A Rose Hidden in The Thorns.

Chapter 20: Butterfly.

Yet right now, parang iba. Parang ako. Parang nagagawa ko nang umakto bilang ako. Parang nagawa kong sundin ang gusto ko.

"Lawrence!"

Nagpatuloy parin siya sa paglalakad. Hanggang sa umabot kami sa isang walang katao-taong lugar. Dahil sa paghahabol ko sa kaniya ay hindi ko namalayan na meron na pala kaming bahod na napasok. Inside it is a big tree with a lot of brunches. Tumigil si Lawrence sa isa sa mga ito.

Hindi niya parin ako nililingon. Ako na ang kusang lumapit sa kanya. "Are you done throwing tantrums, princess?" Pagbalik ko sa tanong niya kanina. "Hey, what's going on with you-"

Kusa akong napatigil sa pagsasalita nang lumingon siya sakin. Wala pasabi niya kong hinila't siniil nang mahigpit na yakap.

Gulat at kaba ang bumalot sa katawan ko.

"K-khai... Y-you're here... With me..." He whispered. May bakas parin nang pag-iyak ang boses niya.

Ngunit hindi katulad kanina ay walang nang pait at sakit roon. Instead, it's full of relief.

Humigpit muli ang kaniyang yakap sa akin. I can feel him crying on my neck. "T-thank you... For being here, b-butterfly."

Parang susi iyon, sa akin. Nakahinga rin ako nang malaya, sa hindi malaman na dahilan. "Lawrence..."

"Yes, misis. That's m-me. I'm h-here, baby."

Hindi ko na nalamayan ang sunod na nangyare or I just choosed not to mind it. I just found myself being part of the deep passionate kiss between Me and Lawrence.

The deep, heavy, and unexplainable feeling I have inside me took my voice away.

Why? Why is he doing this? Why am I doing this?

Kayang kaya ko siyang itulak. I can easily kick him away from me. This is my first kiss for God's sake!

Pero bakit? Bakit hindi mo magawa Khai? Bakit nagpatalo ka?

"Mmm... Mmm.."

I don't even know where or who's voice that came from.

"Khai,"

Like a switch. My mind grow wide open. My body moved on it's own upon hearing that voice. Tinulak ko si Lawrence palayo. Para akong binuhusan muli nang isang balde ng tubig.

Tinalikuran ko ang nakasimangot na Lawrence at hinarap ang walang ka emo-emosyong muka ni Marlou.

"H-hey..." I tremble.

What the?

Hindi ko alam ang gagawin. H-he... He... He saw us? He freaking saw us!

I stared at him. But unlike earlier, he's face has a complete different emotion. Bahagyang nakakunot ang noo niya. Akala ko'y sakain siya nakatingin, but when I followed his sight, I found him deeply observing Lawrence.

Ano? Anong iniisip mo Marlou?!

"Reyes." Sabi ni Lawrence, nilalabanan ang mga tingin ni Marlou. "Isturbo ka alam mo 'yon?"

My forehead creased.

Gago?!

"Lawrence." Saway ko sa kanya.

Tinignan nyako at nginitan nang nakakaluko. My eyes formed at perfect circle and grabbed my waist.

PUTANG INA!

"Law-"

I cut my own sentence when someone grabbed my left arm and pulled me away from Lawrence.