Oyun Bozan (Tamamlanmış) Düzenleniyor

3. bölüm

Küçükken kortuğumda babama sarılırdım o zaman bütün korkuların kaybolur yerini kocaman bir gülümseme alırdı. Artık babam yok bunu yeni fark etmem çok acı veriyor içimden birşeyler kopuyor artık o uyumadan önce sarıldığım adam olmayacak o kollara artık başakabiri sarılacak en acı verenide bu herşey ne kadar güzelken birden yok olması çok iğrenç. Sen benim dünyamdın,kahramanımdın,herşeyimdin ve o herşeyi tek bir kelimeye sığdırdım 'babam' olarak hapsettim.

Babamın sarıldığı gibi sarılmıştı bana bu birazda olsa içime su serpiyordu bu kokuyu biliyorum çok yabancı gibi ama sanki hep bu kokuya sarılıyormuşum gibi hissediyorum.

"Ne zamandır uyuyorum?"

Elini belinden çekip üzerimi biraz daha örttü.

"Çok değil yaklaşık bir gün."

Dalga mı geçiyor bu benimle tek kaşımı kaldırıp ona baktım gülümseyerek bana geri sarıldı bende başımı yeniden göğsüne yazslayarak uyumaya çalıştım gerçekten kokusu narkoz etkisi bırakıyordu bütün bednimin uyuşmasını sağlıyordu.

"Cenk uyuyamıyorum. Masal anlatsana."

Babamda uyumadığımı hissedince masal anlatırdı ama hep uydururdu ve bu çok komiğime giderdi.

"Bir varmış beş yokmuş."

"Dalga geçme düzgün anlat."

"Yakışıklı bir prens varmış bu prensin çok güzel bir hayatı varmış günün birinde huysuz,inatçı,laf dinlemez bir kız çıkmış karşısına."

"Adları yokmuymuş"

"Sus ve dinle Ecrin. Prens bu kıza aşık olmuş gözlerine,gülüşüne,saçlarına,o kalbine... Ama huysuz, inatçı, laf dinlemez kız prense güvenmiyormuş çünkü bu kızın kalbinde saf,temiz ve prense aşık bir kız yaşıyormuş. "

"Ben sana aşık değilim."

"Ben o kızın sen,prensin de ben olduğumu söylemedim sen çıkarttın."

"İma ettin ama ve yeter hikaye falan istemiyorum çok saçmaydı zaten."

Yataktan kalkmaya çalıştım ama belime sardığı kollarından kurtulamadı biraz çabaladım ama en sonunda pes etmek zorunda kaldım. Çünkü çok sert sarılıyordu kolları.

"Ve o prens o kıza birşey olacak diye çok korkuyormuş."

Korktun mu lan gerçekten o yüzdenmi kurtardın beni yok deve ben sadece beni kurtaracak biri olmasın diye oraya gitmek istedim. Bu kadar korkacağını tahmin edemedim.

"Neden izin vermedim ölmeme? İki oldu beni kurtarıyorsun tam pes etmişken sen çekiyorsun ölümün kollarının sardığı bedenimi."

Ellerini belinden gevşetip çekti yine kaçıyor ama bu sefer kaçmana izin vermem bana birşeyler söyle böylke gitme.

"Sana beni birdaha beni kurtarma demiştim."

"Kollarımda ölmene izin veremezdim. O zaman anlamıştım bir terslik olduğunu ayakta bile zor duruyordun bir süre zorda olsa kustun o kadar ilacı neden içtin derdin neydi? Bütün gece sayıkladın bana sarılıp uyuduğunda bir daha sen istesende seni bırakmayacağımı söyledim. Gece seni evine götürdüm hatta sabaha karşıydı apartmanın girişinde Arda ile karşılaştık düşünsene kucağımda sen baygın haldesin sabaha karşı seni evine getiriyorum..."

Derin bir nefes aldım o gece sadece ölümden kurtuldum intahar ediyordum işte. Arda hiçbirşey bilmeden onun bana zarar vermek istediğini düşündü.

"Seninle buluşmasaydım sabaha odamda ölü olarak bulunacaktım baksana kimse yokluğunu far etmemiş."

Yeniden bana sarıldı o gece sarıldığı gibi kapının sesini duydum içeriye Yağmur girdi Cenk yavaşça kollarını çekti