"យើងគ្មានឯកសាអីទេ... " អ្នកប្រុសធំ
"បងធំ... សុំអង្វរ... ឲ្យឯកសានោះមកខ្ញុំមក"
"យើងប្រាប់ឯងហើយថាយើងគ្មានទេ!!!!" អ្នកប្រុសធំនិយាយចប់ក៏ទះតុមួយទំហឹង
"បងធំ... ឈប់ខឹងទៅ" ជេហូប
"ហេតុអីគ្រាន់តែពត៌មានរបស់នាងបងមិនឲ្យមកខ្ញុំដែរ!!!! បងដាច់ចិត្តមើលមកខ្ញុំបែបនេះដែរមែនទេ??? បងចង់ឃើញខ្ញុំដូចសព្វថ្ងៃនេះមែនទេ???"
"បើឯងខ្លាំងណាស់រកខ្លួនឯងទៅ!!! មិនមែនឲ្យអ្នកស៊ើបៗត្រឹមជំនួយការយើងទេ!" អ្នកប្រុសធំ
"បងធំ... ឲ្យវាទៅគេទៅ" ជីមីន
"ឲ្យគេទៅវាយ៉ាង???? ទោះគេយកវាបានវាយ៉ាងមិច??? ម្នាក់នោះមិនមែនជានាងទេ!!!" អ្នកប្រុសធំ
"ឲ្យគេទៅ... ៣ឆ្នាំនេះគេវឹកវរណាស់... ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យគេបែបនេះទៀតទេ!!!" អ្នកប្រុសទី៣
"បាន!!! យើងឲ្យឯង... តែសន្យានឹងយើងមកថាបើនារីម្នាក់នោះមិនមែនជានាងទេឯងត្រូវកែប្រែហើយត្រលប់មកក្រុមហ៊ុនវិញ!!!" អ្នកប្រុសធំជីននិយាយចប់បែរជាមិនបានលឺសម្លេងយល់ព្រមរបស់អ្នកកម្លោះគីមនោះទេ, ឃើញដូចនេះអ្នកប្រុសទី៥ជីមីនក៏បានទៅកេះអ្នកកម្លោះដែលកំពុងភ្លឹកនោះឲ្យភ្ញាក់មកវិញ
"បាន... ខ្ញុំយល់ព្រម..." ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏ចាប់ផ្ដើមញញឹមឡើងមកទាំងភ្នែកទាំង២កំពុងក្រហម... ឯបងប្រុសធំដែលចិត្តដាច់មុននេះក៏បានសរសេរពីប្រទេសដែលនារីម្នាក់នោះបាននៅនិងអាស័យដ្ឋាន របស់នាងឲ្យទៅប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនរួចក៏ហុចឲ្យទៅថេយ៉ុងដែលកំពុងរង់ចាំ...
"អរគុណបងធំ... អរគុណបង... ខ្ញុំ... ខ្ញុំទៅរៀបឥវ៉ាន់សិន ... " ថេយ៉ុងទទួលយកទាំងញញឹមរួចក៏ប្រញាប់ប្រញាល់ចេញមក...
"ខ្ញុំខានឃើញគេញញឹមបែបនេះយូរហើយ" ណាមជុន
"៣ឆ្នាំហើយដែលគេលាក់ស្នាមញញឹមបែបនេះ" ជេហូប
"បងឲ្យគេស៊ើបតាំងពីពេលណា???" យ៉ុងគី
"យូរហើយ... " ជីន
"ចុះនារីម្នាក់នោះជាជូអុីនមែនទេ???" ជុងគុក
"រឿងនេះបងក៏មិនច្បាស់ដែរ... បងដឹងត្រឹមថានាងបានទៅដល់ប្រទេសនោះកាលពី៣ឆ្នាំមុន... ប៉ុន្តែឈ្មោះរបស់នាងគឺហ្សាណាមិនមែនជូអុីនទេ... " ជីន
YOU ARE READING
Aster Lover
Romanceអូនតែងតែនៅក្បែរបង, តែងតែការពារបង និងជាអ្នកផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យបងប្រៀបដូចជាចំណែកមួយនៃជីវិតបងដូច្នេះបងនិងសុំជាអ្នកការពារអូនវិញម្ដង... កុំទៅណាចោលបង...
