ნიკოლის POV:
დღეები ძალიან სწრაფად გავიდა, სკოლა სადაცაა დამთავრდება, სისხლჩაქცევები აღარ მაქვს მაგრამ ის ინციდენტი არ მავიწყდება
თეჰიონმა ბევრჯერ მომიხადა ბოდიში მაგრამ მე მის ბოდიშს არ ვღებულობ, ბომი მაინც მოდის აქ, ვფიქრობ მან ჩემი დებისგან გაკვეთილი ვერ ისწავლა
ჯიმინი აღარ მელაპარაკება, როდესაც ვურეკავ არ მპასუხობს
ჩემი საძინებლის კარზე კაკუნის ხმა ისმის
ნიკოლი: შემოდი
კარი იღება და ვხედავ ოთახში ბომი შემოდის
ბომი: არ მაინტერესებს შენ და თეჰიონი რომ დაქორწინებულები ხართ ის ისევ ჩემია და მე მისი შეყვარებული ვარ
ნიკოლი: რას გულისხმობ?
ბომი: რომ უკან დაიხიო ის ჩემია
ნიკოლი: შეგიძლია თეჰიონი შენი იყოს, მე არ ვაპირებ თქვენს ურთიერთობაში ჩარევას
ბომი: ამას ამბობს ის გოგონა რომელიც ჩემს შეყვარებულზეა გათხოვილი
ნიკოლი: ვფიქრობ კარგად არ იცი რომ ეს ქორწინება მოწყობილია მე არ მინდოდა მასზე დაქორწინება
ბომი: არ გაბედო ასე ლაპარაკი
ნიკოლი: რატომაც არა...
სწორედ მაშინ ოთახში თეჰიონი შემოდის
თეჰიონი: ნიკოლ მგონი ამ კვირას გაკვეთილი ისწავლე არ მომწონს როგორ რლაპარაკები მას
ნიკოლი: ბოდიში რომ არ მოგწონს როგორ ველაპარაკები მას
ოთახიდან გავდივარ, შემდეგ მესმის სიცილის და კარის ჩაკეტვის ხმა
თვალებს ვატრიალებ და ქვემოთ ჩავდივარ, სამზარეულოში შევდივარ და დახლს ვეყრდნობი
უცებ ვიგრძენი რომ ცრემლები მომდის, მთელი ამ ტანჯვის პირობებში ვცდილობ ძლიერი ვიყო, გული ძალიან მტკივა როცა თეჰიონი ცუდად მექცევა, არ ვიცი რა გავუკეთე თეჰიონს ასე რომ მტანჯავს
ზემოდან ხმამაღალი კვნესის ხმა მესმის
გადავწყვიტე ლანჩი მოვიმზადო, კარადებს ვათვალიერებ რომ ვნახო რისი გაკეთება შემიძლია
3 საათის შემდეგ
კიბეებზე ფეხის ხმა მესმის, კიბეებისკენ გავიხედე და ვხედავ თეჰიონი და ბომი ერთმანეთს კოცნიან
მან ეშმაკურად გამიღიმა სანამ გარეთ გავიდოდა, შვებით ამოვისუნთქე, მაგიდიდან თეფშს ვიღებ და სამზარეულოში გავდივარ თეჰიონის გვერდით
ვგრძნობ როგორ მომხვია თეჰიონმა ხელი წელზე, შემდეგ ყურში ჩამჩურჩულა
თეჰიონი: უბრალოდ არაფერი გააკეთო
მისო ტუჩები ჩემს კისერს ეხება, მაისურს ქვემოთ მიწევს
სახე მიხურდება როცა მაისურს მხდის და იატაკზე აგდებს, ისევ კისერზე მკოცნის, ის მსუბუქად წოვს ჩემს კისერს, ხელებს მკერდზე ვადებ და ვცდილობ გავწიო
თეჰიონი: მინდიხარ ნიკოლ
ნიკოლი: მე...
თეჰიონი: გთხოვ...
თვალებიდან ცრემლები მომდის როცა მახსენდება ყველა ის ტკივილი რაც მან ქორწინების შემდეგ გამიკეთა
მან იმდენი ტკივილი მომაყენა, ის იყო ჩემი ცრემლების მიზეზი, ის იყო ჩემი სისხლჩაქცევების მიზეზი, მე არ შემიძლია ამის გაკეთება
ძალებს ვიკრებ და მას ვიშორებ, იატაკიდან მაისურს ვიღებ და ჩვენს საძინებელში შევდივარ, კარს ვკეტავ და ვტირი
იატაკზე ვჯდები და კარს ვეყრდნობი
