ნიკოლის POV:
ხვალ დიდი დღეა
ამ დილით სანამ მარკი სამსახურში წავიდოდა თეჰიონს ვესაუბრე
ამის გაკეთება არ მინდა მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს, არ შემიძლია თეჰიონის სიცოცხლეს საფრთხე შევუქმნა
ახლა ტყუპებთან ერთად მათ ოთახში ვთამაშობ, თამაშის დროს ვამჩენევ რომ ავა ზედმეტად მშვიდადაა
ნიკოლი: რა გჭირს ჩემო პრინცესა რატომ ხარ ასე ჩუმად?
ავა: არაფერი დედიკო
ნიკოლი: შენ იცი რომ დედას შეგიძლია ყველაფერი უთხრა, დედა ყოველთვის გისმენთ შენ და მეის შენ ეს იცო, მე ორივე ძალიან მიყვარხართ, თუ რამე გაწუხებს მითხარი
ავას თვალები აცრემლიანდა შემდეგ კი მეის გახედა
ნიკოლი: გოგოებო რა გჭირთ რამე მოხდა?
ავა: ვერ ვიტყვით
მეი: დედიკოს უთხარი ავა
ნიკოლი: რა უნდა მითხრათ მეი?
...
მე და მარკი უკვე ვწევართ, მან ხელები წელზე მომხვია
ყალბ ღიმილს ვუგზავნი
მიღიმის და ყურში მჩურჩულებს
მარკი: ჩვენი დიდი დღის წინა ღამეა, ხვალ საბოლოოდ დავქორწინდებით პატარავ
ნიკოლი: ჰო ვიცი
მარკი: ჩემი საქციელის გამო ვწუხვარ, შევამჩნიე რომ ჩემი საქციელი გაღიზიანებდა
ნიკოლი: დღეს დილით ხომ გითხარი როლ გაპატიე, უბრალოდ არ მომეწონა რომ შენი სამსახურის ბრაზის გამო ჩემზე იყარე ჯავრი
მარკი: ვეცდები ეს აღარ გავაკეთო... მიყვარხარ
მარკი ჩემს ტუჩებს აცხრება, ღამის პერანგს მხდის და იატაკზე ისვრის, თვითონაც იხდის, ის ისევ აგრძელებს კოცნას
ნიკოლ ისიამოვნე ამით, შენ უნდა დატკბე ამით, კოცნაზე ვპასუხობ და ხელებს კისერზე ვხვევ
მარკი: ცუდია რომ დაქორწინებამდე ვერ მოვითმინე მაგრამ ვიცი რომ ამას არ ინანებ
მესამე პირის POV:
წვიმს
თეჰიონი ძლიერად დარბის, არ აინტერესებს რომ ძლიერი წვიმის გამო უკვე სველია
