"Çok kuru oldu böyle eve yürümek."
"Ne bekliyorsun Hyunjin? Uçalım mı?"
"Mesela şu çöp kutusuna kadar yarış yapalım mı?"
"Hyunjin çocuk musun?"
"Ne oldu ya? Küstüm. Hıh."
"Tamam hadi gel. Seni mi kıracağım," dedi Minho gülerken.
"Üç dediğimde koşuyoruz. Bir... İki... Üç!"
"Aaauh Hyunjiiin! Yaşlı dedenin tekiyim ben, ne diye bu işe soktun beni," dedi Minho nefes nefese koşarken.
"Boşver onu. Az kaldı çöp kutusuna."
Hyunjin açık ara farkla birinci olunca, "Kaybettin Minho..." dedi, "Ben kazandım." "Aferin, sen kazandın," dedi Minho nefes nefese.
"Aferin sana atletik torunum, benim."
İkisi de güldüler.
Yollarının bu noktadan sonra ayrılacağını farkedince, "Görüşürüz Minho!" dedi Hyunjin.
"Sana da görüşürüz Hyunjin!"
Minho eve dönmek üzere diğer yola girdi. Bir an önce eve gidip dinlenmek istiyordu. Okul onu çok yormuştu.
Sokakta yürürken Seokjin'i görmedi. Hızlı adımları hiç sevmediği kuzenine çarpmasına neden oldu. Seokjin onun kim olduğunu anlamamakla birlikte refleksle onu itti ve Minho yere düştü. Seokjin yere düşen kişinin simasını tanıdı. Yine de hiç umursamadan yoluna devam etti. Minho ise yüzünü banka çarpmıştı. Canı yanmasına rağmen bir şey demedi.
Okuldan eve yeni dönmüştü. Çantasını askılığın yanına attı ve montunu astı. Ardından içeriden gelen annesini gördü.
"Hazırlan Minho, düğüne gidiyoruz," dedi.
"Ne alaka düğün? Daha önceden neden söylemediniz? Anne ben gelmesem düğüne?"
"Olmaz Minho. Ne yapacaksın evde?"
"Amuda kalkıp horon tepeceğim. Oldu mu?"
"Terbiyesiz! Sana güvenmiyorum ben. Evi yakarsın, elektrik çarpılırsın, başına bir iş getirirsin."
"Ben mi?"
"Evet sen. En son evde kaldığında halıyı yakmıştın."
"Ama o bir defaydı ve küçük kuzenim elimi çekince tavadaki yağ halıya döküldü."
"Yine de bu benim kararımı değıştırmedi."
"Ama uykum var, o gürültüyü kaldıramam şimdi."
"Hayır dedim."
"Anne ne olursun!"
"Olmaz dedim ya!"
"Ama anne!"
"Tamam. O zaman Seokjin de seninle kalacak. O da gelmiyormuş."
"Ya an- Peki."
"Ben çıkıyorum baban beni bekliyor. Abine de söyle çabuk olsun," dedi annesi ve koridordan gelen Taehyung'u görmesiyle ekledi, "Heh, o da geldi."
Minho annesine ve abisine sarıldı ardından onlar çıktı. Minho yere çöküp elleriyle gözlerini çekti.
"AH! EN NEFRET ETTİĞİM KUZENİM!"
Ardından kendini yere attı. dakikalarca yerde uzandı ve ardından birisi sanki hiç istemiyormuşçasına kapıyı tıkladı. Minho doğruldu ve kapıya yöneldi. O da hiç istemiyormuşçasına kapıyı açtı.
