Uzun zaman sonra ilk defa kısa sürede Rv yb attığım için çok mutluyum.
Bu kadar kısa sürede yb atmamın sebebi, Revolution'ın değerini daha fazla anlamam.
Değerini o kadar iyi anladım ki, daha fazla katlanamayıp bana oldukça yabancı hissettiren beş ficimi yayından kaldırdım. O ficlerimi yayından kaldırmamın sebebi o ficleri yazan Vex'in, gerçek Vex'in kalemini ve kurgu sağlamlığını kullanmaması. Ve maalesef ki kaldırdığım ficlerimin kurguları bana hiç yeterli gelmemeye başlamıştı son haftalarda. Öylesine yazmışım da hesap dolu görünsün diye yayınlamışım gibiydi.
Tabii ki hâlâ o ficlerime değer veriyorum fakat bu, daha iyi kurgular yazma isteğimin önüne geçemiyor.
Revolution ise bu konuda benim ilk göz ağrım. Daha önce de birçok kez söylediğim gibi üç yıl gibi bir süreyle aklımda kurguladığım, defalarca kez yazıma döküp sildiğim ve en sonunda yayınladığım tek kurgum RL ile birlikte. Bu yüzden çok değer veriyorum ve bana yeterli geliyor.
Öyle ki hesabımda sadece RL ve Revolution'ı yayında bırakmak istiyorum fakat diğer üç ficime bunu yapabilir miyim, bilmiyorum.
Şimdilik sadece Revolution'a odaklanma kararı aldım. RV bittikten sonra yeni bir fice başlar mıyım, bilmiyorum. Açıkçası sınav senesinde olduğum için ve daha iyi bir kurgu yazmak istediğim için uzun bir süre ara verebilirim.
Bölüm hakkında diyeceğim şeyler ise, şahsen çok şaşırtıcı bir gerçeği öğreneceksiniz.
Yorum sınırı koyuyorum çünkü 20 civarında oy görmek beni biraz üzüyor.
40 yorum sınırıyla sizi bölüme alalım.
İyi okumalar dilerim♡
•••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Bana iri ve siyah gözleriyle bakıyor.
Öyle güzel bakıyor ki olduğum yerde ona doğru yürümek için can atıyorum. Daha dört-beş yaşlarında. Bana çok benziyor. Benim çocukluğuma çok benziyor. O kadar çok benziyor ki, çocukluğumu gördüğümü düşünüyorum.
"Uyan, Jungkook."
Ona doğru bir adım atıyorum. Bana gülümsüyor ve koşmaya başlıyor. Masmavi gökyüzünün altında bana koşarken kollarını iki yana açıyor. O kollarını iki yana açar açmaz arkasında bir silüet beliriyor.
"Jungkook, uyanman gerekiyor."
Kollarıma koşan beden, her bir adım attığında yerde çiçekler açıyor. Kahkahası kulaklarıma ulaşırken hemen arkasında duran beden, gözüme görünüyor. Sevgilim bana öyle güzel gülüyor ki, kollarıma gelen bedeni mi izlesem, onu mu izlesem diye düşüncelere dalıyorum.
