trok Henna nog steeds mee. 'Luisteren naar je tante!' oom Vasco kwam eraan en pakte Henna's andere arm. Didi en Dirk stonden tevreden leunend tegen het glas. 'Ik heb geen idee wie die jongen is.' zei oom Vernon luid, doelend op het zwartharige jongetje. Waarschijnlijk om de boel nog te sussen. De jongen keek verwijtend naar Didi en Dirk, omdat zij duidelijk Henna aan het uitlachen waren. Maar kort daarna lachte ze niet meer. Het glas van de Boa was verdwenen en ze vielen het verblijf in. Er volgde een luide plons. Tante Camellia en oom Vasco stopte met aan Henna te trekken en keken geschrokken achterom. 'Didi!' gilde tante Camellia. 'Dirk!' gilde tante Petunia. Woedend keek ook Vasco naar Henna. 'Eruit! Nu! Naar de auto!' bulderde hij. De slang die in het verblijf had gezeten gleed langs Henna's been. 'Adios! Brazilië hier kom ik!' zei hij nog, maar dat besefte Henna zich op dat moment niet. Zij probeerde nog langs oom Vasco te kijken, om te zien waar de jongen met net zulke felgroene ogen als zij was gebleven. Maar oom Vasco versperde het zicht. 'Heb je me niet gehoord?'
Henna knikte wazig, draaide zich toch maar om en liep het verblijf uit.